8 september 2020 Wij bouwen een feestje.

Het ene moment niets en een ander moment alles.

 Ik weet het, Roel staat altijd te popelen om weer een dag het water op te gaan. Wanneer de fysieke conditie te wensen overlaat ben je je dus heel goed bewust van hetgeen relevant is in het leven. Althans voor jou als individu. In dit geval dus "vissen". En daarom pakken wij zoveel mogelijk kansen. Vandaag is er zo één.

Dit popelen houdt ook in dat je er op tijd bij wilt zijn en daarom verbaas ik me ook niet als Roel tijdig arriveert. Bovendien weet je niet welke belemmeringen het verkeer met zich brengt en dus is vroeg vertrekken een manier om eventuele vertragingen zoveel mogelijk te compenseren.

Zodoende kan het gebeuren dat mijn ontbijt nog niet is afgerond en omdat ik dit rustig tot me wil nemen, heeft Roel alle tijd om de koffie, die al op hem staat te wachten, te genieten. Zodra we beiden zover zijn dat we relaxed naar de bestemming van deze dag kunnen vertrekken, stappen we in de auto. Dan heeft Roel de lange reis die er aan vooraf ging, ook een beetje kunnen verteren.

Vandaag staat zijn favoriete water op het programma en wanneer we daar aankomen, blijkt dat we het rijk voor ons alleen hebben. Niet veel later bevinden we ons op het water dat drie dagen eerder zeer productief was. Dit zet mij er toe aan hetzelfde traject af te leggen. Dit houdt in dat we eerst een stuk hard varen om vervolgens interessante stekken uit te vissen.

Voor Roel de eerste, een bever in het echt.

Aangekomen bij de eerste stek, heeft Roel iets zien zwemmen dat hij niet thuis kan brengen. Ik heb aan één blik voldoende, want dit fenomeen heb ik ondertussen vaker gezien, een bever dus. Deze zwemt naar het midden van de rivier, alsof ze wil oversteken. Ik vaar met behulp van de elektro in de richting van de bever.

Omdat deze af en toe even onderduikt, heb ik nauwelijks gelegenheid om plaatjes te schieten. Gelukkig slaag ik er desondanks in de herinnering levend te houden. Aan de overkant aangekomen, verdwijnt het dier in een zandwinput. De eerste vangst en eerste ontmoeting van Roel met een bever, is een feit. Wij genieten er van.

Gezelschap genoeg voor de bever op zijn bestemming.

Dan gaan we echt aan het vissen. Dit betekent slepen, heel veel slepen. Dit biedt Roel de gelegenheid om zich fysiek te sparen en optimaal te genieten. Met andere woorden we vissen op een manier die de betreffende gast de meeste ontspanning biedt. En zo genieten we van de ijsvogels en andere verschijningen die uniek zijn voor zo'n dag op het water.

Deze roofblei deelde de eerste dreun uit.

Het duurt geruime tijd voordat de eerste actie komt. Een geweldige dreun op de hengel, achter in de boot, kan niet onopgemerkt blijven. In het schroefwater heeft een flinke roofblei de plug te grazen genomen. En het zal niet bij deze ene blijven. Wij schieten er een paar platen van en zetten de vis terug.

Dan duurt het weer geruime tijd voordat een baars zich meldt. Omdat je nooit weet of dit de laatste zal zijn, gaat deze ook op de foto. Zo verzamelen wij herinneringen aan een dag die nooit hetzelfde zal zijn als al die andere dagen die we samen op het water doorbrengen. En dit zijn er inmiddels al ruim veertig.

Ook de baars kondigt zich aan.

Dan begint het langzaam te lopen. We vangen regelmatig vis, De volgende soort die we vangen is een snoekje. Hierna wisselen snoeken en baarzen elkaar af. In totaal komen er 8 baarzen en vijf snoeken in de boot.

Gek genoeg blijft het resultaat achter op de stekken waarop ik mijn pijlen heb gericht. En daarom draai ik op enig moment om, zodat we op de terugreis nog heel veel kilometers kunnen afslepen. Daarbij haken we ook af en toe een roofblei. Geen kanjers maar het biedt wel variatie in de vangsten.

Zulke snoeken zien we graag komen.

Dan krijg ik tot twee keer toe een heerlijke aanbeet die ik niet kan verzilveren. Dit is even stevig balen en Roel stelt voor een pauze in te lassen. Een goed plan. Ik leg de boot uit de wind voor anker en we nuttigen in alle rust de lunch. Zo resetten we onze zintuigen en kunnen er weer fris tegen aan.

En dan kachelen we rustig verder. We groeten de mensen op de passerende boten en op de oever. Ik zie twee jongedames onder een boom zitten, in de schaduw. Ze hebben echt een heerlijke rustige plek gekozen en genieten zichtbaar van de omgeving. Ze hebben ons niet zien aankomen en als we passeren laat ik hen weten "wat zitten jullie daar prinsesheerlijk". Dit veroorzaakt een spontane glimlach bij de twee en tevens een bevestiging van hetgeen ze uitstralen.

Dan zijn ze er weer alle vier de roofvissen.

Voor mij zijn dit ontmoetingen die er toe doen. In verbinding staan met de omgeving en korte ontmoetingen koesteren. En dit zowel met de wereld boven als onder water. Meerdere vissen gaan vandaag die ontmoeting aan. Zelfs twee snoekbaarzen komen even kijken en maken andermaal vier soorten compleet.

Het aantal roofbleien loopt op naar vier en in totaal vangen we zo negentien vissen. En zoals met alles kun je niet altijd vangen en een forse vis weet nabij een veerpont mijn desillusie nog een keer flink te raken. Roel baalt er ook van, maar ik wil het zo snel mogelijk achter me laten om nieuwe kansen te benutten.

De baars die mij haakte.

En die kans dient zich aan. Ineens zitten we met een dubbel hookup. Het wordt even spannend, maar dan liggen er toch twee vissen in de boot.  Het is allemaal een beetje onhandig en zo probeer ik een grote baars uit het net te halen, met in de andere hand een flinke snoek. Dit gaat dus niet goed en ik worstel met een haak in mijn vingers en een vis in diezelfde hand.

Uiteindelijk lukt het de haak kwijt te raken en kan ik poseren met een pijnlijke vinger en twee prachtige vissen. Zo die zit! Hoogte - en dieptepunten wisselen elkaar af en creëren een schitterende balans. Alleen de successen kunnen we vastleggen en deze laten het beeld van een visfeest achter.

Het slotakkoord

Roel zorgt uiteindelijk voor het slotakkoord en vangt nog een flinke snoek. En dan sluiten we deze dag af en besluiten het dus als een feest te beschouwen. Wolken en zon wisselden elkaar af, het bleef droog. Verder hebben we volop kunnen genieten van het leven, zowel onder - als boven water.

Thuis nemen we de tijd voor iets te drinken en te relaxen, opdat Roel na de files de thuisreis kan aanvaarden, in de hoop dat het ongeval waarvan de verkeersinformatie melding maakte, is verholpen wanneer hij deze plek passeert. Nadien blijkt dat hij er inderdaad geen hinder meer van heeft ondervonden.