8 mei 2020 Dat mag niet ! Dit mag wel !

Niet vies van een trosje wormen deze meter.

Na een sessie "vissen met wormen" met collega Thom Prüst op stromend water, ben ik nu een dag met Jöran op stap op een ander water. Een wezenlijk verschil is, dat we hier geen stromend water hebben

Nu is dit momenteel extra lastig, omdat we ook al met Corona-voorschriften van doen hebben. Hierbij zien we eveneens dat de misverstanden voor het oprapen liggen. Wanneer mensen voorschriften en richtlijnen vanuit hun eigen visie gaan interpreteren, hebben we er een extra virus bij.

Voor het geval men er andere ideeën op na houdt

Ga je nu wel of niet met wormen vissen en komen we tegemoet aan de Corona voorschriften. Wat het vissen betreft heb ik me verdiept in hetgeen Sportvisserij Nederland heeft gepubliceerd. Zij zeggen uitdrukkelijk dat het vissen met wormen is toegestaan en dat gevangen roofvis direct moet worden terug gezet. Dat laatste doen we vanzelfsprekend altijd al.

Ik heb dit jaar al eens eerder controle gehad van Rijkswaterstaat en geconstateerd dat ook deze instantie controleert op dit aas en bij ons werd het toen probleemloos goedgekeurd. En zo wil ik het houden, zeker als ik met gasten onderweg ben. De zaken moeten voor elkaar zijn.

Ook in de boot dus.

Echter ook dit jaar word ik weer geconfronteerd met mensen die mij er op wijzen dat hetgeen ik doe niet mag! Dan krijg je te horen: "Dat mag niet". Er vanuit gaande dat ze instemmen met de 1,5 meter die we in acht nemen in de boot, zal het wel over het vissen gaan.

Dan zeg ik: "Dit mag wel" in de wetenschap dat ik me aan de regels houd. En hetzelfde zien we regelmatig met betrekking tot de voorschriften inzake Corona. Dit maakt het leven er niet makkelijk op. Bovendien krijg je met controleurs te maken die er dikwijls ook nog een eigen interpretatie op na houden.

Nu heb ik geleerd om me vooral te richten op mijn eigen verantwoordelijkheid, gerelateerd aan de geldende voorschriften. Zo vaar ik regelmatig te hard in de wetenschap dat de Waterpolitie erkent dat een boot zoals de Tomasco, bij 20 kilometer per uur, veel meer golven veroorzaakt dan in plané.

Met permissie hard varen, getuige het vlaggetje.

Daarom hanteer ik hun instructie: ik trek de boot in plané en neem hem dan zover mogelijk terug. Onlangs werd ik door Rijkswaterstaat aangesproken op het te hard varen en toen heb ik hen ook gezegd waarom ik dit deed en dat de Waterpolitie mij had geïnstrueerd. Hiermee was de kous af. Dit  neemt niet weg dat ik als het erg druk is op het water ook mijn verantwoordelijkheid neem en rustiger ga varen om gevaarlijke situaties te voorkomen.

Nu ga ik met Jöran op stap en varen met permissie te hard over de plas. Met andere woorden ik heb me voorzien van een ontheffing. Daar heb ik best geld voor over, vooral omdat ik weet dat ik niet in overtreding ben.

Snoekbaars op het nest.

Voordat we vertrekken hebben we even gezocht naar de nesten van snoekbaarzen. Wij zagen er geen meer. Van de terreinbeheerder vernamen we dat het er wel vijftig nesten waren geweest. Het is goed om deze constatering in het achterhoofd te houden.

Wij kwamen aan bij de stilstaande rivier en ik stelde voor om juist die stekken te bevissen waar mogelijk nog een beetje stroming stond. Dit zijn dus plekken waar het water bij stroming op zijn sterkst is. En dat lijken mij nu precies de plekken die als paaiplek ongeschikt zijn. Zeker in het licht van de locaties waar we paaiende vis kunnen verwachten.

Bovendien is de paaiperiode van de snoekbaarzen blijkbaar alweer voorbij. En hiermee komen we bij de doelstelling van de gesloten periode voor het vissen op roofvis: het bescherming van de voortplanting van onze roofvissen.

Missie geslaagd, wij kunnen weer naar huis, maar we gaan nog niet......

En dus gaan wij aan de slag op een plek waar het bij hoogwater op zijn hardst stroomt. We gaan een taludje op en zijn nog maar nauwelijks bezig of de dropshotmontage van Jöran wordt op de proef gesteld. De wormen blijken een ware attractie voor een hele forse snoekbaars. Als deze eindelijk binnen komt, blijkt het om een vis van 76 cm te gaan. We zijn direct klaar en kunnen weer naar huis.

Omdat dit echter naar meer smaakt, doen we dat toch maar niet. We zoeken verschillende dieptes af en dan pikt Jöran een baars op tegen een talud. We zien wel dat er gewerkt zal moeten worden vandaag, maar als het zo door gaat kunnen we toch een leuke dag verwachten.

Een baars van het talud

Het weer is super en dat betekent, ondanks de Corona, dat het druk gaat worden op het water en dit wordt zeker in de middag bevestigd. Wij zoeken ondertussen verder en langs een damwand voel ik dan ook de verzwaring waar we naar uit kijken en even later kunnen we een kleine snoekbaars landen, eveneens op de dropshot.

