29 mei 2021 Soms lukt alles.

Een heerlijke start van het nieuwe seizoen.

We hebben er lang naar uitgekeken, de start van het nieuwe seizoen. Van te voren was er al veel info uitgewisseld en ik zag wel dat de voorbereidingen bij JP uitvoerig en nauwgezet waren. We hadden drie opties om uit te kiezen en al snel was duidelijk dat we beiden dezelfde voorkeur hadden.

Daar staan we dan, mooi op tijd bij de helling. Het water staat hoog en stroomt, waar we blij mee zijn. Als alles in ingeladen, kan de boot te water en daar ligt deze dan ook snel. Eindelijk zijn we weer samen in ons element. We varen naar de eerste stek, waar we goede herinneringen aan bewaren. 

De eerste van de dag, zeer welkom om het juiste gevoel terug te krijgen.

Ook nu draait het water flink hard rond en is het even zoeken om de boot goed in positie te krijgen. Wanneer die eenmaal goed op de stroom ligt duurt het dan ook niet lang of JP drilt zijn eerste snoekbaars van dit nieuwe seizoen. Zo die is binnen.

Hierna volgen we de stroming, maar moeten uitwijken voor de feedervissers op de oever. Hun aantal loopt al snel op, want dit mooie weer lokt vrijwel iedereen immers naar buiten. Wanneer we hen voorbij zijn gevaren, zoek ik weer de gewenste diepte op. 

Bij het vissen met vertrouwen blijken oude shads het nog steeds goed te doen.

Dan duurt het niet lang of ik voel die keiharde tik op de hengel. Het voelt direct goed aan en niet veel later scheppen we een flinke snoekbaars Die oude wobshad doet het toch nog steeds, blijkt wel weer, hoewel de nieuwe versie al weer zijn intrede heeft gedaan

Ons hoor je niet klagen met zo'n start. Helaas heeft juist iemand plaats genomen op een stek die wij graag aan de tand wilden voelen, maar we zijn nu eenmaal niet alleen op de wereld. Later merken we dat anderen het liever wel zo zouden hebben. Wij blijven ondertussen zoeken en zo gebeurt het dat JP opnieuw een snoekbaars haakt, die naast de boot lost. Dit maakt ons niet uit, de dril was er immers.

Hier krijgen we nooit genoeg van.

Op de plek waar we de eerste vis vingen, doet JP het nog eens over. Zo hebben we direct vier vissen gevangen en nog een hele dag voor ons. We besluiten te gaan slepen, tegen de stroom in. Het lijkt er niet op dat de vangsten zich hier voortzetten. 

Een geweldige vechter, die zich toch laat vereeuwigen.

Toch kreeg ik na geruime tijd een harde beuk op de hengel die ik in de hand heb. De vis springt meerdere keren het water uit en wij zien een hele forse winde, die probeert los te komen. gelukkig slaagt deze er niet in en kunnen wij hem goed onthaken, vereeuwigen en weer laten zwemmen. Zo dat is nog eens een mooie verrassing op de eerste dag!

Deze grote shad weet menige snoekbaars te verleiden.

Dan duurt het weer enige tijd zonder enige actie en wij krijgen zo'n vermoeden dat de zomerse omstandigheden een negatief effect hebben op de activiteit van de vissen. Toch haakt JP dan weer een vis en het is weer een mooie snoekbaars. "Lekker" hoor zouden ze zeggen bij de Streamers.

We kachelen rustig verder en dan krijg ik weer een hele harde beuk op de handhengel. De vis vecht erg hard en dit is ook niet verwonderlijk als we op enig moment een kapitale baars in de oppervlakte zien verschijnen. Tjonge wat een beauty zeg, die kleuren en het formaat, perfect. De vis zet 47 cm op de lat en maakt ons gelukkige vissers.

Wat een kneiter!

Bij een ingang naar een zandafgraving zitten vissers op de andere oever. Ze zitten erg stoïcijns bij en laten het gebeuren. Ze zien dat we de ingang invaren, maar doen ze geen mond open, terwijl er een lijn van hun blijkt te liggen. Misschien waren ze het wel vergeten en hebben wij hun er op attent gemaakt. Na de lijnen te hebben ontward, vervolgen wij onze weg en vallen de mannen weer terug in de apathische houding. Ach ja, ieder beleeft het vissen anders.

