 |
| Een verjaardagsfeest op het water. |
Ik krijg een mailtje van Sam of ik deze dag nog beschikbaar ben en omdat dit het geval is, treffen we elkaar op de afgesproken plek, mooi op tijd. Het zal een bewolkte dag worden met opklaringen, maar in ieder geval droog. Ik heb de boot zo laat mogelijk uit de bootschuur gereden, omdat het nog lang regende vanochtend.
Vooraf heb ik aangegeven dat het deze tijd van het jaar vooral draait om het verticaal vissen. Hoewel mijn gasten daar geen echte verticaalvissers zijn, is dit geen probleem, zo laat Sam mij weten. Ik ken de aanleiding tot deze trip dan nog niet. Zodra we elkaar ontmoeten wordt het me duidelijk. Hij heeft zijn vader meegebracht, die jarig is. Voor hem is deze trip een verrassing.
Aangekomen bij de helling, kunnen we snel te water, omdat ik, terwijl ik op mijn gasten stond te wachten, al veel voorbereidingen heb getroffen. Het zou vandaag best eens druk kunnen worden, want bij de helling zien we meerdere boten arriveren. Zodra wij er helemaal klaar voor zijn, vertrekken we naar de bestemming. Een stuk water zonder stroom, waar we rustig kunnen verticalen op een maximale diepte van zo'n acht meter.
 |
| Gelukkig kenden we meerdere van dit soort momenten deze dag. |
Daar aangekomen mag de Honda gaan rusten en zet ik de Ulterra aan het werk. Ik deel de verticaalhengels uit en reik wat shads aan om mee te gaan vissen. De mannen maken hun keuze en wij kunnen aan de slag. Het duurt enige tijd, terwijl we wel al wat actie hebben vernomen, tot Sam een kleine snoekbaars boven water tovert.
Dan duurt het enige tijd tot ik de hengel krom kan slaan op een grotere snoekbaars. Tegelijkertijd doet Ferdinand, Sam's vader, dit ook. Er is direct hilariteit als Sam beide vissen in hetzelfde net schept! Dit is nog eens een leuk begin. Het zijn mooie vissen die door vader en zoon aan de camera worden gepresenteerd. We besluiten dat die van Ferdinand het grootste is, maar ik fotografeer zo dat mijn vis, op de voorgrond, groter is. Dit geeft direct de sfeer aan waarin we vandaag blijven vissen.
 |
| Kijk, hier wordt Sam blij van! |
Inderdaad een hele leuke sfeer van een beetje stangen met een grote glimlach. Niet veel later haakt Sam alweer een mooie vis en dan kan het dak er af. De grote baars die op de bucketlist staat is een feit. Een fraaie veertiger komt binnen en maakt van Sam een heel gelukkig mens. Maar het is toch de verjaardag van zijn vader....
Het is soms wat zoeken voordat er weer aanbeten volgen en dikwijls blijven die aanbeten zonder succes. Wat we zodoende wel weten is dat we op de vis zitten en door moeten zetten. Daarbij weet Sam een tweede baars te vangen, iets kleiner dan de eerste. Ik ben er ook blij mee, want de baarzen waren de laatste tijd dun gezaaid.
 |
| De tweede baars had ook trek in een "groene krijger". |
Dan blijft het lange tijd stil en het wordt nog stiller als ineens alles dicht trekt. Een dichte mist heeft ons verrast. We zien af en toe nauwelijks een hand voor ogen en kunnen eigenlijk ook geen kant op. Dus blijf ik zo dicht mogelijk bij de kant en alle oren staan wagenwijd open om schepen te kunnen waarnemen. Ik voel me er niet prettig bij, zeker ook niet omdat het zo lang aanhoudt. Gelukkig blijven mijn gasten er rustig onder.
 |
| Je wilt hier niet zijn, maar kunt geen kant op. |
Eindelijk is het dan zover en breekt de zon door. Wij hebben weer optimaal zicht en kunnen vrijuit vissen. En hoewel veel aanbeten tot niets leiden, vangen we toch vis. Dat wil zeggen dat met name Sam vis vangt. Zij vader uit hierover regelmatig zijn ongenoegen (met een lach) en zegt dat dit een bekend patroon is. Ieder zijn kwaliteiten zullen we maar zeggen.
Ferdinand slaat regelmatig een gat in de lucht met zijn hengel. Het lijkt een beetje op een dirigent die probeert de juiste maat aan te geven, maar de muziek is niet in overeenstemming met de beweging die we te zien krijgen. Met andere woorden het resultaat blijft uit, helaas. Het afkijken, bij met name Sam, verandert daar evenmin iets aan. Het magische contact blijft uit.
 |
| Af en toe weer een mooi formaat. |
Zelf weet ik ook nog twee vissen te vangen, maar het is toch echt Sam die deze dag tot een superdag had kunnen maken, als hij alle aanbeten had kunnen verzilveren. Tegen het laatst werd het doorbijten, want de vissen lieten het meer en meer afweten. En dan ineens slaat Sam nog een keer toe. De kromme hengel en de de langdurige dril maken wel duidelijk dat het om een serieuze vis gaat.
We landen vervolgens de grootste vis van de dag. Zelfs dit succes wordt Ferdinand niet gegund! Het is een schitterende snoekbaars van zo'n zeventig centimeter. Wat een juweel zeg. Glunderend mag Sam hem aan de camera presenteren. Voor de bijbehorende lach moet nog wel even een hint worden gegeven, maar dan staat hij er ook mooi op.
 |
| Schitterend toch! |
Niet veel later gooien we de handdoek in de ring. Met een vangst in de dubbele cijfers zijn we blij en ondertussen hebben we ook de nodige dingen genuttigd om deze dag tot een feestdag te maken. En Ferdinand mag eigenlijk helemaal niet klagen, want het betalen neemt Sam ook voor zijn rekening.
Omdat we bijna bij de kortste dag van het jaar zijn aangeland, moeten we vroeg stoppen. Dan een flink stuk varen en bij voldoende licht traileren en alles verstouwen. Ik zet de mannen vervolgens weer af bij hun auto, die elders geparkeerd staat en we nemen in een prima stemming afscheid van elkaar.
Wanneer ik de foto's heb doorgestuurd, krijg ik het volgende bericht: "Bedankt voor de fantastische dag!" En daar doe je het toch voor.
