 |
| Een juweel van een snoekbaars. |
We hadden er beide zin in, samen weer een dag het water op. De bestemming was nog best een dingetje. Twee dagen eerder had ik nog een interessant stuk water aan de tand gevoeld. Dit leverde me enkele snoekbaarzen op, maar het was een taaie aangelegenheid, ondanks de mooie stroming. Wel kreeg ik nog een metersnoek in de boot, die ik voor een bellyboat visser schepte. Deze ontmoeting maakte er wel een waardevolle dag van.
Het resultaat was echter te mager om deze bestemming voor vandaag aan te houden. Omdat Guido ook graag wilde snoeken, werden er nog een paar opties onder de loep genomen. Deze vielen echter af in verband met de vele regen van de achterliggende tijd. Wanneer water ten gevolge van de bemaling troebel wordt is het snoeken geen kansrijke visserij.
Daarom pikte ik Guido volgens afspraak op bij het station en van daar reden we naar onze bestemming. Terwijl ik de boot in gereedheid bracht, zette Guido alle spullen in de boot en zo konden we snel vertrekken. Ik had om aan de behoefte aan snoeken tegemoet te komen, ook zware hengels en groot kunstaas meegebracht, zodat de boot iets voller was dan normaal.
 |
| Harde aanbeten en stevige drils bij dit slag baarzen. |
Op de stek aangekomen, startten we met verticalen. Het was even zoeken naar de juiste diepte, maar deze bleek vandaag zo rond de zes meter te liggen. Niet iedere aanbeet leverde vis op, maar redelijk snel kwam de eerste snoekbaars binnen, gevolgd door een forse baars. Zo de kop was er af en we gingen nog even door. Er arriveerden nog twee snoekbaarzen, hoewel van klein formaat.
Toen kwam ons een andere visboot tegemoet. Het bleek om mijn collega "Visgids Biesbosch" te gaan. Hij kwam even buurten met zijn nieuwe boot. De motor heeft het dubbele vermogen van de Honda en kan dus snel uit de voeten. Ik voel niet de behoefte hierin mee te gaan, want de huidige combinatie bevalt me reuze goed. Een uitnodiging om nog eens in te stappen zal ik volgend jaar beantwoorden. Dan heb ik naar verwachting meer vistijd voor mezelf.
Wij zochten verder, want de aanbeten bleven uit, terwijl we zo vlot uit de startblokken waren gekomen. Het echte vissen was weer begonnen: zoeken, doorzetten en volhouden. Dit houd ik mijn gasten altijd voor als het geduld op de proef wordt gesteld. En doorgaans komen we dan wel weer voor een verrassing te staan. Na die ene vis van Guido bij die succesvolle start, wilde ik hem ook die volgende zien vangen.
Nadat ik er plotseling weer twee achter elkaar wist te haken, was nu Guido aan de beurt. Ook hij wist achter elkaar twee vissen te haken, waarvan er helaas maar één kon worden verzilverd. Maar goed we waren weer in de race. Zoals wel vaker hield het bijtmoment ook hier weer net zo plotseling als het gekomen was. En daardoor was de tijd aangebroken voor iets anders.
 |
| Blijdschap als het wel lukt. |
Ik haalde de zwaardere hengels te voorschijn en zocht een paar dieplopende pluggen uit. Zowel grote als kleine pluggen kregen de vissen aangeboden. We zagen midden op het water grote hoeveelheden vis en mikten hier op hongerige roofvissen. Ook het grotere formaat was een doelstelling, bij voorkeur van het merk "Esox Lucius". Na een grote afstand te hebben afgelegd, gooiden we de handdoek in de ring. Het vertrouwen in succes was weg.
We stapten weer over op verticaal en probeerden in de grote hoeveelheid signalen ons gelijk te halen. Dit bleek echter toch dichter onder de kant te zijn. Daar kreeg ik opnieuw aanbeten en wist een kleinere snoekbaars te vangen. En helaas was het weer Guido die zat toe te kijken. Toch kreeg ik ook nu weer met missers te maken, ondanks de harde aanbeten.
Gelet op de tijd, korte dagen, verkasten we naar de plekken die eerder succesvol waren. Het werd echter steeds moeizamer en we hadden mijn collega al zien vertrekken. Toch zetten we nog enige tijd door en de teller was opgelopen naar tien vissen. De verdeling was, zoals gezegd, niet zoals ik me dit als gids wens. gelukkig heb ik dit niet in de hand en daarvan leverde Sam een paar dagen eerder het bewijs.
Toch leverde ons doorzettingsvermogen nog een mooi slotakkoord op. Een harde deun zette alle zintuigen weer op scherp en leidde tot de verschijning van een imposante snoekbaars in de oppervlakte. Eenmaal in de boot bleek de vis dik zeventig centimeter lang te zijn. Het was echter vooral de hoogte en dikte van de vis die indruk maakten. Geheel anders dan de grote vis van Sam, die juist erg slank was.
Zo blijft het vissen een uitdaging. Niet alleen wat betreft groot en klein, maar ook wat de indruk van verschillende vissen van hetzelfde formaat aangaat. We schoten een paar platen en lieten het juweel weer gaan. Met een voldaan gevoel zetten we nog even door en zo kwam ook nog nummer twaalf binnen. Niet dat de aantallen bepalend zijn voor een geslaagde visdag, maar ze illustreren wel de mogelijkheden op een bepaald water op een bepaald moment.
 |
| De meeste vissen waren van dit formaat. |
Omdat het einde van de dag zich al weer aankondigde, ruimde ik alles al zoveel mogelijk op, terwijl Guido tot het laatst toe doorzette. En hoewel dit niets meer opleverde, gaf hij wel te kennen een hele fijne dag te hebben. Lekker uit de dagelijkse sleur van het (voornamelijk) thuis werken en ruiken en voelen aan de buitenlucht.
We hebben kunnen genieten van de vele zaagbekken die we zagen. Bij nader inzien bleken de kleine zilverreigers toch de grote, minder zeldzame, te zijn. En nabij de helling meende Guido nog wilde zwanen te zien. Alles tezamen dus een hele geslaagde dag. En terwijl ik de boot weer vast sjorde op de trailer, laadde Guido deze weer uit. Vervolgens lieten we de helling weer achter ons en reed ik naar het station.
Hier zette ik mijn gast weer af, zodat hij zijn reis kon vervolgen. Ik blijf het knap vinden dat je er voor kiest geen auto te rijden en heel bewust ingrijpende keuzes te maken ten gunste van het milieu. Zelf doe ik dit ook zoveel mogelijk, maar de auto blijft nog wel in de gratie. En de overstap naar elektrisch is nog niet aanstaande. daarvoor ben ik teveel van het type dat de kat uit de boom kijkt. Alles dat nieuw is kent immers zijn kinderziekten en wordt doorgaans snel doorontwikkeld. Ter zijner tijd stap ik waarschijnlijk ook in.
