11 juli 2020 Een ouderwetse visdag, waar ook hobbels bij horen.

Als vanouds.

Zoals gebruikelijk starten we vandaag met een bakkie. Omdat er al weer heel wat maanden verstreken zijn, sinds onze laatste trip, is er heel wat bij te praten. Toch vertrekken we direct na de koffie, want bijpraten en vissen is een perfecte combinatie.

Luus heeft zijn uitrusting reeds in de Subaru Forester gezet en uit hij zijn bewondering voor mijn nieuwe aanwinst. Weliswaar 3 maanden geleden reeds, maar zoals gezegd, er waren heel wat maanden verstreken.

Aangekomen op onze bestemming zette ik de auto uit en maakten we de boot gereed voor de lancering in het veelbelovende water dat vandaag onze jachtgronden vormde. Toen dit was gedaan openbaarde zich de eerste hobbel. De auto wilde niet starten! Eigenlijk deed hij gewoon niets.

Een man die het aanschouwde wist ons direct te vertellen dat het de accu zou zijn. Wij hadden onze twijfels, omdat er helemaal geen reactie kwam op het omdraaien van de contactsleutel. Dan de Wegenwacht maar inschakelen.

Ik kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon, die vroeg naar het geluid dat de auto maakte. Ik meende er goed aan te doen haar dit te laten horen en draaide de contactsleutel nogmaals om..................vroemm, de motor draaide als en tierelier. En zo sta je voor schut!

Gelukkig hebben we nadien geen enkel probleem meer gehad en dus was de eerste hobbel van de dag genomen. De tweede kwamen we op het water tegen. Ik had, met hulp van Jöran, een nieuwe dieptemeter geïnstalleerd en deze zouden we vandaag in gebruik nemen.

Waarschijnlijk speelde het zonlicht ons dermate parten dat niet de juiste handelingen werden verricht. Daarbij kwam dat Luus de touchscreen van de Elite gewend is en dat heeft deze Hook Reveal niet. Zodoende raakten we de weg kwijt en lieten het hierbij. Dan maar zonder deze nieuwe "aanwinst"'.
En daarmee hadden we ook deze hobbel (voorlopig) genomen.

Wij gingen gewoon lekker vissen en besloten het er helemaal van te nemen. Het water waar we visten bewaarde vele goede herinneringen aan oudere tijden. Wat hadden we hier al veel beleefd en wat was dit lang geleden en zo sleepten we met kleine oude en vertrouwde plugjes rustig voort. Deze plugjes hoorden ook bij de herinneringen.

Hoewel we enig geduld moesten betrachten, kwamen er na verloop van tijd enkele vissen, vooral baarzen, binnen. Omdat we niet alle vissen meer fotograferen, kunnen we nu het bewijs niet leveren. Maar goed ook, want er stonden aan het einde van de dag zo'n 25 vissen op de teller. Dat zouden wel erg veel foto's geweest zijn.

Zo kennen we hem weer.

Plotseling bleek er een serieuze vis het gevecht met Luus te zijn aangegaan. Ik had ondertussen alles opgeruimd om de landing mogelijk te maken. Dit duurde wel even en we hadden nog steeds geen vis gezien. Gelet op de dril moest het wel om een snoek gaan. En na verloop van tijd bleek dit te kloppen. De vis van 93 cm gaf zich gewonnen en wij genoten als vanouds.

De volgende was een mooie snoekbaars

De volgende vis, die het roofvispalet compleet maakte, was een snoekbaars. Het water had zich weer bewezen! We waren weer helemaal ins ons element en genoten van het mooie weer. Dit moest ook wel want gaandeweg pakten zich donkere wolken boven ons samen. Het was gelukkig nog niet zover en wij haakten een fraaie snoekbaars.

Op de gespleten rugvin na een supermooie vis.

Niet lang na deze snoekbaars kon ik nog een flinke snoekbaars haken en was het oude euforische gevoel weer helemaal terug. Bovendien kreeg ik het idee dat de tijd van de slechte vangsten nu wel voorbij zou zijn. Dat het kan verkeren bleek twee dagen later echter al weer.

Mooie forse baarzen maakten het feest compleet

Ook nu bleef het niet bij kleine baarzen, want de grotere exemplaren meldden zich ook. Heerlijk hoor als een water zoveel variatie biedt, niet alleen wat soorten, maar ook wat formaten betreft. Baarzen van 30+  zijn al heel mooi, maar 40+ is toch elke keer weer een cadeau.

Gewoon een schitterende winde.

De aanbeet die ik in de oeverzone kreeg bracht ons eerst in verwarring, zo heftig was deze. Toen de vis bij de boot kwam, bleek het om een schitterende winde te gaan. Echt een heel mooi gaaf exemplaar. Wij waren er blij mee en schoten weer de nodige foto's.

Extra kleren hielden ons op temperatuur.

Ondertussen werd het als maar kouder en moesten er steeds meer kleren aan. Het werd zelfs noodzakelijk de regenkleding aan te trekken. Hoewel we elders meer regen veronderstelden, konden wij toch ook niet langer zonder deze bescherming. Enige tijd later kon deze weer uit, omdat het weer was opgeklaard.

Dit kun je wel aan Luus over laten.

Wij verwisselden onze relatief rustige stek voor meer uitdagend water. Daarbij liet ik Luus het viswerk doen, terwijl ik de boot voer. Dit geeft me meer rust, dan wanneer ik ook intensief zit te vissen.  Gelukkig wist Luus zijn taak goed uit voeren (hetgeen hij overigens altijd wel doet) en wist twee flinke baarzen in de boot te brengen. Het werpen op roofblei bleef overigens geheel zonder resultaat.

Wij wilden nu ook wel weer terug en voeren het voordien rustige water weer op. Wat schetste onze verbazing. Om de hoek gekomen bevonden we ons ineens een een storm. De beschutting van de hoge oever achter ons viel helemaal weg en wij zagen flinke golven met schuimkoppen. Omdat de regen daar nog eens bij kwam, koos ik een rustige plek om onze regenkleding opnieuw aan te trekken.

Een close up van de winde.

Ingepakt vervolgden we onze weg. Het was nu wel een stuk rustiger met de aanbeten. En gaandeweg werd ook het weer rustiger. Toen we uiteindelijk stopten, was het zoals het begonnen was, met water als een spiegel. Tot het zover was, vingen we er nog een paar vissen bij.

We eindigden met een baars een snoek en een snoekbaars, waarmee het aantal snoeken op zeven kwam, de snoekbaarzen telden er vijf en baarzen twaalf. De windes bleven beperkt tot één exemplaar.

En nog één van een super baars.

Bij de helling steeg de spanning wat de auto betrof. We hadden er best vertrouwen in, maar je weet het maar nooit na zo'n verrassing als vanochtend. Gelukkig was er geen vuiltje aan de lucht en blijft de vraag welk vuiltje ons die ochtend in de weg zat.

Met onze ervaring was het traileren snel gedaan en konden we vertrekken. Thuis aangekomen pakte Luus zijn spullen weer over in zijn auto en keerde huiswaarts. Wanneer ons volgende avontuur plaats vindt, staat in de sterren geschreven. Dat zien we wel na de vakanties, want dan plannen we onze volgde afspraak.