 |
| De enige vis voor de gids vandaag. |
Omdat de voorgaande dag een trage start kende, vanwege de mist, ontmoeten Joost, Arnoud en ik elkaar nu aan een klein water, waar we geen opstartproblemen hoeven te verwachten. De mist is hier overigens geheel afwezig, zo blijkt bij aankomst. Wellicht dat het elders ook minder was, dan gisteren.
Arnoud kent deze omgeving helemaal nog niet en ziet uit naar het visavontuur in deze mooie omgeving. We beginnen dan ook met frisse moed en deze mag, achteraf bezien, best stevig zijn. Het is absoluut geen herhaling van anderhalve week geleden. Toen kwamen er twee meervallen binnen. Een paar dagen later was het echter vergelijkbaar met vandaag. Het verkeert dus dagelijks.
Wij zijn al heel lang onderweg zonder een vis te kunnen vangen. Een paar pogingen om ons kunstaas te veroveren, blijken dermate halfslachtig, dat ze niets opleveren. Dat het geen makkelijke dag wordt is ons inmiddels wel duidelijk. Mocht er een echte bonusvis binnenkomen dan zullen we er vrede mee hebben. Deze vraag is pas beantwoord als we het laatste aas uit het water halen, aan het einde van de dag.
Nu zien we ineens dat er wordt gejaagd. Kleine visjes vliegen alle kanten op. Ik leg de boot sil en overhandig de gasten kleine aasjes, bestemd voor roofblei. De casting minnow, die Joost inwerpt, vindt direct gretig aftrek. Geweldig als je anticipeert op hetgeen zich aandient en vervolgens succes ervaart. Een flinke baars zag wel brood in en geeft in vertrouwen.
Het spinnertje dat Arnoud in de speld heeft gehangen, wordt ook vrij snel gegrepen en aan hem is een kleinere baars gegund. Helaas blijft het hierbij, ondanks het jagen dat door gaat en diverse lures die we ze voorzetten. Wij stellen ons tevreden met twee starters.
Hierna wordt het inderdaad een kwestie van de lange adem. Alle plekken die in het verleden rendement opleverden, blijken nu verlaten. Althans er dient zich geen vis aan. Zo nu en dan weten we er toch één te strikken, waarbij ze uitsluitend de plug van Joost weten te vinden. Dit is echter een bekend verschijnsel voor de mannen. Ze hebben de ervaring dat 's middags de rollen omgedraaid kunnen zijn.
 |
| De enige snoekbaars van de dag. |
Het zijn echter voornamelijk baarzen die binnen komen en het formaat is aan de kleine kant. Joost weet de enige snoekbaars, eveneens van bescheiden formaat, binnen te hengelen. En ondertussen wachten Arnoud en ik op ook een vis. Dit is ons echter voorlopig niet gegund.
Dan zien de mannen ineens de snelweg vlak bij en kunnen ze even later de onderkant van de imposante brug aanschouwen. Deze roept geen enkele herinnering op aan de beleving als je eroverheen rijdt. Zoiets als "hoe kijk je er naar". Mensen kunnen immers ook zaken vanuit een totaal ander perspectief benaderen en vervolgens belanden in onbegrip, tot je even plaats neemt op de stoel van de ander.
Bij de brug keer ik de boot en aanvaarden de thuisreis, die nog uren in beslag zal nemen. Dan lijken de rollen omgedraaid en gaat Arnoud vangen. ik doe voorlopig nog helemaal niet mee. het gaat echter om mijn gasten en dus rijk ik ze bewezen plugjes aan. Voor Arnoud is dit een Hot'n Tot Met. Gold Blue Tiger. Een hele mond vol voor zo'n klein ding.
 |
| Één van de grotere baarzen van de dag. |
Behalve een paar kleine baarzen vangt hierop ook zijn eerste roofblei(tje). Met de nadruk op tje, want de vis is ongeveer 20 cm. Maar goed, tel je zegeningen, het is toch een opsteker. Enige tijd later ervaar ik een forse dreun op mijn hengel, die zoals gebruikelijk op het schroefwater wijst. Nu gaat het om een echte roofblei, een middenmaat zullen we maar zeggen. Zou er nu meer los gaan komen?
Het zijn echter de vooral de kanoërs die ons bezig houden. Ze halen weer de gekste capriolen uit, deze dagrecreanten en we zien dus ook mensen die een nat pak halen. Hilarisch is het wel, maar daarvoor komen we niet. Inmiddels is de rolverdeling van Joost en Arnoud wel bevestigd. Joost lijkt vanmiddag wel kansloos.
Eindelijk is daar dan die aanbeet waarop we la zo lang wachten. Arnoud bindt de strijd aan met een flinke snoek. De dril verloopt zoals het met een snoek van formaat behoort te gaan. het verloopt naar wens, totdat de vis vlak voor de boot nog een paar keer flink met zijn kop heen en weer slaat. Het gevolg is dat de vis wordt gelost. Balen!!
Zo ongeveer loopt deze dag af. De zon volop heeft volop geschenen, maar de vangsten zijn niet om over naar huis te schrijven. Hoe anders was gisteren, met minder vis, maar wel veel meer sensatie en indrukwekkender formaten. Wij zullen het ermee moeten doen. De omgeving en alles er omheen maken gelukkig heel veel goed. Joost herinnert zich gelukkig ook nog een visdag enkele jaren geleden, toen er meer dan veertig binnen kwamen. Nu stopt de teller bij elf.
