2 juli 2020 De vis wordt duur betaald!

Na een tweede dag met Darek en Borys, kijk ik terug op een teleurstellend resultaat. Slechts twee vissen kwamen er in de boot. Inmiddels weten zij ook heel goed hoe te vissen om een goed resultaat te behalen. Dit was echter zo'n dag dat de vissen er weer eens helemaal geen zin in hadden en ons dus niet verblijden met overtuigende aanbeten.

Er gebeurde vrijwel niets, ondanks de verschillende technieken, diverse soorten aas en verschillende dieptes. Eer de eerste vis binnen kwam was er al veel tijd verstreken. Een klein snoekje liet ons weten dat er toch nog iets mogelijk was.

Toch de moeite waard.

Daarna moesten we weer heel veel geduld hebben, alvorens de eerste baars zich meldde. Helemaal op het einde van de dag, kreeg Darek nog een kans en de aanbeet was veelbelovend. Ook de aanzet van de dril leek op een kans dat de dag nog wat glans zou krijgen. Helaas zagen we deze kans ook weer als sneeuw voor de zon verdwijnen .

Het is altijd spijtig als zo'n heerlijke dag op het water verstoken blijft van mooie aandenkens in de vorm van foto's met mooie vissen. En dan gaat het niet om de vis alleen, maar ook om de omgeving en leuke foto's om later de herinneringen aan te ontlenen. Misschien maar goed ook dat je aan dit soort dagen niet teveel herinneringen bewaart.

De volgende visdag was qua vangsten succesvoller, hoewel een gemiddelde dag. De mannen uit Litouwen hadden een heel stuk gereden, alvorens ze in konden stappen. Ik zag ze al voorbij rijden toen ik op de snelweg reed. Zodoende hoefden ze niet te wachten op de parkeerplaats waar we afgesproken hadden.

Na een corona-matige begroeting, reden de mannen achter me aan naar de helling. Daar voorzag ik ze eerst van een kop koffie. Al snel kon de boot te water en kon het avontuur beginnen. En het werd een avontuur! Vooral dankzij Rijkswaterstaat! Tja, "regels zijn regels" en die gaan dikwijls voorbij aan gezond verstand, heb ik weer eens mogen ervaren.

Onze trip begon met slepen, hoewel we minstens de helft van de dag hebben geworpen. Voor de kennismaking is dat slepen echter heel goed. Je hebt even tijd voor elkaar en kunt direct ervaren hoe het landschap er onder water uit ziet. En zo tuften we rustig langs de oever, waarbij de mannen hun eigen materiaal inzetten.

Na verloop van tijd ging de hengel voor in de boot af. Dat wil zeggen dat een vis de plug aan de buitenkant van de boot had gegrepen. Tot grote vreugde van de mannen bleek het om een snoekbaars te gaan. Deze hebben ze in Litouwen niet of nauwelijks begreep ik en dus was deze vis zeer welkom.

Daarna werd het een stuk rustiger en gingen we veel werpen. De mannen hadden soepele hengels meegebracht en beschikten over het juiste kunstaas. Het jiggen ging ze goed af en ze toonden daarmee aan dat ze beiden ervaren waren. Die ervaring vertaalde zich helaas niet in aanbeten.

Daarom besloot ik een stukje verder te gaan en voeren we langs een veerpont en een boot van Rijkswaterstaat. Deze kwam op enig moment naast ons varen om vervolgens kenbaar te maken dat ze mij wilden spreken. Het was hun opgevallen dat ik het dodemanskoordje niet om had en dat ze dit niet door de vingers wilden zien. Regels zijn immers regels. Bovendien had ik te snel gevaren!

De formele houding van de betreffende RW functionaris zijn werk al gedaan. Ik moest me inhouden en hield me op de vlakte. Iets dat ik inmiddels heb geleerd. Als verklaring gaf ik aan voortdurend te verkassen en dat een koordje daarbij erg hinderlijk is. Dat koordje gaat me echter wel € 240,= kosten plus € 9,= administratiekosten. Geen wonder als je ziet hoe lang die man er over doet om e.e.a. te verwerken, terwijl ik daar met mijn gasten zit te wachten.

Behalve het koordje had ik ook te hard gevaren! Terwijl ik constant op mijn dieptemeter had gekeken en me beperkte tot 18 à 19 km mer uur, wisten de heren mij te vertellen dat ik 23 km had gevaren, waar je 20 km mag. Rijkswaterstaat dus! Terwijl de Waterpolitie begrip toont voor in planee varen, kom je daarmee niet weg bij deze Rijksambtenaren. Maar de snelheid wilden ze nog wel door de vingers zien!

Ik ga bezwaar aantekenen en neem daarvoor de tijd om het zo goed mogelijk te formuleren. Want ik heb ervaring met het koordje!! Het is me meerdere keren gebeurd dat ik het om had en bij het vissen de motor uitschakelde door te gaan staan of iets te pakken. Hoe veilig is een stilgevallen boot dan bij harde wind en/of stroming? En dit terwijl het gas al helemaal wegvalt als ik de hendel loslaat!

Het leven gaat door en het vangen van een mooie baars ook.

We zullen het zien, maar nu gingen we weer vissen, want daar waren mijn gasten voor gekomen. Tijdens het slepen vingen we een mooie baars. Ik hoopte op 40+ baarzen vandaag, maar die kwamen niet binnen. Nog wel een snoekbaars en een volgende baars van hetzelfde formaat.

Een flinke snoek wist zich op het laatste moment middels een fraaie sprong van de haken te ontdoen. Wel hadden we hiermee de bevestiging van de variatie aan soorten die hier te vangen zijn. En zo viel er op enig moment toch wel weer iets te beleven.

Een dikke hand vol vissen maakte er toch een leuke dag van.

Later bleek toch wel dat het een taaie bedoening was. We vingen weliswaar nog een snoekbaars en een baars, maar daar bleef het bij. Helaas ging er nog een grote vis verloren bij het afgeven van mijn hengel aan één van mijn gasten. Tja, ook dit hoort erbij.

Toch konden we terug kijken op een geslaagde visdag en wat RW betreft, dat zie ik t.z.t. nog wel. Wat blijft is, iedere keer dat je zo'n boot ziet, dat je je afvraagt:  "Wat zullen ze nu weer aan te merken hebben?"