 |
| Een snoek die zichzelf in de staart bijt, hoe zot is dit, los van de visser!! |
JP wordt steeds fanatieker wat het vissen betreft. Tegenwoordig doet hij onderweg naar huis ook nog even een stek aan om vanaf de oever te vissen. Met andere woorden, de dagen zijn hem niet lang genoeg meer. Wij starten weliswaar niet zo heel vroeg, maar dan heeft hij er al anderhalf uur autorijden opzitten. Met andere woorden, zijn reistijd per visdag is ook nog eens 3 uur.
Ik stap net uit mijn bed, wanneer de app binnenkomt waarin hij zijn vertrek aankondigt. Dan past het precies met mijn planning en zo gebeurt het ook dat ik bijna alles al gereedheid heb, wanneer JP arriveert. Ik help hem bij het uitladen van de BMW en het laden van de Tomasco. Zelfs een vliegenhengel maakt nu deel uit van het arsenaal.
Dit doet me denken aan de dag bij Doesburg, waarbij ik JP met zijn vriend uit de boot stuurde om beschutting te zoeken voor het hevige onweer. JP wilde in zuidelijke richting de IJssel af, maar ik wilde de zekerheid van een goede schuilplaats bij het naderende onweer. En zo kon het gebeuren dat de mannen het "Arsenaal" vonden en daar een prima gelegenheid vonden en onder het genot van een drankje en een droogje het onweer aan zich voorbij lieten gaan. De gids bleef ondertussen de boot in de gaten houden.
Wat een verhalen hebben we inmiddels, nu het aantal bezoeken de 100 al ruim is gepasseerd. Ik ben benieuwd wat vandaag daar aan toe gaat voegen. Met de routine die we inmiddels hebben ontwikkeld, zitten we al snel op het water en kijken of de flinke stroming een verticale snoekbaars op wil leveren. Niet dus en daarom gaan we verder slepen.
 |
| Een hele mooie start van de dag. |
Ook nu moeten we lang wachten, maar dit betaalt zich uit met een 47'er baars. Deze gaat op de plaat en dan gaan we verder in de verwachting dat er nog wel een tweede vis gaat volgen. Helaas komt die verwachting niet uit en dan komen aan bij de stek waar JP onlangs jiggend 7 vissen op rij wist te vangen. Ook nu moet direct de Boobytrap Pink Harasser weer aantreden. Ik heb voor de zekerheid maar een extra exemplaar geprepareerd.
En met volle overgave gaat JP weer aan de slag. Volledig vertrouwend op zijn vaardigheid betreffende het jiggen. En dat vertrouwen blijkt al snel terecht. Nu geen snoekbaars maar een snoek is hetgeen hij aan de haak heeft geslagen. En een hele flinke ook. De dril is er naar en ik sta gereed met het net. En dan gebeurt het: de vis schiet los. Helaas draait hij met de kop precies de verkeerde kant op, waardoor de vis er net naast belandt. Jammer, maar de dril was er eentje om in het geheugen op te slaan.
 |
| Meten is weten. |
Met frisse moed zet JP zijn pogingen voort en ......... als het niet waar is, hij haakt opnieuw een grote snoek. Hoe krijgt hij het toch voor elkaar? De dril is evenals de vorige een flink gevecht en nu eindigt deze wel in het net. Net geen 90 cm blijkt de vis te zijn. Ik schat hem ongeveer net zo groot als de ontsnapte soortgenoot. Deze dag is dus nu al weer gedenkwaardig, zoals geen visdag dezelfde is.
 |
| Het doorzetten is beloond. |
Dan blijft het lange tijd rustig tot JP opnieuw toeslaat en nu draait het om een fraaie snoekbaars. Zoveel vertrouwen heeft hij inmiddels in het beruchte aasje dat er een flink aantal besteld is, zodat hij er nooit meer zonder hoeft te zitten. En dan maar hopen dat de vissen hun huidige voorkeur aanhouden.
Ach ja zo werkt het nu eenmaal. Je bent razend enthousiast over de ene aasje, totdat er een nieuwe favoriet langs komt en als zich dit maar vaak genoeg herhaalt, dan kom je vanzelf tot over de oren in spullen te zitten. in dit opzicht lijken we wel die vrouwen die nooit de goede kleren of schoenen hebben.
 |
| Alweer succes; een fraaie snoekbaars. |
Wanneer de vissen niet meer van zich laten horen, gaan we weer een stuk slepen. Dit levert zo in het begin van de middag niets op, totdat we bij een haveningang komen. Daar gaat het beruchte aasje weer te water, mooi met de stroom mee langs de kant. En boem bij de eerste worp is het alweer raak. JP mag opnieuw een snoekbaars landen.
Gek genoeg weten we nauwelijks meer een vis te vangen, totdat ik op het laatst op een hoekje waar de stroom strak langs komt, nog een snoekbaars weet te verschalken. Dan besluiten we terug te gaan en nog wat oevers af te slepen. We kiezen voor de binnenbochten, omdat de stroom daar nog redelijk is, terwijl het water troebel blijft.
 |
| Bij de eerste worp direct weer vis! |
Bij dit slepen komt op het allerlaatste moment nog een aanbeet aan JP's hengel. Dit ontgaat hem echter, maar ik attendeer hem erop, zodat hij met een flinke baars de dag kan besluiten. Wanneer deze baars terug is in zijn element, ruimen we alles op en varen naar de helling. Onze dag is geslaagd met drie soorten: 2 snoeken, 2 baarzen en 4 snoekbaarzen.
Na ons afscheid is JP dus nog een keer langs de haven ingang gegaan om vanaf de kant nog een snoekbaars te verschalken. Hoe gedreven kan iemand zijn?
 |
| Helemaal aan ons gezamenlijke einde, een mooie afsluiter van de dag. |
