 |
| Een goed begin bleek later het halve werk! |
Omdat er de laatste tijd nogal eens is geschoven met de gemaakte afspraken, wil ik nu wel zeker weten dat het deze keer wel doorgaat. Ik heb namelijk speciaal inkopen gedaan om deze laatste trip in 2021 gedenkwaardig af te sluiten. En het lukt dan ook geheel volgens verwachting. De vreugde is nog groter als blijkt dat ook JP inkopen heeft gedaan. Ik weet me weer verzekerd van een paar heerlijke wijnen bij het coronadiner met kerst dit jaar dat we weer thuis moeten vieren.
Hoewel ik zowel de boot als de auto nog moest aftanken, blijk ik als eerste op de afgesproken plek te zijn en begin dan alvast spullen in de boot te plaatsen etc. En als JP arriveert zijn we snel klaar om te kunnen vertrekken. Zijn bagage is namelijk heel beperkt, omdat het accent op het verticalen zal liggen. Maar eerst wisselen we onze inkopen uit.
Er liggen al meerdere boten op de plas, maar wij varen direct door naar de rivier. Deze stroomt echter nauwelijks en daarom proberen we niet de geijkte stekken. Bij één ingang besluiten we toch een poging te wagen. Een keerstroom is te aantrekkelijk om ongemoeid te laten. En dan duurt het niet lang of JP slaat vast op een zware vis. Tijdens de dril wijs ik hem erop om vooral te genieten.
Dit genieten gaat verder als de vis binnen is. Tjonge wat een gaaf exemplaar zeg. Hoog en zwaar en dus hartstikke gezond. Wij zijn direct in een opperbeste stemming, want zulke vissen willen we graag vangen. Dat dit niet vanzelfsprekend is, krijgen we gaandeweg de dag opnieuw bevestigd. Maar deze vis neemt niemand ons meer af. Dat doen we zelf wel: catch and release.
Dan blijven het natuurlijk nog enige tijd proberen op deze plek. Het mag echter niet baten en dan weten we ook dat de snoekbaars niet massaal aan het dineren is. We gaan verder en komen op een winterstek. Een paar dagen terug hebben we hier direct een paar mooie vissen gevangen. Maar dat was toen en dat is niet nu!
 |
| Die tweede van JP mocht er ook zijn; 50% van zijn vangsten vandaag. |
Het duurt erg lang voordat ik een voorzichtige aanbeet om kan zetten in de vangst van een kleine snoekbaars. In ieder geval vis dus. En enige tijd later volgt er een tweede van hetzelfde formaat. We weten waar we aan toe zijn: een dag van volhouden en doorzetten. Ik neem de moeite om een heel stuk door te varen, waar een bellyboatvisser ook zijn geluk beproeft. Hij heeft nog niets gevangen vernemen we.
Dat we hier steeds meer nationaliteiten tegen komen op het water krijgen we ook nu bevestigd. Nederlands, Duits, Engels, het gaat niet lukken. Uit het telefoongesprek dat hij voert meen ik op te maken dat het Pools is. En dit beheersen wij geen van beiden. En zo zie je maar weer hoe de telefoon onmisbaar is geworden en dat wereldburgers zich verspreiden als het virus. Of is het andersom?
Met veel pijn en moeite weet ik nog een snoekbaarsje binnen te harken. De aanbeten die JP ervaart leveren echter niets op dus is het weer tijd om te vertrekken. We gaan terug naar de plekken waar we voordien vis vingen en weten op deze manier nog twee visjes toe te voegen aan de vangst. Of moet ik zeggen mijn vangst, want bij JP wil het niet meer lukken. Ik zou het graag anders zien.
Terug bij de rivier vissen we nog wat hoeken uit. Hier gaat het echter ook niet gebeuren of toch wel? Wanneer ik besluit over te steken krijgt JP andermaal een flinke dreun op zijn hengel en bindt de strijd aan met opnieuw een flinke snoekbaars. Niet zo groot als de eerste, maar wel weer een heel mooi exemplaar. De grote vissen zijn dus voor hem vandaag!
Omdat er verder niets meer gebeurt, ook niet in andere boten, gaan we terug naar de stek van zijn eerste vis. Maar ook hier ervaren we geen aanbeten meer. De zon is aan het zakken met de kortste dag in aantocht. Daarom gaan we door naar onze laatste stek. Ook hier staat nu een beetje stroming, waarschijnlijk in relatie tot de nabije sluis.
 |
| Eind goed, al goed. |
Ik drijf vrij ver de rivier op en heb geen echte controle meer over de shad. En dan ineens is er toch zo'n droge tik, het signaal dat een snoekbaars de shad te grazen heeft genomen. Ik dril mijn grootste en onze laatste vis van de dag. We zijn niet ontevreden, hoewel we de lossers ook graag in de boot hadden willen hebben. Dan was het aantal vissen aanzienlijk hoger geweest. Het is echter wat het is en het weer was goed, het is droog gebleven.
En als we alles hebben opgeruimd is, varen we snel naar de helling om te voorkomen dat we dadelijk in het donker staan te pielen. De verdeling was vandaag dus zo dat JP voor de serieuze vissen ging en ik voor de meeste en kleine vissen. Het doet er niet toe, wij kijken terug op een geslaagde dag en uit naar het volgend jaar.
JP geeft me ook nog een vooraardje shads mee om te prepareren. Als dit is gebeurd, gaan ze in het JP-doosje. Dit reik ik hem altijd aan als hij meegaat; zijn doosje. Soms gaat de service van de gids inderdaad ver. Ik doe het met plezier en ik weet dat hetgeen JP in zijn speld hang, deugt.
