 |
| Een mooie herinnering aan een vader/zoon dag |
Het is volop zomertijd en een jaar dat we voortdurend worden geconfronteerd met situaties die je gerust uitzonderlijk kunt noemen. Nog maar tien dagen geleden stond ik aan de oever van dezelfde rivier waar ik nu met Willem ga vissen. Toen stroomde de rivier nog heel erg hard en dreven talrijke grote obstakels als bomen en drijfhout voorbij. Inmiddels is de stroom vele malen minder en een stuk veiliger om te bevaren.
De dag met Willem van Total Fishing is zo'n uitstapje dat we een paar keer per jaar maken, omdat we beiden genieten van het vissen en bijpraten bovendien essentieel is. Temeer daar Willem vrijwel wekelijks een verslag van mij op TF plaatst onder de titel "Weerspiegeling op het water". Zodoende zijn we weer op de hoogte van hetgeen we van elkaar kunnen verwachten.
Het werd in zekere zin een gezapig dagje. Het weer was heerlijk en we visten heel ontspannen, met veel tijd voor het nuttigen van de heerlijke vlaai. We namen zodoende de tijd om lekker te relaxen. Het vissen varieerde van verticalen, werpen en slepen. We waren verbaasd over het geringe aantal (vis)boten op de rivier in deze vakantietijd.
 |
| Altijd wel een mooie vis. |
De vangsten waren niet om over naar huis te schrijven. Onze verwachtingen waren anders, maar het zat ons niet in de weg. Bij het verticalen misten we een paar aanbeten en wisten twee snoekbaarzen te vangen. Dit beperkte zich tot een stek van een paar vierkante meter, want ondanks werpen en verschillende dieptes af te vissen, gaven de talloze signalen op de dieptemeter geen reacties op onze aasjes.
Slepend visten we vele kilometers af en genoten van het weer en de rust. Dit leverde ons relatief weinig aanbeten op, die bovendien niet allemaal even fel waren en die derhalve ook leiden tot meerdere lossers. Toch waren we blij met hetgeen wel lukte en daar zaten nog een mooie snoekbaars, een paar snoeken en enkele baarzen bij. Na een lange dag op het water, sloten we tevreden af en kijken uit naar het vervolg.
 |
| Altijd jammer levenloze wezens aan te treffen. |
Een bijzondere gebeurtenis vonden we toch wel het aantreffen van het stoffelijk overschot van een imposante spiegelkarper. Vooral het feit van de kop eigenlijk alleen de schedel resteerde, terwijl het lichaam nog goed herkenbaar was. Dan rest natuurlijk de vraag of deze karper slachtoffer van het hoge water is geworden of dat er een andere oorzaak aan het sterven ten grondslag lag. We zullen het nooit weten.
Dit verhaal staat echter vooral in het teken van het gidsen van Joost en zijn zoon Joshua. Zij zijn vaker mee geweest en de voorgaande trip leverde zelfs een meerval op. Of dit vandaag ook mogelijk zou zijn, zou moeten blijken. Ze staan al op me te wachten, wanneer ik aan kom rijden. Ik stop even bij hun auto, zodat hun bagage direct in de boot kan worden geladen. Daarna duurt het niet lang meer of we varen weg van de helling.
Op het water zoek ik eerst een rustige plek om de hengels klaar te maken. Ondertussen trekt de mist helemaal op en kunnen we zonder zichtproblemen de rivier op. We slepen eerst een lange rechte kant af en snijden meerdere dieptes aan. De harde stroom levert onder de vissen blijkbaar geen extra activiteit op, want er gebeurt helemaal niets.
 |
| De kop is er af; van de visdag dus! |
Dan gaan we aan het einde van de lange oever werpen op een interessant kribvak. Maar ook hier zijn we kansloos en dus vervolgen we onze weg langs een oever die voordien dikwijls mooie vangsten opleverde. Nu helaas evenmin, maar als we een heel stuk verder zijn haken, we de eerste vis tussen de kribben. Een mooie baars komt binnen en de kop is er af.
Een stukje verder haakt Joshua aan de buitenkant van de boot een snoekbaars. Ik zit er met de rug naar toe en heb de aanbeet gemist. Joost heeft het wel gezien en is overtuigd van een vis. Ik zie echter geen enkele actie op de hengeltop, maar de snoekbaars heeft besloten als een dweil mee te komen en naast de boot wordt deze opnieuw wakker en schudt de haak uit de bek. Toch zijn we blij met deze actie.
 |
| Af en toe wordt er een baars gehaakt. |
Hierna wordt het echt zoeken. We werpen goede stekken uit en wisselen af met slepen. Het werpen levert echter niets op en ook het verticalen is evenmin productief. Bij het slepen komt er toch meer lijn in. De snoeken die ik niet verwacht, blijken er toch te zijn. Een zestiger en een kleiner exemplaar krijgen we in de boot. En ook wordt er af en toe een baars gehaakt.
De mannen kijken erg op als er een winde wordt gehaakt. Dit hebben zij niet eerder meegemaakt. Een winde die de plug grijpt, is voor hen een nieuwe ervaring. Wat mij het meeste verbaast is de diepte waarop we de meeste vissen vangen. Ze zitten voornamelijk diep en zo ook deze winde, terwijl we die doorgaans in de ondiepe oeverzone vangen.
 |
| Een complete verrassing, de winde |
Ik ben mijn avontuur met de vorige nog niet vergeten en onthaak deze vis dan ook met de nodige voorzichtigheid. Ik wil niet nogmaals een haak in mijn pols met daarbij de kans een ader te raken. Ik laat het aan Joost om met de vis te poseren, zodat we in ieder geval een mooie herinnering hebben. Behalve deze winde, weet Joost nog een grote baars te haken en kan ervaren hoe het is zo'n vis in de harde stroom te drillen.
 |
| Vier soorten op één dag is toch maar weer mooi meegenomen. |
In het rustige water voor de sluis gaan we op zoek naar grote baarzen. In het ondiepe is echter geen vis te bespeuren. Toen ik dieper ging varen, kwamen de signalen en wisten we dat we het daar moesten zoeken. En hoewel het er niet direct op leek, mocht Joshua een flinke aanbeet incasseren, die hij glansrijk verzilverde. De grootste snoekbaars van de dag was een feit.
Dat dit tevens de laatste vis van de dag was, stelde ons wel teleur. Wat we nadien allemaal nog probeerden, het mocht niet baten. De enige andere visboot die we zagen, straalde evenmin veel enthousiasme uit en op enig moment liet de mannen weten dat het wat hen betreft voldoende was geweest voor vandaag. Het weer zorgde ervoor dat het vroege opstaan zijn tol begon te eisen. De concentratie was weg en een plezier dat we hadden gehad, dreigde een beetje weg te zakken.
 |
| Een dikke vijftiger uit de harde stroming. |
En zoals wel vaker wordt gezegd, je dient het feest te verlaten zolang het nog gezellig is. Dit levert de mooiste herinnering op. Daarom ruimden we alles op en voeren toen linea recta naar de helling. Het traileren verliep weer lekker vlot en na een tikkie te hebben verwerkt vertrokken de mannen huiswaarts om een flinke uil te knappen. Daarbij konden ze lekker dromen van de elf vissen die we tijdelijk aan de harde stroom hadden weten te ontfutselen
