4 juni 2020 Een wereld van verschil.

Eindelijk kunnen we weer samen op stap en het is weer genieten.

Eindelijk acht Roel zich weer eens in staat een dag te komen. Twee dagen zelfs! Inclusief een overnachting dus. We treffen elkaar bij de helling waar het enkele dagen terug zo'n chaos was. In de zomerse omstandigheden van toen, kon je over de (corona) koppen lopen. Nu gaat het richting herfst en zijn wij de enige personen hier.

Dan geef ik wel de voorkeur aan deze omstandigheden. In feite schijnt de zon voor mij nu meer, figuurlijk dus. We zijn blij dat het er weer van is gekomen om samen het water op te gaan en dit doen we op het lievelingswater van Roel. Nu is het afwachten of de bijtlust van de vissen is toegenomen met de wind als aanjager.

Als de boot te water is gelaten en we zijn geïnstalleerd, gaan we eerst de hengels optuigen. Dan varen we richting rivier en kiezen een richting. We zijn benieuwd naar de aanbeten en in het bijzonder of we zicht kunnen krijgen op de beste diepte.

Een mooi formaat vis staat garant voor een stevige dril.

We zijn nog maar even bezig of mijn hengel die een kleine Salmo-plugje aanstuurt, krijgt een schitterende aanbeet. De vis lost echter al voordat ik de hengel ter hand heb kunnen nemen. Enige tijd later meldt Roel zich: "Vis". Een fraaie snoek komt binnen, de eerste vis van de dag.

Omdat Roel hem niet in handen wil nemen ga ik er mee op de foto. Voor mij geen probleem en ik begrijp de risico dat Roel weerhoudt. Bloedverdunners kunnen heel vervelend zijn wanneer je je verwondt en een snoek in de kieuwgreep vormt dan een risico, groter dan baars of snoekbaars..

Het sombere weer zorgt voor meer actie en levert een mooie 40+ op.

Dan duurt het weer even alvorens een baars volgt. Deze gaat zo terug en wij krijgen de smaak te pakken. De vissen zijn in ieder geval actiever dan tijdens de achterliggende hete periode met de harde oostenwind. Bij een veerpont wachten we op het vertrek van de pont en om vervolgens in het wervelende water een poging wagen. Nu weet Roel een 40+ baars te haken en hij geniet weer met volle tuigen.

Omdat het weer totaal anders is dan enkele dagen terug hebben we ons warm aangekleed. Daar komt voor mij nu regenkleding bij. Dit maakt het ook weer een stuk warmer en het voelt direct beter. Dit herinnert me eraan dat verschillende omstandigheden, aanpassingen verlangen die je in staat stellen te blijven genieten. Fysiek welbevinden is voor mij erg relevant.

Daarna wordt het lastiger. We zien andere visboten in de weer. Één verlaat net een stek die ik ook in gedachten heb. Daar wachten we dus maar even mee, terwijl de vertrekkende boot over gaat op slepen. Op een nabij gelegen put ligt een boot waarin de vissers staan te werpen. Wij varen er met een boog om heen. Het levert echter niets op. Wellicht is het middaguur er debet aan.

Dan maar weer verder naar een stek met potentie. Daar krijgen we geen enkele aanbeet en weten ons in beslag genomen door de drukte van de scheepvaart. In combinatie met de aantrekkende wind is geconcentreerd vissen nauwelijks mogelijk. En omdat we verticaal vissen, lukt het nauwelijks dit subtiele spel goed uit te voeren.

We verkassen een stuk, waar het rustiger is. En dan eindelijk meldt Roel zich weer en drilt hij een snoekbaarsje van 9 meter diepte. Dit geeft de burger weer moed, maar na meerdere pogingen een herhaling uit lokken, geven we het op.

Dan weer slepen, naar de stek die we vanochtend met rust lieten. Maar eerst de put op met zwaarder materiaal. We hopen op een mooie snoek. Maar ondanks een mooi rondje blijven we zonder vis. Daarom gaan we weer verticalen. Ik stuur de boot het mooie talud af en ineens wordt met fors geweld de shad gegrepen. Roel krijgt het mee en samen kijken we gespannen naar hetgeen naar boven komt.

Vandaag vele snoekbaarzen van dit slag.

Het gaat om een flinke snoekbaars, die de shad compleet heeft geïnhaleerd en vervelend gehaakt zit. Toch lukt het me om de schade te beperken, hoewel de vis wel bloed. Daarom geen gedoe met een foto, maar zo snel mogelijk terug. Daar zegt de vis ons met krachtige slagen van de staart gedag. We letten erop of de vis misschien toch nog weer omhoog komt, maar dit is gelukkig niet het geval.

En ook nu blijft het weer bij één vis en zien we ons genoodzaakt verder te gaan. Bij de veerpont gaan we ons geluk opnieuw beproeven. Het is een beetje rommelen om het juiste moment te kiezen en met de steeds sterker worden wind, dien je voortdurend alert te zijn op de bewegingen van de boot.

Nog zo'n mooi exemplaar, een mooi cadeau.

Wanneer ik een scherpe bocht maak met de boot, is daar ineens die keiharde aanbeet en kunnen we even later de tweede snoek van de dag landen. Het begint er nu toch een beetje op te lijken en we besluiten om deze stek nader aan de tand te voelen. De grote hoeveelheid vis op het scherm nodigt ons daartoe uit .

We worden beloond met een een paar baarzen. Het lijkt erop dat de aantrekkende wind meer activiteit bij de vissen oproept. Dan slepen we weer verder in de richting van de helling, omdat de wijzers van de klok de richting van het einde van de visdag aangeven.

Zo kan het dus gaan, twee vissen in één klap.

En nu blijken de snoekbaarzen los te komen en nog wel van de ondiepe kant. We vangen er een paar achter elkaar en bovendien van mooi formaat. De dag wordt qua vangsten steeds mooier en wordt bekroond met een dubbel hookup. Bovendien gaat om een baars en een snoekbaars. Niet heel groot, maar wel weer een high light.

Ten slotte verticalen we nog een poosje, maar zonder succes. Dan is het mooi geweest. de energie is ook behoorlijk geslonken en dan is het goed het feestje te verlaten als het nog gezellig is. Wij kijken terug op een geslaagde visdag met 12 vissen: 2 snoeken, 4 baarzen en 6 snoekbaarzen. Het is mooi zo.

Hoewel er twee dagen in de planning zaten, laten we het bij één. De volgende dag wordt er veel regenwater over ons uitgestort, gepaard gaande met onweer, en dat laten we liever aan ons voorbij gaan. We plannen een nieuwe datum in de hoop dat de weergoden ons dan beter gezind zijn.