 |
| Een dag die gelijk stond aan drie dagen in het voorgaande jaar. |
De uitdaging ligt weer voor ons. Reeds 10 maanden geleden troffen we elkaar voor het laatst. De vangsten in 2020 lieten verder flink te wensen over. En dan nu met deze hoge waterstanden en juli, wat kun je er van verwachten. Met de verse herinnering aan de dag met Jöran, had ik er toch wel vertrouwen in. We ontmoetten elkaar mooi op tijd en niet veel later staan we de boot vanaf de kant te traileren.
De steiger is nog steeds onbereikbaar vanwege het hoe water. Deze keer heb ik de laarzen bij me en kan makkelijk met de boot heen en weer. En zo zitten we al snel op het water, in ons element. Het is nog rustig en alleen de combi van Jöran verklapt de aanwezigheid van een visboot. Mijn afspraak met Reinier maakte het onmogelijk in te gaan op de uitnodiging van Jöran om samen te gaan.
Bij de rivier aangekomen zien we geen enkele boot en ik besluit de kant op te gaan waar ik de minste boten verwacht. Een bekende stek weliswaar, maar geen boot te bekennen. En daar laten we onze shads zakken. Al snel tovert Reinier het eerste snoekbaarsje te voorschijn. Niet veel later, mag ik ook mijn eerste vis vangen. Zo de kop is er af en bovendien heb ik een gekregen shad in de bek van een snoekbaars kunnen fotograferen.
 |
| Zo weet Mark dat ik deze snoekbaars met zijn favoriete shad heb gevangen. |
Zo koppel ik terug naar mensen die me dit gunnen, opdat ze kunnen zien dat het niet zomaar in de grote stapel terecht komt. Ik heb een speciaal doosje in gebruik genomen om ze tot hun recht te laten komen. Anders raken ze verzeild tussen alle die andere shads en houd ik geen overzicht.
Deze plek blijkt vandaag een echte hotspot. Het hoge water stroomt over een dijk en trekt de roofvis blijkbaar aan. Meerdere mooie exemplaren belanden hier in het net en de teller loopt op naar 9 vissen. Het blijft toch altijd een gok, waarbij het tijdstip bovendien een belangrijke rol speelt. Vissen is toch deels een kwestie van op het juiste moment op de juiste plaats.
 |
| De eerste vis was voor Reinier. |
Wanneer deze stek geen resultaat meer oplevert besluiten we het elders te proberen, met de stroom mee. Omdat hierbij niets gebeurt, gaan we een stuk slepen. Daar waar het water helderder is en we snoek of baars denken te kunnen verwachten. Blijkbaar verwachten ze ons niet en tonen geen interesse.
Dan gaan we het anders aanpakken. Langs de oever in de keiharde stroming, wat eerder wel eens succesvol bleek te zijn. Het eerste stuk levert niets op. Dan gaan we de openstaande stuw passeren, het avontuur tegemoet. En daar komen nota bene een paar mooie baarzen kijken. Tjonge wat een schitterende vissen. Zelfs een 50'er is van de partij. Wij hadden eerder snoekbaarzen verwacht, maar zijn ontzettend blij met deze prachtige vissen.
 |
| Wat een schoonheid toch weer. Je blijft je verbazen. |
Wat een prachtig gevoel geeft, is de goed werkende Ulterra. Bij een dril houdt deze de boot perfect op de plek. Wanneer de vis moeilijk naar de boot te krijgen is, vanwege de harde stroom, is het een kwestie van de ankerfunctie even uitschakelen en de boot naar de vis te laten drijven. Zo voorkomen we het verlies van de vis, maar vooral het voorkomen van een geforceerde dril. Zodra de vis geland is wordt de ankerfunctie weer in werking gesteld en hebben we geen omkijken meer naar de boot.
 |
| De kers op de taart. |
Dan proberen we nog een stek verticaal en blijven in eerste instantie zonder vis. Nadat we de geëigende stekken hebben afgevist en over het midden cruisen, komt er uit het niets toch weer een fijne aanbeet. Andermaal vang ik een snoekbaars op een geschonken shad. Dit betekent weer bewijs van succesvol gebruik voor de gever.
 |
| Een shad die werkt. |
Op een stuk met helder water, zonder stroming zetten we het slepen voort en vangen daar weer twee grote baarzen. Reinier is nu helemaal in zijn nopjes. Het enige dat hem dwars gaat zitten is het feit dat ik de meeste vissen vang, althans nu nog! Ondertussen hebben we een stuk of veertien vissen gevangen en zijn we in onze nopjes.
Terug dan weer het hard stromende water in. Maar nu gebeurt er niets en wellicht hangt dit ook aan het tijdstip. We proberen desondanks nog een stuk langs de andere oever, waar het iets minder hard stroomt. Maar als dit ook niets oplevert besluiten we ons avontuur aan deze kant van de stuw te stoppen en varen terug, met de harde stroom mee.
 |
| Deze van 48 cm mag er ook zijn. |
Op de stek waar alles zo hoopvol begon, is de bijttijd evenmin teruggekeerd en daarom gaan we veel verder om de ingangen naar havens en zandgaten aan de tand te voelen. Bij de eerste poging krijgt Reinier twee duidelijke aanbeten die maar niet in vis willen resulteren. En dan krijg ik natuurlijk plotseling die keiharde aanbeet, waarbij de vis wel blijft hangen en hebben we weer een forse snoekbaars binnen.
Dan proberen we nog een paar stekken die zonder resultaat blijven. We steken over en gaan opnieuw de bodem aftasten en dan komt Reinier op gang. Hij vangt een paar schitterende snoekbaarzen, waarbij de "opschepper" noodzakelijk blijkt te zijn. De grote snoekbaars schiet vlak voor de boot los en Reinier denkt als dat alles verloren is. Hij heeft buiten de "opschepper" gerekend, die snel het net onder de vis schuift.
 |
| De "opschepper" stond paraat! |
En zo kan hij zich toch verheugen op het vereeuwigen van alweer een schitterend moment. En deze stek levert toch weer een stuk of drie vissen op. Ik zelf ervaar wel enige vermoeidheid en dit zal er zeker debet aan zijn, dat ik minder scherp ben. Dit doet echter niets af aan de voldoening die het vangen door de boot oplevert.
Als we bij de laatste stek zijn aangekomen, gaat Reinier nog even door en zet de teller op 25 vissen. Tjonge wat een dag zeg. We hebben meer vissen gevangen dan vorig jaar in drie keer. Het is dan ook best grappig dat we buiten de geijkte banen kunnen varen en vissen. Het is best laat geworden en we komen beiden laat thuis. Zeker Reinier die een lange reis "voor de boeg" heeft. Figuurlijk dan wel. Maar wel een reis die zich heeft geloond.
 |
| Zo'n abnormale dag dus. |
