22 december 2021 Volop genieten met weinig vissen.

Een echte buffel zette een stevige stempel op deze dag.

Hoewel ik kort van tevoren nog twijfelde, had ik ergens de overtuiging dat we gewoon moesten gaan. Ik weet immers dat Thom ook kan genieten van dagen dat de vangsten tegen kunnen vallen. En bovendien zou het weer, hoewel winters, een zomers tintje hebben. Met weinig wind en redelijke stroming, zou eigenlijk alleen de zeer hoge luchtdruk roet in het eten kunnen gooien. Verder was onze laatste visdag samen al weer te lang geleden.

Daarom stapte Thom mooi op tijd binnen, waar de koffie op hem stond te wachten. Heerlijk om zo ongedwongen een visdag te kunnen beginnen. Bovendien deelde hij ook nog wat shads uit, iets dat bij mij altijd welkom is. Nieuwe dingen uitproberen blijft gewoon leuk. Zelf koop ik eigenlijk nooit meer iets, in de wetenschap dat talloze shads die ik in de loop der tijd heb aangeschaft, nooit in gebruik genomen kunnen worden. Het zijn er simpelweg veel te veel.

Op enig moment moesten we toch echt gaan. Ik vertrok met de Tomasco en Thom volgde. Op deze manier kon hij vanaf onze bestemming rechtstreeks naar huis. Eerst weer terug naar Tiel was onlogisch. Op de bestemming bleek dat er op één bellyboatvisser na, geen andere vissers waren. Dit is het voordeel van doordeweeks vissen. En zo voeren wij even later welgemutst naar de eerste stek.

Zwemmend en duikend tussen de meerkoeten en futen: een zaagbek.

Het werd meteen duidelijk; het zou geen makkie worden. Een zaagbek trok onze aandacht en ik heb de indruk dat deze wintergast dit jaar flink is vertegenwoordigd in ons landje. Op de tweede stek stond Thom al snel te werpen. Dit is voor hem de favoriete bezigheid. En even leek het erop dat dit succes op zou leveren. Een keiharde aanbeet en een fors gewicht aan de lijn gaf ons de hoop op een mooie vis. Maar helaas, deze loste ook vrijwel direct weer.

Om mee te beginnen.

Even later lukte het hem toch een kleinere vis te haken en te vangen. We waren er blij mee, omdat we ons heel goed bewust waren dat dit een dag zou worden waarop iedere vis telt. Verderop bekeek ik een andere potentiële stek, maar bij gebrek aan signalen, besloot ik door te varen. Ondertussen genoten we wel van het weer, want we hadden het wat dat betreft getroffen.

Op een volgende stek was ik aan de beurt. Een kleine snoekbaars liet zich verleiden tot een aanbeet en kwam gelukkig binnen. Het was dus echt zoeken naar actieve vissen, die moeilijk waren te vinden. Hoewel er een redelijk stroming stond waren ze erg passief. Van een maat had ik vernomen dat het een dag eerder toch echt anders was. Maar het gegeven blijft dat geen dag gelijk is en het zaak is vooral te genieten van het vissen zelf.

Een echte zomerse winterdag , echt genieten.

Op de volgende stek bouwden we een pauze in en nuttigden we soep en vulden we onze magen met broodjes e.d.. De vlaai die Thom had meegebracht, was al veel eerder verorberd. Nu lagen we lekker in de zon te genieten en werkten ondertussen aan het herstel van de concentratie, want die was bij gebrek aan actie flink achteruit gegaan.

Hoewel de stek waar we nu waren, doorgaans succesvol is, bleef het nu lange tijd uit. Na onze uitgebreide lunchpauze, gingen we weer aan de slag. De diepte die ons tot nu toe de meeste vis had opgeleverd, lag rond de zeven meter en daar was het dan ook dat Thom een flinke aanbeet mocht ervaren. En deze vis bleef gelukkig hangen en wel voor langere tijd, want het was een forse vis.

Wat een vangst, deze kanjer van een snoekbaars.

We stonden gespannen te wachten op de eerste keer dat de vis zich liet zien. Toen dit het geval was, pakte ik direct het grote schepnet, want zo'n forse snoekbaars wilde ik niet verprutsen met een te klein net. Het duurde best lang voordat Thom de vis boven het net kon trekken en toen wisten we dat deze dag in alle opzichten was geslaagd.

