 |
| Die ene baars kon het debacle niet verhinderen. |
Vandaag komen Mark en Tobias op bezoek. Zij vissen normaal gesproken vanaf de kant en de vraag was dan ook of ik hen vanaf de kant wilde gidsen. Ik zie wel waar vanaf de kant wordt gevist, maar weet doorgaans niet hoe daar te komen. En vandaar dat ze meegaan op de boot en ik hen dan dergelijke locaties kan wijzen.
Ze komen met hun "Camper", een bestelauto die ze zelf hebben omgebouwd en waarmee ze regelmatig onderweg zijn om te vissen. De nacht hebben ze dan ook in hun camper doorgebracht en zodoende hoeven ze 's morgens niet ver te reizen.
Ik vraag hen naar de wensen die ze hebben voor deze dag, wat willen ze leren? Dit blijkt toch verder te gaan dan het vissen vanaf de oever. Bovendien hebben ze de volgende dag een boot gehuurd om zelf mee te gaan vissen.
We hebben hun hengels en andere spullen ingeladen en laten de boot te water. Zodra ik de auto en trailer heb geparkeerd, duwen de boot af en gaan het water op. Het weer ziet er nog goed uit: droog met af en toe een zonnetje.
We varen de haven uit en ik wijs hen op de kribben vanwaar veel wordt gevist. Tevens laat ik hen op de dieptemeters zien hoe het bodemverloop rond de kribkoppen er doorgaans uit ziet. Ook toon ik signalen van de vissen die zich onder aan het talud ophouden. En zo probeer ik inzicht te geven in het landschap onder water.
Ondertussen slepen we met kleine pluggen. De hengels die zij hebben meegebracht zijn of te slap of te stug en bovendien te kort. Daarom reik ik langere hengels aan van 2,70 meter. Dit zal ongetwijfeld ook beter werken wanneer ze van de kant vissen, omdat het gebruik van korte hengels veel verlies van kunstaas met zich brengt. Dit kunnen ze zonder meer bevestigen.
En zo vaar ik eerst in westelijke richting om later langs de andere oever in oostelijke richting, ver voorbij de helling, hen de oeverstekken te wijzen. Doorgaans zijn er wel parkeerplaatsen aanwezig, maar soms ook niet en dan moeten ze zelf op onderzoek hoe daar te komen.
En ondertussen wil je graag vis vangen. Toch gebeurt er helemaal niets of het moet een bui regen zijn die langs komt. Het werpen en diep slepen, het haalt allemaal niets uit. Vanaf het verst gelegen punt in westelijke richting, varen we terug. We verticalen nog bij een paar kribkoppen waar ik een paar dagen geleden nog succesvol was. Nu staan de aanwezige vissen duidelijk "uit".
 |
| Hiervan ging het hart van de gasten niet sneller kloppen. |
Langs een lange kant komt er dan eindelijk een echte aanbeet en mag Tobias aan de bak. Er komt een fraaie winde in de boot. Helaas is dit niet waar het hart van deze mannen naar uit gaat. Het moeten gewoon roofvissen zijn. En zo blijft er veel te wensen over. Bijvoorbeeld dat de aanhoudende regen gaat stoppen.
Dit gebeurt dus niet en de mannen hebben niet de noodzakelijke kleding om het droog te houden. Vanaf de kant is het toch anders dan zittend in een boot, waarbij je niet even terug gaat naar de auto om te schuilen.
Ik ben op enig moment in volle vaart naar het eindpunt in oostelijke richting gevaren en laat hen zien hoe ze daar een parkeerplaats kunnen bereiken. Heel veel opties dus, aangevuld met kennis van het water en materiaal.
 |
| Zover waren we toch niet afgedwaald naar het oosten!! |
Gelukkig komt er dan plotseling een nieuwe aanbeet, die een flinke baars oplevert. Je hoop dan dat de beet er in gaat komen en er meer vissen volgen. Helaas blijft dit ijdele hoop die niet in vervulling gaat. Wat wel door gaat is de regen.
Wat we ook probeerden, er zat niet meer in vandaag. Gelet op het feit dat de laatste gidsdagen allemaal rond de tien vissen hadden opgeleverd, was dit echt een nachtmerrie. En hoewel de mannen nu beiden getooid waren met een poncho hielden ze het niet echt droog. Staande in de boot liep het water langs hun broek naar beneden. Gelukkig hadden ze droge kleding in de camper.
 |
| Keep smiling. |
Omdat het weer zo beroerd was, kwam de boot in vol ornaat op de trailer. Dat wil zeggen dat vrijwel alles nog moest worden ingepakt en opgeruimd. Ook de spullen van Mark en Tobias moesten er nog uit. Hoe dan in de boot te komen? Het liefst niet via het spatbord.
Nee, gewoon op de rand springen en de benen naar binnen zwaaien! Mark keek me verbaasd aan, waarop ik het voorbeeld gaf. Heerlijk dat je dit op leeftijd dus kunt doen. Aarzelend werd mijn voorbeeld gevolgd en zo werd alles in gereedheid gebracht voor het afscheid en vertrek.
Op enig moment trokken de mannen zich terug in hun camper om zichzelf opnieuw te organiseren. Ik begreep wat er bedoeld werd en vertrok zodra ik het thuisfront had ingelicht. Zo werd ik weer eens met de neus op de feiten gedrukt. Je kunt het niet altijd afdwingen, hoeveel doorzettingsvermogen je ook inzet. Ik had mijn gasten iets geheel anders toegewenst.
Maar ze kwamen ook vooral om te leren en ik denk dat ik aardig wat kennis heb kunnen overdragen. Hopelijk kunnen ze hiermee later hun voordeel doen.