Vervolgens blijft het lange tijd stil, hoewel dit niet voor de vogels geldt. Wij hebben er geen moeite mee het vissen dan even te laten voor wat het is. De camera wordt ter hand genomen en het schieten begint. Dan weten we nog niet wat voor vogeltje het is. Jöran heeft echter een app achter de hand en als de veronderstelde grasmus de stereo uitzending in gang zet weten we het zeker.

De grasmus in vol ornaat.

Van thuis komen er foto's van putters binnen en een video van het bezoek van een koolmees in de huiskamer. Wij vermaken ons uitstekend. Later blijkt dat ik ook nog een kneu (vrouwtje) heb vastgelegd.

Ook een kneu (vrouwtje)  bleek aanwezig.

En passant vissen we nog een plastic tas uit het water, die onderweg was naar de Noordzee. Die reis houdt hier op en de tas belandt nu, samen met het overige afval, in de container bij de helling.

Als we het begin van een veelbelovende oever aanvaren, is het alweer Jöran die zich meldt met de simpele en duidelijke mededeling "vis". En jawel hoor, er wordt weer een langdurige dril in gang gezet, die eindigt met de landing van een snoekbaars van 68 centimeter.  Bij mij blijft het bij twee aanbeten, waarvan de laatste resulteert in een losser, na een erg korte dril.

Doe er nog maar zo eentje bij dan.

Dan naar de andere oever, waar het wemelt van de ganzen. Jongen zijn er echter niet te bekennen. Wellicht zijn de eieren geraapt? Later zien we een oever waar juist wel veel jonge ganzen vertoeven. In gezelschap van hun ouders uiteraard.

Zo'n robuuste kop kom je als klein visje of als worm liever niet tegen.

Dan krijg ik een flinke dreun op de dropshot en kan geruime tijd aan de bak met de soepele hengel. Uiteindelijk scheppen we een baars van 44 centimeter. Daar zijn we uiteraard heel blij mee en ondertussen krijgen we de bevestiging dat het vissen met uitsluitend wormen zeker verrassend is.

Wanneer we weer van oever hebben gewisseld, tikt Jöran nog een baars en een snoekbaars binnen. Een jochie die een stuk verder op staat, wil de vis graag even zien en daarom varen we na het onthaken naar hem toe en showen de snoekbaars van 61 centimeter. Voor zo'n kind toch weer een leuke ervaring.

Deze wilde een jongetje even van nabij zien.

Dan wordt het sappelen geblazen. Er gebeurt weinig meer en ten slotte komen op een rustig stuk water en zien dieper de nodige signalen. Ik heb inmiddels de verticaalstok ter hand genomen en een loodkop van 14 gram met een haakmaat drie gemonteerd. Deze is rijkelijk met wormen beladen en trekt eindelijk weer een vis over de streep. De kleinste snoekbaars van de dag is de pineut.

Omdat dit toch niet helemaal is wat we wensen en die grote bonte specht ook al niet voor de camera wil poseren, gaan we terug naar de stekken van eerder. Ik moet nog een paar vissen lossen en Jöran arresteert zo'n klein irritant wormenrovertje; een grondel.

Niet willen meewerken met de fotograaf.

Langzamerhand komen we aan het einde van deze zomerse visdag en moeten we weer veel golfslag verduren, vanwege de vel bootjes die inmiddels op de rivier zijn verschenen. We hebben nog een half uur te gaan, alvorens we gaan traileren. En dan is het weer Jöran die zich meldt: "vis".

Het spel is direct op de wagen. Een eindeloze dril komt op gang. Voortdurend neemt de vis lijn en laat zich niet zien. Ik ga er maar weer bij zitten, want dit kan wel even duren. Op enig moment denken wij het te weten: een meerval, dat moet het zijn!

Zo ziet een meerval er niet uit Jöran!

Wanneer de vis eindelijk in de oppervlakte komt, is die ondertussen veranderd in een snoek van een meter. Gevangen op de worm dus. Je houdt het niet voor mogelijk, maar het is echt waar. En wij zijn overtuigd dat vissen met wormen niet alleen beperkt hoeft te blijven tot het vissen op meerval.

Wat nu te doen met de gesloten tijd? Wel mijn standpunt is dat we deze moeten respecteren en dit wil dus zeggen dat het kunstaas twee maanden niet in de boot komt. En waar ga ik met wormen vissen? Wel op die plekken waarvan ik aan kan nemen dat het geen paaiplekken zijn. Op deze manier richt ik geen schade aan aan het roofvisbestand en vang de vissen die al zijn afgepaaid of nog niet zover zijn.

Drie soorten en van iedere soort een respectabele maat.

Overigens hebben we grote groepen brasems zien paaien, duidelijk zichtbaar in het ondiepe water langs de oever. En voor deze vissen geldt dus geen gesloten tijd. Die discussie wil ik niet aan, want meningen zullen altijd blijven verschillen en veranderingen in de wetgeving zullen evenmin zalig makend zijn. Dus roei ik met de riemen die we hebben: we houden ons aan de regels en nemen een eigen verantwoordelijkheid, evenals bij de naleving van de Coronaregels.