 |
| Dit kan dus uitgroeien tot een hele forse roofblei. |
Het was even wikken en wegen, maar we beslissen naar dezelfde bestemming te gaan als de vorige keer. Toen hadden we hier een superdag en het zou mooi zijn als we dit nog een keer kunnen herhalen. Het begint natuurlijk altijd met de eerste ontmoeting.
Wanneer ik achteruit de helling ben opgereden, zie ik JP aan komen rijden. Ik gebaar hem dat hij vlak voor me kan parkeren en dan rijdt ik weer omhoog en parkeer de boot achter zijn auto. Dit vergemakkelijkt het inladen van de vele spullen die de Tomasco weer mee gaat slepen vandaag. Een zeer belangrijk deel van een hobby die met passie wordt beleefd.
Zodra we op het water zitten, geef ik gas, want onze bestemming is nog ver weg. Toch krijg ik bij een veerpont het signaal van JP dat hij hier wat worpen wil maken en dus gaan we daar aan de slag. Omdat er blijkbaar niets te beleven valt, gaat het al snel weer verder.
 |
| Vandaag acht baarzen in de boot. |
Na vele kilometers te hebben afgelegd en collega-vissers te zijn gepasseerd, stuur naar de oever. Daar beginnen we te slepen. En al snel hebben we twee mooie baarzen in de boot. Dit stemt hoopvol en bovendien kun we vrijwel ongehinderd door slepen. Er zijn vandaag verdacht weinig vissers die vanaf de oever vissen.
Na die twee vissen valt het stil en uiteindelijk zijn we eerder op onze eindbestemming dan gedacht. Ook hier valt het in eerste instantie niet mee. Maar dan komen er ineens een paar roofbleitjes binnen. Harde aanbeten, gevolgd door een soepele dril. We weten dat hier veelvuldig roofbleien voorkomen en desondanks blijft het een kwestie van op het juiste moment op de juiste plaats.
We lossen nog een baars en vangen er één, maar verder komt er niets in beweging. Ook niet op de plekken waar we nooit eerder waren. De vis lag er wel, zo lieten de Lowranches (Elite Ti2 en Hook Reveal) ons zien, maar "ze stonden niet aan". Toch hebben we meer inzicht in de mogelijkheden ter plekke gekregen.
 |
| Ongeveer hetzelfde formaat als de roofbleien en dus kan ze nog flink groeien. |
Op de terugweg komt er dan toch weer een aanbeet en nu niet van een roofblei maar van een kleine winde. Wij genieten gewoon van alle vissen en zien de teller langzaam oplopen en ook het aantal soorten neemt dus toe. Bovendien hebben we mooie weer en genieten we dus ook van de nazomer en van de vele ijsvogels die we zien.
 |
| We gebruiken de gripper nauwelijks, maar soms is het een uitkomst. |
Dan beginnen we aan de terugreis, die ons kilometers lang de kans biedt op mooie vissen. Na geruime tijd gebeurt er dan weer iets spectaculairs. Een super aanbeet bezorgt JP een stevige dril in en wij blijven geruime tijd in het ongewisse over de vis die hard aan de lijn sjort. Dan komt de roofblei binnen en deze is wezenlijk groter dan de vier die we eerder vingen. Omdat de vis nogal tekeer gaat, gebruiken we de gripper om meer grip te hebben en te voorkomen dat de vis komt te vallen.
 |
| Niet alle roofvissers zijn blij met een winde. Ik wel! |
Het is nu een kwestie van rustig doorzetten. Soms denk je, het wordt niets meer vandaag, maar ineens gebeurt het onverwachte dat je kunt verwachten. Ik mag de strijd aanbinden met een hele mooie winde. Blijkbaar heb ik iets met deze vis, die zich bij mij welkom weet.
Wel is het knap druk geworden op het water. Door het mooie weer worden nog heel wat mensen naar het water getrokken. De snelle boten vliegen ons om de oren en op de trajecten waar snel gevaren "mag" worden zijn mensen druk met waterskiën en dergelijke. Nog even volhouden en dan zien we deze mensen niet meer terug. Dan is het echt herfst en hebben wij vissers het water weer voor ons alleen.
Op het laatst hebben we het gevoel dat het niets meer zal worden. Zelfs de baars(jes) laten het afweten. JP wil eigenlijk wel stoppen, maar ik vind het nog een uur te vroeg. Ik dwing mijn gasten tot niets, wat dit betreft en het kost ook geen enkele moeite JP over te halen, nog even door te zetten.
We zijn nu bijna bij de trailerhelling. Nog een laatste veerpont, de hoek om en dan zit het er op. De veerpont is net naar de overkant gegaan en wij kunnen zo passeren. Toch gaat dit niet zonder slag of stoot. Het doorzetten wordt beloond, want JP heeft moeite de hengel uit de steun te pakken en moet flink aan de bak. Vis nummer 15 is in aantocht.
 |
| De vis voor de doorzetter, die onder luid applaus werd teruggezet. |
Gelukkig is de veerpont nog niet weer in aantocht en krijgen wij de kans de vis probleemloos te landen. Dan vaar ik een stukje door en leg de boot op het anker. We zijn nog even bezig met het onthaken en fotograferen. Ondertussen is de pont aangekomen en zijn wij toe aan de release. Dit levert ogenblikkelijk applaus op. Geweldig toch!
Dan pakken wij onze spullen in en sluiten aan in de rij van te traileren boten. Gelukkig duurt het niet zo heel lang en dan gaat ook "Tom" weer het droge op. Ook nu parkeer ik de boot naast de auto van JP om te voorkomen dat hij erg veel moet sjouwen met al zijn spullen. Wij hebben weer een super dag gehad en keren huiswaarts, waar voor mij de koffie wacht.