De snoekbaars was dik tachtig centimeter en in alle opzichten een stevige vis. Tjonge dat zoiets dan toch weer mag lukken, dat is toch wel een cadeau. Nu kan Thom er ook echt wel iets van, ondanks het feit dat hij niet perfectionistisch is in zijn manier van vissen. Dit spreekt mij wel aan, want daar ben ik zelf ook niet zo van. Met de snoek van 119 cm in gedachten, die Thom onze vorige visdag wist te verschalken, hadden we het bewijs dat perfectionisme ons niet meer vreugde in het vissen op zal leveren.

En daar ging die weer, een mooi afscheid.

Nu was het feest en schoten we meerdere plaatjes om de vis te vereeuwigen. De vis had wel wat tijd nodig om zich te herstellen, maar dook toen weer vlot de diepte in. Wij waren in onze nopjes en zetten onze visdag welgemoed voort. Zelf mocht ik ook even een flinke vis ervaren, maar deze loste vrijwel direct weer. In ieder geval was het geen saaie visdag en  zetten we lekker door.

Op de terugweg visten we nog een paar stekken uit en voeren ook geruime tijd sneller op de elektromotor en boden daarbij grotere shads aan met zwaardere loodkoppen, zodat ze toch in de zone van actieve vis konden worden aangeboden. Helaas leverde dit geen extra vis op, hoewel we zeker vertrouwen houden in deze manier van vissen. 

Nummer vier en de laatste van deze dag.

Op één van de laatste stekken wist ik nog een snoekbaars te vangen en toen wisten we ook wel dat we ons met vier vissen tevreden moesten stellen. Omdat we vervolgens nog een paar keer de kunstaasredder in moesten zetten, kwam het moment om te stoppen naderbij. We vonden het welletjes en ruimden onze spullen op. De boot ging weer op de trailer en het moment van afscheid was daar. In 2022 zetten we onze uitstapjes ongetwijfeld voort. Ze blijven de moeite waard, ook al wordt er weinig gevangen.

Een paar dagen later besloot ik om er nog een keer alleen op uit te gaan. Er gebeurde echter van alles dat een soepele start in de weg stond. Een echtgenote die met een lekke band stond, moest uit de problemen worden geholpen en een slagboom die niet open gaat, kan ook een flink obstakel zijn. De slagboom was onbewust buiten werking gesteld, bleek even later. Samen met de schakelkasten, die buiten werking worden gesteld in verband met mogelijke hoge waterstanden, was ook de slagboom in winterslaap.

Nadat dit probleem was opgelost, kon ik eindelijk het water op. Het was grauw weer en een beetje motterig, maar het zou droog blijven, althans dat was de voorspelling. Ook deze dag was vrijwel zonder vissers. Op de stek aangekomen ging ik lekker aan de slag. Er was genoeg nieuw spul voorhanden om uit te proberen. Al snel bleef er een vis aan mijn shadje hangen, maar de dril was van korte duur en eindigde met een losser.

Hierna was het bikkelen geblazen. Eindelijk kwam er dan toch die droge tik en deze bracht een snoekbaarsje in het net. Gelukkig was ik bevrijd van de nul, want daar heb ik toch een hekel aan. niet dat dit doorslaggevend is voor een geslaagde visdag, maar je wilt toch wel vis vangen, want anders kun je net zo goed iets anders gaan doen.

Nieuw snoepjes om snoekbaarzen te verleiden: deze werkt dus absoluut.

En zo bleef ik gewoon door gaan. Een telefoontje onderbrak mijn sessie en leidde er toe dat ik na afloop de lijn uit de schroef moest halen, terwijl de shad verloren was gegaan. Een volgende keer dus alles binnenhalen in zo'n geval. Gelukkig volgde er een poosje later een flinke dreun op de hengel en was het direct menens. Een heerlijke dril leverde een grote snoekbaars op, die een nieuw shadje niet had kunnen weerstaan. Klein maar fijn, daar houden die snoekbaarzen wel van.

Ondertussen was het af en toe even flink nat, maar het zette niet door. Ik zette nog wel enige tijd door en voelde me heel gelukkig bij de volgende dreun. Een nog grotere snoekbaars had hetzelfde shadje te grazen genomen. Ook nu lukte het de vis binnen te halen en wist ik dat alle hindernissen niet hadden kunnen voorkomen dat ik met veel plezier terug kan kijken op deze dag.

Omdat het steeds natter werd, besloot ik huiswaarts te keren. Het was nog even stoeien met de boot in verband met de wind, maar een extra lijn aan de steiger hield hem in het gareel. Thuis zag ik dat het daar nauwelijks had geregend. Het was goed zo en de boot kon weer onder dak. De hengel waarvan lijn verloren was gegaan kon mee naar binnen, zodat ik ook thuis weer wat had te doen: nieuwe lijn opzetten.