 |
| Een vis waar we blij van worden. |
De tweede dag van het nieuwe seizoen is de dag van Roel. Helaas zaten er gedurende het gesloten seizoen geen dagen in voor het vissen met wormen. De resultaten vielen dermate tegen dat er geen uitnodiging uitging. Het weer deed de rest: koud en nat. Maar nu gaat het er dan eindelijk van komen.
De nacht gunde Roel weinig rust en daarom staat hij vroeger dan afgesproken voor de deur. We kennen elkaar inmiddels al jaren en daarom was ik er op voorbereid. De koffie stond al klaar en daarom zaten we als snel aan tafel, zodat hij de reis naar hier, kon verteren. De visbestemming voor vandaag stond al vast en zodra we zover waren, vertrokken we naar de helling.
Op bestelling had in Roels favoriete hengels geprepareerd. De Godfather om te verticalen en de Special Force om mee te slepen. Bovendien is er dan nog de doos met favoriete shads om mee te verticalen. De koffer met favoriete pluggen brengt Roel zelf mee. Zo heeft ieder zijn eigen voorkeuren.
Het was niet verwonderlijk te zien dat er al meerdere lege trailers stonden. Omdat de boot voor ons meer voorbereidingen nodig had, ging ik deze maar even voor. Op het water maakten we de hengels in orde en vertrokken naar de rivier, die hier nauwelijks stroomde. De watertemperatuur steeg wel ten opzichte van de voorgaande tijd. Bovendien zou het zeker niet rustig blijven wat de toestroom van watertoeristen betreft.
Wij zochten de oever op, waarbij de voorkeur van Roel, ongewijzigd op de diepe kant lag. Zodoende zocht een kleine plug aan mijn hengel de oeverzone af. Achter de boot liep een dieper lopende plug mee. Roel houdt zijn hengel het liefst in de hand en dan heb je aan één hengel ook genoeg.
Er gebeurde lange tijd helemaal niets, maar dan is daar ineens toch het verlossende bericht van een vis aan de lijn. De Special Force toont als vanouds zijn heerlijke actie en na enige tijd duikt een een snoek op uit de diepte. Geen kanjer, maar een welkome eerste vangst. Na het onthaken gaat deze direct retour.
Dan gaat het verder en moeten we weer wat geduld hebben tot de volgende vangst, een kopie van de eerste. En ook deze vis kan zonder te poseren terug in zijn element. Dan zien we een paar collega's die een vis drillen. Het blijkt eveneens om een snoek te gaan, maar wel groter dan wat wij hebben gevangen.
 |
| Van zo´n mooie vis, gevangen door Roel, schieten we meerdere platen. |
Dus hopen wij ook op zo'n vis. Deze komt enige tijd later in de nabijheid van een veerpont. Dit lijkt er mee op, want de dril is een stuk dynamischer. Het is weer een snoek, maar deze laat zich niet zomaar aanschouwen. Als het zover is blijkt het een 80+ vis te zijn. Een schitterende vis, maar qua formaat geen droomvis natuurlijk. Wij zijn er desondanks heel blij mee.
In al die tijd is er bij mij nog niets gebeurd. Daar heb ik zelf geen enkele moeite mee, want het gaat om de gast en niet om mij. Dan eindelijk is het zover en slaat mijn hengel krom. Zodra ik deze in de hand heb, is de spanning weg!! De plug is echter ook weg en naar nu blijkt is de onderlijn bij de sleef gebroken. Het blijven zwakke plekken, die verbindingen. Het is niet anders.........
Bij een locatie met damwanden aangekomen gaan we verticalen. Wat we ook proberen, het haalt niets uit. Hieraan valt geen eer te behalen en dus besluiten we weer te gaan slepen. We weten al lang dat de vissen niet in de boot springen en stellen onze verwachtingen in op het onverwachte.
Dit gebeurt als Roel een hele pittige aanbeet krijgt. Een roofblei van bijna 70 cm gaat op de foto. Echter niet eerder dan dat de haken zijn afgeknepen, omdat de vis vervelend is gehaakt. Wat een schitterende vissen zijn dit toch. Elke keer weer een cadeau om ze te mogen vangen.
 |
| Roel heeft een neus voor roofblei en toont het hier. |
Dan zien we vissers op de kant zitten, drie op een rij. De eerste stoel is leeg en bij de derde zijn twee vissers bezig het leefnet binnen te halen en de vis te retourneren. Hoewel ik al een heel eind uit de kant ben, pikt Roel een lijn op en wordt de hengel bij de lege stoel uit de steun getrokken. Gelukkig kunnen we de plug simpel van de lijn halen. Ik verwacht niet dat feedervissers hun hengel uit laten staan als ze hun zitplaats verlaten. Verkeerd gedacht dus en weer wat geleerd.
Weer een stuk verder vangt Roel alweer een snoek. Zelf kom ik niet verder dan twee lossers. Het wordt uiteindelijk zo'n dag dat de één het eerste deel van de dag vangt en daarna de ander. Dit wisten we nu nog niet. Al met al heeft Roel al vijf vissen en de gids niets......
We maakten nog een uitstapje op een aangrenzende plas. Ik heb hier in het verleden vaker mooie snoeken mogen verwelkomen. Dit uitstapje levert echter niets op. Op een mooi talud dobberen twee bellyboaten, maar ook hier zien we weinig activiteit. De vissers weerspiegelen hetgeen er onder water gaande is: niets dus!
Eindelijk krijg ik de aanbeet die vis oplevert: een snoek. Het heeft geduurd, maar daar is die dan. Eigenlijk maakt het niet uit, want wat er echt toe doet is het bezig zijn, het volhouden, het doorzetten. Ondertussen is er zoveel dat de moeite waard is om te zien en te ervaren, dat het nooit verveelt. En als het dan ineens lukt een vis te vangen, dan mag je proeven van de kers op de taart.
Voor Roel houdt het inmiddels helemaal op. We zijn ondertussen de helling voorbij en varen tot halverwege de resterende tijd. Het is een gekkenboel geworden op het water. Het is ene grote klotsbak, met zelfs water als een buckelpiste. Regelmatig moet de boot dwars op de golven om te voorkomen dat het een badkuip wordt.
Dan vang ik plotseling in de oever een fraaie snoekbaars. Zo die hadden we nog niet! Later volgt er ook nog een tweede en is de vangst compleet. 8 vissen hebben we gevangen. 5 snoeken, een roofblei en twee snoekbaarzen. In twee dagen zijn het er 25 en 5 verschillende soorten. Niet verkeerd onder deze omstandigheden.
Wij zijn vrij laat terug bij de helling in de hoop dat het dan rustiger zou zijn. Niet dus!! We konden zo de file in met de boot. Na geruime tijd kunnen wij eindelijk traileren. Toch hebben we ons niet verveeld.
Een jongeman die in zijn eentje de boot moest traileren, ben ik te hulp geschoten. Ik heb de boot ter hand genomen, zodat hij de trailer kon positioneren.
De schipper meende dat de trailer flink ver het water in moest, wat er in resulteerde dat de auto ging glijden toen de lier werd bediend. Dit was echt schrikken! Gelukkig bleef de auto hangen en schoten andere mensen te hulp. Met een extra chauffeur in de auto werd de zaak geregeld. Ik leidde de boot opnieuw naar de trailer en nu ging het wel. Nadien kwam de onfortuinlijke schipper me nog bedanken.
En zo werd het een dag met nieuwe avonturen en mooie herinneringen.
