22 augustus 2020 Geen vlekkeloze dag.

Even voordoen hoe je een baars tot zijn recht doet komen.

Het begon allemaal met een sleepje een paar weken geleden. Peter en Christian waren toen onderweg, samen met de vader van Peter, toen de motor het begaf. Ik gaf hun een sleepje, zodat ze met de stroom mee terug konden naar de helling waar ze vertrokken waren. Dit was ze gelukt, hoewel de elektromotor nog wel voeding nodig had van de start-accu van de buitenboordmotor.

Nu stapten de vrienden bij mij in om extra ervaring op te doen met het vissen met de boot. En ze hadden er zin in. Ze stonden al op me te wachten met de hengels in de aanslag en een behoorlijk aantal tassen. Nadat alles was ingeladen kon de boot te water. Omdat ik wist dat het traileren geen makkie zou worden, had ik hen gevraagd laarzen of waterschoenen mee te brengen. Er stond namelijk een hele harde wind, terwijl er ter plekke geen steiger aanwezig is.

Nadat zij zich over de drijvende boot hadden ontfermd, bracht ik de auto naar de parkeerplaats. Terug bij de boot, startte ik eerst de motor en nodigde de mannen uit in te stappen. Tevens vroeg ik hen naar hetgeen ze vandaag wilden leren, zodat ik daarop kon anticiperen. Wat duidelijke werd was dat ze vooral gefocussed waren op verticaal vissen en werpen.

Daarom gaf ik hun eerst de mogelijkheid enkele oevers uit te werpen. Daarbij werd wel duidelijk dat het met het werpen op zich wel goed zat. Het leverde echter geen vis op en daarom ging ik over op slepen. Iets wat ze niet zo zagen zitten. Gaandeweg kwam het vertrouwen, dat echter wel gepaard ging met het parkeren van enkele pluggen.

Blij met flinke baarzen, hoewel de kapitale vissen verstek lieten gaan.

Toch kwamen er de eerste aanbeten, eerst alleen van baarzen. Op de stek van de eerste aanbeet legde ik de boot voor anker en wierpen we de stek uit. Bij mij leverde dit direct een twee baars op. Het liep evenwel niet storm. Iets dat het weer wel als thema had. Tjonge wat was het een straffe wind. Op een keerpunt wierpen we vervolgens nog heel wat af, maar het mocht niet baten.

Ik wees de mannen op hetgeen zich in de wereld boven water afspeelde. Niets dus en vandaar dat vanuit het oogpunt van spiegeling afgelezen kon worden dat het onder oppervlakte niet anders was.
Gelukkig hadden mijn gasten ook oog voor hetgeen zich op de oevers afspeelde en daar viel best het e.e.a. te zien.

Zeker de moeite waard, zo'n juweel van een snoekbaars.

Toen twee koeien opstonden volgde er tegelijkertijd een aanbeet en wisten we allemaal dat dit wel heel toevallig was. Het nam niet weg dat we veel plezier beleefden aan deze aanbeet die een hele fraaie snoekbaars opleverde. De variatie deed zich dus ook al weer gelden.

Wat ook veel aandacht eiste was het verlies van een viertal pluggen door Peter. Bij nader inzien had dit te maken met een braam in één van de ogen van zijn hengel. Hij zou dit thuis nog eens nauwgezet  bekijken. Nu nam hij een hengel van mij in gebruik. Het feit dat hij de pluggen ver van de boot liet lopen, leverde nog meer verlies op. Bij de kribkoppen kon hij de hengel niet voldoende liften om de plug veilig over de kop te sturen. Met andere woorden er werd leergeld betaald!

Hier kijk ik niet enthousiast genoeg volgens mijn gasten.

Ook hebben de mannen dus veel geworpen en zo verzeilde Christian in een hele spannende dril. Deze resulteerde uiteindelijk in een hele forse (vals gehaakte) brasem. Daar konden we de humor ook wel van inzien. Mijn gezichtsuitdrukking verraadde volgens hen mijn geringe enthousiasme over deze vangst. Daar konden ze best eens gelijk in hebben, hoewel het een visdag wel kleur geeft.
















We voeren een heel stuk verder om het verticaal vissen nog enige tijd te beproeven. De mannen hadden er op gerekend dat dit vandaag veel aandacht zou krijgen. Ik verzekerde hen echter dat het in deze tijd van het jaar doorgaans weinig oplevert, tenzij er een mooie stroming staat. Dit was nu geenszins het geval. En zo leerden de mannen ook welke techniek in de huidige omstandigheden het meest succesvol was.

Twee van dit slag roofbleien gaven nog meer kleur aan de dag.

En dit was dus het slepen. Er werd er nog een roofbleitje gevangen en een tweede exemplaar werd werpend gevangen. Zo werd het een gevarieerde dag met vier verschillende soorten, de brasem meegerekend. Wat echter ook opviel, was de de snoeken niets van zich lieten horen. En dit terwijl er gisteren nog drie gevangen werden. Ruig weer biedt dus geen garantie voor snoeken.

Wij waren uiteindelijk blij met twaalf vissen: twee snoekbaarzen, twee roofbleien, een brasem en zeven baarzen. Aangezien de mannen tot nu maximaal twee vissen op één dag hadden kunnen vangen, waren ze helemaal in hun nopjes. Ook het formaat baarzen stemde hen gelukkig. En dit ondanks het verlies aan pluggen. Dit hebben we ondertussen ook weer rechtgezet.

Nadat we alles hadden opgeruimd, ging het richting helling. Dit werd een flinke klus. Gelukkig wisten Christian en Peter de boot in bedwang te houden en kon deze met vereende krachten recht op de trailer worden gelierd. Eenmaal boven moesten ze nog iets uit de boot pakken. Hoe echter in de boot te komen? Springen natuurlijk. Ik sprong op de rand van de boot en was in een oogwenk binnen. De mannen keken hun ogen uit en met iets minder souplesse kwam Peter ook binnen boord.

Zoveel erkenning is een echt geschenk.

Ja dit is iets waar ik onwijs blij mee ben. Op mijn leeftijd nog zoveel souplesse ervaren, is pure rijkdom. Een geschenk uit de hemel, terwijl je niet religieus bent. De dankbaarheid is er niet minder om. Misschien moet ik de "universal organizer" danken. Nog meer dankbaarheid ervaar ik als ik de waardering voor deze gidsdag van mijn gasten ervaar.