1 juni 2020 De gekte compleet, helaas niet wat de vissen betrof.

Toen het nog rustig was en de verwachtingen nog hoog lagen.

Het is een nieuwe kans voor JP en nu op een andere water. We spreken een half uurtje later af om voldoende slaap te kunnen pakken. Ik ben er mooi op tijd en laat de boot alvast te water. Het is nog rustig bij de helling, hoewel er al enkele boten op het water zijn, maar deze zijn nog op één hand te tellen. Alle ruimte om de auto onder de bomen, in de schaduw, te stallen.

Ik zit al een poosje te wachten als JP ineens verschijnt. Hij had mij niet gezien en ik hem niet dus. Ik help hem bij het dragen van zijn uitgebreide arsenaal naar de boot. Daarna zet ook hij zijn auto in de schaduw. Dan vertrekken we om vervolgens vele kilometers te varen, naar onze bestemming.

Ik heb bewust voor deze helling gekozen omdat een gunstiger gelegen "helling" nauwelijks parkeerruimte biedt. Bovendien is het daar geen echte helling. Later zullen we ervaren wat er in een dag kan veranderen wat betreft beschikbare parkeerruimte. De Dam in Amsterdam was namelijk niet de enige plek in het land waar de mensen de drukte zochten in plaats de oproep "mijd de drukte" op te volgen.

Veel jong leven om ons heen, de start van een nieuw seizoen.

Aangekomen bij onze bestemming gingen we slepen, terwijl JP zijn positie voor in de boot weer innam om de over uit te werpen. Hij had zijn plug nog maar net te water gelaten of deze werd gegrepen door een baars. deze loste echter naast de boot.

Een heel stuk verder werd er opnieuw een hengel krom getrokken door een baars en deze kwam wel binnen. Een mooie gave vis van formaat. Wij waren al bang dat de eerste snelle aanbeet een slechte voorbode was, maar we kregen nu weer moed.

Voortdurend waren we alert voor lijnen van de vissers op de oever en voeren dan met een boog om hun lijnen heen. Af en toe raakten we in verwarring door de spinrag die door de wind als lange slierten over het water woei. Maar de samenhang tussen auto's op de oever in combinatie met hengels maakte het signaleren makkelijker.

Het weer was totaal anders dan een dag eerder. De wind was aanzienlijk minder hard en koud. Bovendien was de temperatuur, en zeker de gevoelstemperatuur, als hoog zomer tegen winters een dag geleden. Nu was een T-shirt voldoende en dit maakte het verblijf op het water een stuk aangenamer.

De volgende aanbeet leverde een snoekje op, maar over het geheel was het heel erg rustig. Te rustig wat ons betrof. ineens miste JP de actie in de buitenste steunhengel; de plug was verdwenen. Omdat de actie van de plug kort daarvoor nog wel was gezien kon de drijvende plug niet ver weg zijn. Dit bleek te kloppen, want een klein stukje terug zagen we deze al drijven. Een kapotte lus in de onderlijn bleek de oorzaak. Hoe zoiets mogelijk is blijft een vraagteken.

We voeren vele kilometers en werpend wist JP een baars binnen te halen, de eerste vis zo gevangen. Verder was het een herhaling van de voorgaande dagen: heel veel lossers. Tot twee keer toe ging er een grote baars verloren, in het zicht van de boot. En ook werpend wist een snoek en een roofblei zich voortijdig van de plug te ontdoen.

Een beetje ver weg, maar toen ze plotseling overvlogen waren de "lepels" goed te zien

Op de terugweg passeerden we weer kantvissers en we voeren weer met een boog om hen heen. Pluggen werden een stuk binnen gehaald om hun lijnen niet te raken. Helaas bleken we op enig moment wel een gevoelige snaar te hebben geraakt. Want hoewel we voortdurend rekening houden met andere vissers, blijkt dit niet altijd wederzijds te zijn.

Er kwam een tirade omdat wij over hun lijnen voeren. Dan kan ik het niet laten om hen er op te wijzen dat wij wel degelijk rekening met hen hebben gehouden en dat het daarmee wat mij betreft klaar is. Irritant blijft het wel als je probeert het ieder naar de zin te maken en er toch altijd weer mensen zijn die dit geheel anders ervaren en hun gelijk willen halen.

Zo'n dag was dit dus. Gelukkig wisten we nog een snoekbaars te vangen in het gekkenhuis dat zich ondertussen op het water afspeelde. We zaten echt in een rollercoaster van golven, muziek en benzinedampen. "De corona voorbij" zullen we maar zeggen en later bleek bij de helling dat de demonstratie op de Dam in Amsterdam, vanwege de dood van een zwarte man door politiegeweld in Amerika, vele malen ordentelijker verliep, dan wat zich hier afspeelde.

Collega's die even een pauze inlasten

Omdat de hengels vrijwel geen actie vertonen, hebben we de gelegenheid om flink om ons heen te kijken. De lepelaars die JP ziet, zijn in mijn ogen ooievaars. Later moet ik toch erkennen dat de twee vogels die over ons heen vliegen echt "Löfflers"zijn. Wij stoeien regelmatig met de Nederlandse en Duitse benamingen. De ijsvogel die we zien, geeft wat dat betreft geen probleem, dit is gewoon een "Eisvogel".

Hoewel we nog graag even verticaal hadden gevist, zagen we hier van af, want we lagen alleen maar te deinen op de golven. de ganzen wisten zich ook geen raad. Ze wilden het water wel in, maar durfden niet en als ze dit toch deden zagen ze zich genoodzaakt zich snel weer in veiligheid te brengen op de kant.

Ook de nijlganzen leveren hun bijdrage aan het nagelsacht.

Vroeger dan we eigenlijk wilden, besloten we er een punt achter te zetten. Met vier vissen was het wel heel erg mager, maar we konden ook niet meer genieten van onze visdag. We ruimden alles op en begaven ons naar de helling! Tjonge wat een gekte zeg. Op de kant leek het wel kermis.

Hoewel ik graag een klinkend verhaal over onze visdag had geschreven, rest me nu niet anders dan te verhalen over het slotakkoord van dit fenomeen. Je ziet direct dat vele watersporters ervaring missen, waardoor het traileren e.d. niet echt soepel verloopt. Hetgeen echter evenmin meewerkt is de routing.

De file met boten waarin je terecht komt, sluit niet aan op de volgorde waarin de trailers voor komen rijden en dat veroorzaakt weer discussies over wat zou moeten. Linksom of rechtsom het levert fricties op. Toen ik de trailer eindelijk en tijdig voor de helling kreeg, werd ik aangesproken door iemand die me vertelde dat ik het niet goed deed, want ik had achter in een rij aan moeten sluiten.
Een rij die niet te zien was in de warwinkel van auto's en trailers.

De eigenaren van deze fietsen vermaakten zich massaal aan het water.

Ik was al lang blij dat ik de helling überhaupt had kunnen bereiken en heb die meneer gezegd dat de boot die nu getrailerd moest worden de mijne was en dat ik daarvoor keurig in een hele lange rij boten had aangesloten. Dus nu was ik aan de beurt. Zijn pleidooi voor normaal heb ik gekeerd met aan te geven dat hier niets meer normaal was.

Enfin snel getrailerd en de boot eruit. Als ik alles gereed heb voor vertrek wordt ik weer aangesproken of ik ruimte wil maken voor de auto achter me. Dat wilde ik heel graag als het had gekund!! Het duurde nog wel even voordat ik echt kon vertrekken, het "andere normaal" tegemoet.