17 juni 2020 Een zonderlinge dag met bijverschijnselen.

Een echte beauty, zo mooi!

Het is lang geleden dat we samen op stap waren, maar vandaag gaat het weer gebeuren. Het corona-beleid stelt ons min of meer in staat om terug te keren naar het oude normaal. Dat wil zeggen met in acht name van enkele andere omgangsvormen. Hieraan proberen Oscar en ik ons zoveel mogelijk te houden.

Daarom geven we elkaar vandaag geen hand. Gaandeweg de dag blijkt wel dat er voor de rest weinig is veranderd. Wanneer alle hens aan dek moet zijn, ontkom je eigenlijk niet aan het oude normaal. Het buiten zijn, zou het besmettingsgevaar aanzienlijk minder groot maken. Daar gaan we dan maar van uit. We blijven ons wel bewust van de aanwezigheid van het virus en vermijden nonchalance.

Het weer is in ieder geval behoorlijk zonnig en dit pikken we dankbaar op. Terwijl ik mijn hengels in gereedheid breng, is Oscar in de gelegenheid de omgeving rond de boot uit te werpen. Wanneer ik mijn spullen klaar heb liggen, heeft het werpen nog niets opgeleverd en gaan we slepen.

Badeendje op het ruime sop.

We zitten nog maar kort op het water, wanneer ons het gele gevaarte boven op een kajuitbootje opvalt. Het lijkt op een uit de kluiten gewassen badeendje. Tja als je zo´n beestje mee wilt nemen met de boot, moet je creatief zijn en zo zien we deze boven op de boot bevestigd. Het scheelt dat eenden tegen regen kunnen. Dan hoef je ze niet binnen te halen als er weer eens een stevige bui passeert.

De eerste aanbeet laat niet lang op zich wachten. Wanneer het snoekje de boot nadert, vindt deze het mooi geweest en zegt ons met een quick release gedag. Prima hoor, zo'n kleine dondersteen kan maar beter in het water blijven, dan een onthaking van een spartelende en gladde rekel te moeten doen.

Blij met deze eerste snoekbaars van de dag.

Achteraf blijkt dit de enige ontmoeting met Esox Lucius te zijn geweest deze dag,  Wat er volgt is een leuke snoekbaars voor Oscar, die eerst een bevestiging nodig had dat het om een vis ging die aan zijn hengel hing. Het was weer eens een kwestie van bewustwording door de vis dat deze aan het lijntje werd gehouden.

Ongelofelijk, wat een bende!!

Wat ons vandaag  treft is een strandje dat de gelijkenis vertoont met een vuilnisbelt. Dit biedt weinig hoop ten aanzien van duurzaamheid en milieu. En waarom zou het denken over het virus dan anders zijn? Wij halen zelfs plastic uit het water om te voorkomen dat het in zee terecht komt en als je dit dan ziet denk je wel eens dat het hopeloos is. Dan houden we ons maar vast aan "verbeter de wereld, begin bij jezelf"

Soort nummer drie heeft zich ook gemeld.

Als enige tijd later soort nummer drie zich meldt, hebben we al weer een hele fijne dag. Het is een baars van gemiddeld formaat, althans naar de maatstaven van dit water. Dit beseffen we ons heel goed, want niet overal komen kapitale baarzen zo veelvuldig voor als hier. Vandaag zouden we deze kneiters echter niet tegen komen.

Wat we wel tegenkwamen, waren vele snoekbaarzen en daarbij enkele forse exemplaren. We wisten ze zowel slepend, werpend als verticalend te vangen. En dit onder heerlijke weersomstandigheden. We kregen slechts enkele flinke regendruppels te verwerken, terwijl de zon uitbundig scheen. We werden er niet eens echt nat van en lieten de regenkleding ongemoeid.

Voor de bijl gegaan, deze snoekbaars.

We moesten wel veel kilometers maken om de vis aan de schubben te komen. Bovendien hebben we veel vis voortijdig gelost. Zowel bij het slepen als bij het werpen, kwam de zaak regelmatig vast te zitten. Gelukkig hebben we geen materiaal verloren, omdat het lossen met beleid goed uitpakte.

Ook hebben we dus een stuk uitgeworpen. Dit leverde weinig op, maar toch wist Oscar er een snoekbaars mee te verleiden. Geen grote vis, maar we waren wel weer geslaagd in het effectief inzetten van verschillende technieken.

Een heel mooi gaaf schepsel.

Verder sleepten we heel wat af en waren aangenaam verrast door de aanbeten die we kregen. Daarbij waren schitterende vissen, die ondiep lagen en één was echt een juweel. Zo mooi van kleur en zo gaaf. Deze vissen doen ons nog eens extra beseffen hoe mooi vele schepselen kunnen zijn. Daar heb je geen religieuze bril voor nodig.

Op een bepaald moment kregen we te maken met een vrachtschip dat aan de kade lag en de schroef liet draaien. Het water er achter vertoonde gelijkenis met een zandbak en wij dachten dat dit wel eens de ultieme speelplaats voor snoekbaars zou kunnen zijn. We gingen er verticaal op af.

Het duurde even, toen ik een tikje voelde waarvan ik dacht dat het afkomstig zou kunnen zijn van snoekbaars. De bevestiging volgde vrijwel direct en ik had het met een flinke vis aan de stok. Echt zo´n vis waar je je op verheugt. De teleurstelling was dan ook groot, toen de verbinding verloren ging. Helaas, je kunt niet alles vangen.

Uit de zandbak gevist.

Verder weg, aan het einde van de zandbak, haakte ik ook nog even een vis, maar deze bleef niet hangen. Maar terug bij de plek van de afgebroken dril, klapte mijn hengel keihard naar beneden. Zo´n aanbeet waarbij je even de kluts kwijt bent, om vervolgens tot het besef te komen dat je hebt vastgeslagen op een solide vis. En deze keer kwam er wel een forse snoekbaars te voorschijn.

Na deze te hebben gefotografeerd en geretourneerd, zetten we onze zoektocht voort. Omdat de schipper de motor ondertussen had uitgezet was de stroming helaas weg. Oscar keer nog wel een vis te pakken, die echter tevens voortijdig vertrok. Omdat het schip de bestelling inmiddels had gelost, vertrok deze weer en grepen wij opnieuw onze kans. Dit resulteerde in een kleinere snoekbaars.

Daarna bleek de vaart er uit te zijn. We wierpen en sleepten nog heel wat af, maar de vangst bleef bepekt tot één baars. En dit bleef zo tot het eind en dat was een flinke afstand, Toch verveelden we ons niet, want er was genoeg te zien. Daarbij viel ons oog op een gebouwtje dat vlam had gevat.

En toen sloegen de vlammen er aan alle kanten uit.

Waarschijnlijk ging het om een leegstaand gebouwtje, waarbij je je echt afvroeg hoe dit zo maar kon gaan branden. De vlammen sloegen uit de ramen en de rook kwam door het dak. Niet veel later sloegen de vlammen er aan alle kanten uit, terwijl we de sirenes de komst van de brandweer  aankondigden.

Het was dus een trip die veel verrassingen in zich had. Juist datgene waar je als visser naar op zoek bent. Hoewel de trieste aanblik van een strandje vol afval en een brandend gebouw meer als incidentele bijverschijnselen mogen worden gezien en we hopen dat dit zo zal blijven.