18 augustus 2020 De hoop moet je nooit opgeven!

Zo'n ontmoeting zul je niet snel vergeten.

Vandaag komen Joost en Joshua langs. Ze staan al te wachten wanneer ik aan kom rijden. Slechts twee rugzakken dienen te worden overgeladen en dus zijn we snel onderweg naar de helling. Voordien stop ik even om het vlaggetje om snel te mogen varen op te pikken. Helaas tevergeefs. Voor de tweede keer wordt een gemaakte afspraak niet nagekomen. Enfin, dan maar zonder vlag.

Bij de helling ligt de boot ook nu weer snel te water en vaar ik naar onze bestemming. Ik pak het iets anders aan en laat de mannen een interessante hoek uitgooien. Er gebeurt echter niets. Zou de watertemperatuur andermaal spelbreker blijken te zijn? Ik hoop dat dit niet het geval is. Het wordt nu echt wel tijd voor betere resultaten.

Een paar baarzen zorgen voor actie

Na nog even op een andere stek te hebben gekeken, besluit is direct naar een volgende stek te gaan. Dit omdat het scherm van de fishfinder vrijwel leeg bleef en mij te weinig vertrouwen gaf. De stek die we na een flinke vaartocht bereiken is dezelfde waar JP enige dagen eerder twee aanbeten kreeg en daarbij één snoek haakte.

















Nu blijft iedere reactie uit daar beneden. Dan maar slepen, kilometers maken dus. Langs de oever leggen we een flinke afstand af. Maar omdat er ook nu geen enkele reactie komt, besluit het over een andere boeg te gooien. En gestimuleerd door de vele signalen op dieper water, slepen we dieplopende pluggen door de vaargeul. Daarbij is het zaak om de scheepvaart goed in de gaten te houden. gelukkig helpen mijn gasten me daarbij onder het motto: "" in de boot tellen alle ogen en oren".

Blij met de allereerste vis.

Dan krijgt Joost een aanbeet, die ons even later aan het twijfelen brengt. Ik veronderstel dat het om een snoekbaars zou kunnen gaan. Deze vertonen immers wel vaker het gedrag van een dweil. En inderdaad, bij de boot aangekomen wordt de vis ineens wakker. Het is een klein exemplaar dat snel geschept kan worden en ons gelukkige vissers maakt. We krijgen direct meer vertrouwen.

En zo slepen we op dezelfde wijze voort. Dan maakt Joost kenbaar dat hij een grote vis heeft gehaakt. Het ziet er inderdaad goed uit. Ik kijk om me heen om de boot naar een rustige plek te varen. Dan moet ik naar de andere kant van het water om te voorkomen dat we in koers van een naderend schip blijven liggen. Langzaam vaar ik de boot naar de beoogde plek en daar leg ik de boot voor anker.

Een fraai getekende meerval is de verrassing van de dag.

We zien voorlopig geen vis. Wel de uitvallen waarbij de slip in werking treedt. Na enige tijd laat de vis lucht los en zien we luchtbellen verschijnen. Ik denk dan dat het om een grote snoek gaat. We verkeren nog geruime tijd in onzekerheid, totdat een meerval even zichtbaar wordt. Dit hadden we echt niet verwacht. Joost houdt gelukkig het hoofd koel en wanneer de vis moe gestreden is, gaat het net eronder. Zo, die zit in het mandje.

Ik vraag Joshua het net vast te houden, terwijl de vis in het water blijft. Dan leg ik de onthaakmat gereed en het meetlint. Het fototoestel wordt eveneens in gereedheid gebracht. Vervolgens neem ik een handschoen, pak de meerval in de bek en til ik hem in de boot. De vis blijkt precies één meter lang te zijn. Snel schieten we wat foto's en dan is het aan Joost om de vis aan de camera te tonen.

Een mooi resultaat na een enerverende dril.