Wij varen de ingang weer uit en willen de oever verder volgen. Nog voor de neus van de kantvissers haken wij weer een snoekbaars. Het zal wel balen zijn voor de toeschouwers, maar wij zijn content. 

Voor de neus van de kantvissers, die het niet leuk gevonden zullen hebben.

We vissen nog een paar interessant ogende stekken af, maar vangen bot. Tot we bij een ingang komen waar een schitterende keerstroom staat. Op de oever hier tegenover zitten twee vissers, waarvan de één heel ver kan inwerpen om vervolgens zijn aasje weer binnen te laten huppelen.

Wij liggen zover mogelijk bij hen vandaan en vissen de hoek af waar zij niet bij kunnen komen. De boot ligt "voor anker" en wij gaan jiggen. Dit is een techniek waar JP nog wel wat ervaring in mag opdoen. Deze gelegenheid blijkt de ultieme test. Hij heeft heel goed in de gaten hoe de stroming loop en met 14 gram en een kleine shad vist hij de hoek helemaal uit.

Vandaag vangen we ze overal.

Het wordt niet één vis, niet twee, maar zelfs zeven vissen weet hij op deze manier te vangen. Zes snoekbaarzen en een baars weet JP te haken en daarnaast heeft hij nog een paar aanbeten gevoeld die niet verzilverd konden worden. "Unglaublich" noemt hij het zelf. En zo kan deze dag al niet meer stuk. 

Wanneer we verder gaan, blijkt de beet er helemaal uit te zijn. We proberen meerdere stekken uit, maar ongeacht de toegepaste techniek, we blijven zonder respons. Het weer is ineens ook wel erg drastisch omgeslagen en wij zijn al lang blij met het succes dat we al hebben.

Ook een baars voor JP, jiggend gevangen.

Op de terugweg parkeer ik de boot telkens op de plekken bij kribben en keerstromen. Bij woonboten zijn komt JP vast te zitten met zijn aasje en dus vaar ik om die plek heen en trekken we het aasje los. Dan worden we aangesproken door een bewoner van een woonboot. Deze laat weten het ongepast te vinden dat wij "in zijn tuin" vissen!

Ik heb nooit geweten dat woonboten automatisch een tuin hebben aan de waterkant. Of is het gewoon de kif op sportvissers? Ik laat hem weten gerechtigd te zijn om daar te vissen, iets dat gewoon waar is. Maar de privacy wordt blijkbaar dermate aangetast dat de frustratie erg hoog zit. 

Een buurvrouw doet ook nog een duit in het zakje; "het is erg vervelend dat daar gevist wordt", zo laat ze weten. De man die me aanspreekt snapt blijkbaar helemaal niets van het vissen, want hij is menig dat er zoveel water is dat we echt wel ergens anders kunnen vissen. Tja als je niet weet onder welke omstandigheid je waar moet zijn, snap je het niet. 

Een fraaie laatste vis van deze dag.

Wij zijn vertrokken, omdat ik op zo'n visdag gewoon geen zin in gezeik heb. Wat me wel weer duidelijk is geworden, is het feit dat het vermeende recht op privacy in een vol land flink door kan slaan. We lagen zover mogelijk weg van de woonboten, maar pasten blijkbaar niet in het gewenste beeld. Mogelijk genieten ze meer van de snelle boten en jetski's, die bij mooi weer langs komen scheuren, met veel herrie. 

Zoals gezegd zijn wij verder gegaan om op een vergelijkbare stek, ook met woonboten onze slag te slaan. En dit lukte nota bene en zonder gezeik van overgevoelige woonbootbewoners. Een flinke snoekbaars had het aasje van JP te grazen genomen en wij hadden vis nummer 17 binnen.

Zonder gezeik is het prettiger vissen, zeker als er zo gevangen wordt.

Hierna lukte er niets meer, hoewel JP nog een beet iets het niets kreeg. Dit leverde helaas alleen een dubbel gevouwen shad op. Maar wij kijken terug op een succesvol begin van dit nieuwe seizoen.