 |
| Toch nog een fraaie plaat van de baars van 50 cm. |
De tijd vliegt en zodoende is het al weer maanden geleden dat ik te gast was bij Hildo. Nu is hij naar mij toe gekomen en hopen we de laatste dag voor het gesloten seizoen op een mooie visdag. En dit lukte, hoewel het er heel anders uitzag dan we hadden bedacht.
Eerst laden we Hildo's spullen bij mij in de auto en daarna gingen we aan de koffie. Zo konden we even bijpraten, maar niet te lang natuurlijk. We wilden het water op en we bleken niet de enigen te zijn. Toch bood het water veel mogelijkheden en zodoende belanden we bij een splitsing, waar toch enige stroming bleek te staan.
 |
| De start van een dag vol beloften....... |
Hier gingen we verticalen en werpen. Doorgaans verticaal ik dan, omdat ik varen en werpen lastig te combineren vind. Althans op open water, want langs oevers met een gunstige wind, lukt het me wel. Nu dus niet en Hildo had alle ruimte. Kennis en ervaring heeft hij ook genoeg en zodoende werd een klein tikje omgezet in een dril. De baars veranderde in een snoekbaars en het formaat was bovendien prettig.
Zo de kop was er af en stemde ons positief. Omdat er na deze vangst geen actie meer kwam, besloten we een andere stek te gaan proberen. Onderweg wees ik Hildo op de restanten van een akker met mais. De sleepsporen van de bevers die hier hadden huisgehouden waren nog gedeeltelijk zichtbaar. Destijds lagen langs de oevers massa's stengels van de mais die de bevers hadden geoogst.
Op de vraag of ik de bevers had gezien, moest ik helaas ontkennend antwoorden. Misschien dit voorjaar of in de zomer in de avondschemering? Een stukje verder keek ik ven langs Hildo om de oever en beeld te houden en wat zie ik daar? Juist een bever die ons te dicht bij vindt komen en emt een klap van de staart onder water verdwijnt.
Ik leg de boot stil in afwachting van het opnieuw verschijnen van dit indrukwekkende knaagdier. Het duurt enige tijd en dan zien we d bever langs de oever zwemmen in de richting die wij gekomen zijn. Met instelling van Hildo zet ik de achtervolging in en zodra we ter hoogte van het zwemmende dier zijn, schakel ik de Minn Kota in. Dit maakt in ieder geval minder lawaai.
En zo varen en zwemmen we gelijk op. Ondertussen heb ik de camera ter hand genomen en maak opnamen. Korte shots zijn het beste, omdat de boot ook beweegt en beelden dan erg onrustig kunnen worden. Vandaar meerdere shots van een close-up van de bever. Wij zetten er op enig moment een punt achter en wijzen een stel, dat het mooie weer optimaal benut, op de bever, zodat zij ook nog even kunnen genieten.
Het weer is werkelijk absurd mooi. Boven de twintig graden met volop zon. Terwijl ik dit verslag schrijf, een week later, passeert de ene na de andere sneeuwbui en is het 's nachts rond het vriespunt. En juist die wisselingen in het weer en de forse temperatuurschommelingen maken het vissen onvoorspelbaar.
Daar komen we dan ook wel achter. Op de beoogde stek treffen we bekenden aan, die blijkbaar al vroeg zijn begonnen en enkele vissen hebben kunnen vangen. Ik vaar een stuk door en daar gaan we op zoek naar de juiste diepte. Die vinden we echter niet. Simpelweg omdat we geen aanbeten krijgen. Dit had ik toch niet verwacht, maar het is niet anders.
We zoeken verschillende plekken af en werpen veel om te zien of hiermee vis kunnen verleiden. Niets! Toch zetten we door en proberen van alles. Af en toe voelen we iets en krijgen zelfs een dubbelgevouwen staart van de shad terug. Doorpakken is er helaas niet bij.
 |
| Jammer van de kleuren en scherpte, maar de herinnering is daar. |
Dan ineens ervaar ik toch een overduidelijke beet en kan aan de slag. De vis geeft zich niet zomaar gewonnen en blijkt een flinke vechter. Dan ineens verschijnt er een kapitale baars. Hildo benut de eerste de beste gelegenheid en schept de vis. Dit meet het liefst 50 cm. Wat een buffel zeg!
We gaan fotograferen en zien daarbij niet dat deze in een verkeerde stand is terecht gekomen. Dit gebeurt wel eens vaker, maar dan zie ik het doorgaans direct. Omdat Hildo niet bekend is met het toestel , worden de platen nu in de verkeerde stand geschoten. Helaas zijn de kleuren derhalve helemaal verschoten. Als ik bij het terugzetten nog een paar foto's wil maken, zie ik wat er aan de hand is en kan de laatste herinneringen nog tijdig bijstellen.
De vis heeft moeite om bij te komen. Het is inderdaad een oud dier en daarom nemen we alle tijd. En eindelijk is het dan zover dat het op eigenkracht het diepe weer op kan zoeken. Gelukkig zijn we hier in geslaagd.
 |
| Het bewijs ........ |
Hierna blijft het echter oorverdovend stil. Er gebeurt helemaal niets meer, ongeacht wat we proberen. En omdat de tijd wel normaal heeft doorgedraaid, is het tijd om op te breken. We ruimen de boel op en varen huiswaarts.
Wat een dag. Een mooie start met een fraaie snoekbaars die op afstand werd gehaakt. Dan het avontuur met de bever, die ik hier niet eerder te zien kreeg. En als afsluiter één vis, maar dan wel een kapitale baars. Reden genoeg om na het gesloten seizoen revanche te nemen op de vissen. Deze dag was voor hen. Volgende keer zijn wij aan de beurt!