Hij heeft gezien hoe ik de vis vastpak en doet het me na. De andere hand onder de vis en de camera doet zijn werk: plaatjes schieten. Nu wordt het tijd voor de release en wij zijn alle drie heel blij met deze vangst. Tjonge, wie had die durven dromen. Maar als je blijft hopen, is er vandaag blijkbaar wel iets mogelijk.

We blijven diep slepen. Het blijft echter bij deze twee vissen en daarom stuur ik de boot naar de stek waar we een paar dagen eerder actieve baars aan troffen. Ook nu blijkt dit resultaat op te leveren.  Het is weer Joost die een baars binnen brengt. Drie vissen/drie soorten! Ik besluit nog even om ons heen te gaan werpen, omdat er meer actieve vis hun aanwezigheid verraadt. Ik werp ook even in en krijg vrijwel direct een aanbeet. Het is eveneens een mooie grote baars.

Wel vangen, maar niet vatten. Dan is een vader toch wel makkelijk.

We hebben nu al meer vis in de boot dan enkele dagen geleden gedurende de hele dag. En dus is er een reële kans op meer vis. En die komen er dan ook. Niet iedere vis blijft hangen, maar een leuke snoek wordt door Joshua verleid en vormt zijn eerste vangst. Daarmee is de vierde soort ook een feit.

We wisselen slepen en werpen af en tijdens het slepen krijg ik plotseling een keiharde beet op de hengel waarvan de plug in het schroefwater dartelt. Het blijkt om een roofblei te gaan. Die kan er ook nog wel bij! Wat een onverwacht resultaat zeg. Het is geen kanjer, maar zeker de moeite waard en een hele mooie vis bovendien.

Deze mooie gave roofblei kon er ook nog wel bij.

Wat wel opvalt is de angst van Joshua om vissen vast te pakken. Dit laat hij aan mij en zijn vader over en dat doen we graag. Vissen met de boot, daarbij doe je immers alles samen. De teller staat op acht vissen, wanneer we terug gaan. Het slepen levert echter niets meer op.

Ondertussen doet de zon steeds beter zijn best en doet een aanval op de bleke huid van Joshua. Deze heeft zich al meerdere keren ingesmeerd en gaat hier onverdroten mee voort. Wanneer hij meent dat het alsnog teveel is voor zijn huid, trekt hij extra kleding aan: regenkleding! Dit wordt na verloop van tijd onverdraagzaam en dus gaat het pak weer uit. Tja, geen mens is gelijk en ieder zoekt een eigen oplossing voor zijn probleem. De ervaring zal ook hem t.z.t.  duidelijk maken welke oplossingen het beste werken.

We zijn al ruim over de helft van onze terugreis en nog steeds blijven de reacties uit. Ik wijd het aan de hoge temperatuur en de zon die het water weer flink doet opwarmen. Bij een veerboot geef ik aan, dat hier nog een reële mogelijkheid bestaat op een vis. En gelukkig blijkt dit te kloppen, als Joshua zijn tweede vis kan gaan drillen.

Joshua is best blij met zijn vangst.

Ook nu  is het een flinke dril en uiteindelijk kan ik een flinke snoekbaars landen. Joost neemt de presentatie voor zijn rekening en wij hebben er weer een mooie herinnering bij. Negen vissen en vijf soorten; dit blijkt het resultaat van deze dag te worden. Één snoek, twee snoekbaarzen, vier baarzen, één roofblei en één meerval.

We slepen tot vlak voor de helling, want hard varen zit er voor mij niet in vandaag. Het mag niet meer baten en wij weten ons verzekerd van een prachtige dag en een herinnering die met name bij Joost op het netvlies gebrand zal staan. Zijn eerste meerval ooit en nog een flink beest ook. Waarschijnlijk zit hij dan ook snel weer bij me in de boot, want dit smaakt naar meer. Behaalde resultaten bieden helaas geen garantie voor de toekomst. Bij thuis blijven weet je dat er zeker niet gevangen wordt.