 |
| Het toetje is tot het laatst bewaard. |
Het weer is haast te mooi en Darek heeft zijn bedenkingen bij het gaan vissen bij dergelijke omstandigheden. Bedenkingen die ik met hem deel. Maar goed, we wagen het erop en achteraf zijn er weer meer dan voldoende gedenkwaardige gebeurtenissen om op terug te kijken. Bovendien krijg ik de groeten van Bertus, met wie ze enkele weken geleden op stap waren.
Een paar dagen geleden vingen we hier nog 24 vissen, maar dat het vandaag slechter gaat worden, weten we al als we er veel langer over doen alvorens de eerste vis te kunnen landen. Na een tik op de hengel duurt het even alvorens deze krom gaat en Borys aan de bak mag.
Een klein snoekje is de pineut en wordt niet waardig geacht gefotografeerd te worden. Daarna wordt het weer buffelen, tot we eindelijk twee snoekbaarzen achter elkaar vangen. Het is Darek die toeslaat. Nadat de eerste is terug gezet en ik de boot nog maar net weer in beweging heb gezet, haakt hij de tweede vis. Dit geeft de burger weer moed.
Daarna duurt het enige tijd tot de derde soort zich meldt, een baars komt even kijken. Ondertussen hebben we ook al weer de bevestiging dat de vissen niet gretig zijn. Er komen van die aanbeten die nergens toe leiden. Dan weet je dat je op zich goed bezig bent, maar de gretigheid, daar hebben we onvoldoende invloed op.
 |
| Een duim van Pa voor deze schitterende vangst, |
We zoeken stromend water in de hoop dat de vissen hier iets actiever zijn. Dit blijkt helaas niet het geval. De aanbeten die een paar dagen eerder nog doorkwamen, blijven nu achterwege. Ik zet Darek er toe aan om tussen de kribben het water uit te werpen. Hij doet dit met een aasje voor de roofblei.
Er is heel wat geduld voor nodig, zeker bij Borys, die niets te doen krijgt. Uiteindelijk heeft het werpen toch resultaat en landen we een snoekje. Daarna gaat Darek onverdroten voort. Dan ineens lijkt het erop alsof hij een hartverzakking heeft gekregen. Blijkbaar heeft een hele grote baars, in zijn zicht, even aan het aasje geroken, maar niet toegehapt.
Darek is heel zwaar onder indruk. Zo'n grote baars heeft hij nog nooit eerder gezien, zo laat hij weten en deze was zo dicht bij, zo binnen bereik en dan draait de vis weg en laat een ontredderde visser achter. Tja, het leven van een visser is hard.
Een heel stuk verder zie ik mooie signalen op zes meter diepte. Ik stel voor het toch nog een keer verticaal te proberen. Ondertussen staat een andere visser op een kribkop een vis te drillen. Hij vangt een leuke snoekbaars en stuurt deze direct naar de eeuwige jachtvelden. Geen sportvisser dus.
 |
| Het onverwachte bleek toch mogelijk. |
Met verbazing zit hij een flinke vist te drillen en zit tot zijn nog grotere verbazing een flinke snoekbaars te drillen. Omdat het de grootste van de dag is, moet deze op de foto. Dan gaat de vis terug naar waar ze hoort en dat is in onze beleving niet de eeuwige jachtvelden.
 |
| De snoekbaars die voor snoek speelde. |
Gelukkig krijgen we op het laatst nog een paar aanbeten, maar de betreffende baarzen halen het schepnet niet. Dit past helemaal in het beeld van deze dag. Terwijl we het laatste stuk van ons traject afslepen, spreekt Darek zijn verwachtingen uit. Deze komen erop neer dat we niets meer te verwachten hebben, want de vissen bijten niet.
Hij heeft deze woorden nog niet uitgesproken of zijn hengel wordt met een klap krom getrokken. Na enige tijd komt de vis in het zicht en zien we dat een kapitale baars aan de lijn hangt. Gelukkig kunnen we deze wel landen. Het blijkt dat de grootste baars, die Darek tot nu toe heeft gevangen, met één centimeter voorbij wordt gestreefd.
 |
| Met 47 centimeter en opgestoken rugvin een indrukwekkend persoonlijk record |
