 |
| We bleven niet geheel zonder vis. |
Het jaar 2020 had onze trips vanwege de restricties ten aanzien van reizen en verblijf, onmogelijk gemaakt. Vanuit Luxemburg kon je lang niet altijd naar Nederland en als het wel kon, dan was overnachten weer een handicap. Daarom was het fijn dat het er eindelijk weer van kwam.
Ik nodigde Serge en Robert uit naar één van mijn favoriete wateren te komen. Dit betekende dat ze een flink stuk moesten reizen, maar in het vertrouwen dat het de moeite waard zou zijn, durfde ik het wel aan. Wat gezelligheid en dergelijke betrof, pakte dit goed uit, maar de vangsten, deze waren uiteindelijk zeer teleurstellend.
Gisteren was al moeilijk, maar de vangsten waren que diversiteit en formaat zeker de moeite waard. En daarom hoopte ik op een vergelijkbare dag. Die begon met een hartelijk weerzien bij de helling in een totaal andere omgeving dan de delta van onze rivieren, waar de mannen doorgaans verblijven. Dit verschil was hun niet ontgaan in de laatste kilometers naar deze bestemming.
Het weer was helaas somber en dit zou helaas zo blijven, zo bleek gaandeweg de dag. Maar genietend van ons weerzien en met goede moed, vertrokken we even later. Het instappen van Robert verliep gelukkig goed en dit wil zeggen, zonder een nat pak. Wij herinnerden ons die dag aan de Waal, vijf jaar geleden. Toen ging Robert onderuit bij onze terugkeer. De overeenkomst met vandaag was het ontbreken van een steiger.
 |
| De kop is er af! |
Vol goede moed gingen we aan de slag. En het duurde helemaal niet zolang tot ik een flinke baars mocht vangen. Dit gaf me vertrouwen en de mannen zagen direct wat hier mogelijk was........... Op dit moment wisten we gelukkig nog niet wat er in het verschiet lag.
We verticaalden veel en sleepten stukken tussendoor, van stek naar stek zeg maar. Het duurde heel lang voordat Serge ook te maken kreeg met een flinke vis. In de stroming, die nog steeds hard was, bleef het geruime tijd onduidelijk waar het om ging. Eerst was de vis vals gehaakt en toen was het snoek, maar uiteindelijk bleek het om een hele grote baars te gaan en deze was niet vals gehaakt!
 |
| Een baars die niet vals gehaakt bleek te zijn. |
In de stroom wilde de vis nauwelijks dichter bij de boot komen en dus moest de boot naar de vis. Dit was een nieuwe ervaring voor de mannen. Dat dergelijke vissen in de stroom zoveel weerstand kunnen opleveren, was een eye-opener. Evenals de variatie aan stekken en de mooie omgeving. En zo genoten we van alles wat er te genieten was.
Op een mooi stuk water met veel signalen, probeerden we ook van alles, maar de vissen verroerden geen vin. Ook niet bij de monding naar de rivier, daar waar een grote snoek zijn aanwezigheid al een keer had verraden. Niets, maar dan ook helemaal niets wilde lukken, terwijl de potentie van dit water duidelijk zichtbaar aanwezig was.
Ik had al even gecheckt of we terecht konden bij een restaurantje aan het water en de mogelijkheid die dit bood, hebben we benut. Zo zaten we genoeglijk aan de soep en warmden een beetje op, want het weer bleef nat en somber. Wellicht dat de vissen dit ook zo ervoeren en zo passief waren. Wij lieten de stemming er niet door bederven en ik stak het een en ander op over de coronavaccins, waar de voormalige medici mij meer over konden vertellen.
Na ons te hebben gelaafd en gelouterd , stapten we weer in de boot. Ik wilde direct door naar de stek die ik onlangs had ontdekt en waar ik verticaal een flinke snoekbaars had kunnen strikken. Daarbij maakte ik wat meer snelheid, aangespoord door de slechte resultaten tot nu toe. Ik zag dat de boot meer golven veroorzaakte dan ik had gedacht. Zeker toen een klein bootje erg heftig begon te deinen. Terwijl ik gas terug nam, werd ik al toegeschreeuwd vanaf een woonboot en begreep dat ik de oorzaak was. Mijn intentie om anderen niet tot last te zijn, had schromelijk gefaald, dat was wel duidelijk.
Aangekomen op de beoogde stek, zagen we ook nu weer veelbelovende signalen en vol goede moed gingen we aan de slag. Ondertussen overdacht ik mijn zonden en besloot op de terugweg langs de betreffende woonboot te gaan om mijn verontschuldigingen aan te bieden. Wat het vissen betreft, dit bleef ook hier zonder resultaat. en daarom sleepten we terug, waarbij in ieder geval geen golven konden ontstaan.
Bij de woonboot aangekomen, stond de man die de schreeuw had voortgebracht al aan dek. Hij had ons zien komen dus. Blijkbaar hield hij het allemaal in de gaten en de frustratie was duidelijk. Hij had me een dag eerder ook al gezien en toen had ik het blijkbaar ook al verkeerd gedaan. Hij liet ons weten het na negen jaar, zolang woonde hij hier al, zat te zijn met die snel varende boten. Ik verzekerde hem, na mijn excuses te hebben aangeboden, dat het niet meer zou gebeuren. Iets waarvan ik de indruk kreeg dat het hem niet echt overtuigde. Enfin, meer dan me aan mijn woord houden, kan ik niet.
 |
| Op de valreep nog een snoekbaars. |
Wij sleepten verder en daarbij was het weer Serge die een baars wist te vangen. Daar bleef het dan ook bij. De stek die gisteren nog twee snoekbaarzen had opgeleverd, bleek nu ook stil te zijn gevallen. Niets aan te doen dus. En maar weer verder, op zoek naar actieve vissen.
Helemaal aan het einde van deze teleurstellende visdag, zowel wat weer als vangsten betrof, kwamen we bij een snel stromend stuk water en wilde ik een laatste poging wagen. En warempel, weer was het Serge die een gehaakte vis aankondigde. Nu bleek het om een snoekbaars te gaan. Zo kregen we toch nog twee soorten in de boot. Na het terug zetten, besloot ik hetzelfde stuk water nog eens aan de tand te voelen.
 |
| Uiteindelijk een hand vol vissen. |
En gelukkig kwam toen de vijfde vis van deze lange dag, alsnog binnen. Een schitterende baars zong de slotzang van deze visdag. Gelukkig een goede afsluiter van een slechte visdag, althans wat de vangsten betrof. En daar kwam bij dat Robert helemaal niets had gevangen! Gelukkig weten deze mannen wat vissen is en hebben ze desondanks gezien hoe mooi de omgeving is en welke potentie het heeft.
We hebben na het traileren afscheid genomen met de toezegging dat we elkaar later dit jaar weer gaan treffen. Gelukkig had Robert de volgende dag toch een snoek kunnen arresteren en hun laatste visdag leverde nog meer succes op. In ieder geval waren we deze dag niet geheel zonder vis gebleven en hadden de nieuwe nieuwe ervaringen opgedaan. Ook nu kon je weer zeggen, dat eerder behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst,
