Hier wordt Robert zichtbaar blij van. |
De sfeer, daar lag het niet aan. |
Deze keer komt het bovendien goed uit, omdat ik slechts één gast mee kan nemen. Mooi op tijd reis ik af en ontmoet Robert op de parkeerplaats. Hij blijkt al een half uur aanwezig te zijn, omdat hij de sfeer en omgeving alvast wilde proeven. Het weer is vergelijkbaar met gisteren met de kanttekening dat het nog kouder is. Veel kouder zelfs. Dit betekent dat de zomerse kleding wel achterwege kan blijven.
Dik in de kleren |
De vraag is nu hoe de vissen gaan reageren. Achteraf kunnen we stellen dat het een hele slechte invloed heeft gehad op de bijtlust. Maar eerst gaat nu de boot te water en varen we een mooie dag tegemoet. Want er valt altijd wel wat te genieten en als je dit binnen kunt laten komen, is een visdag nooit een verloren dag.
We hebben ons voorgenomen om vandaag behalve te gaan slepen, ook flink te gaan verticalen. Robert heeft al eerder laten zien, hiermee zijn mannetje te staan. Vandaag zal blijken dat dit allemaal niets uitmaakt. Verticaal komt er geen vis boven. Bij mij wordt er een staart afgebeten en komen er dubbel gevouwen staarten binnen en veelal knabbelen grondels aan de shads.
Deze grondel bleef wel hangen......... |
Als we slepen gebeurt er wel het e.e.a. Langs een rechte kant komt de eerste "aanbeet". De dril die volgt liegt er niet om en wij zijn benieuwd naar de oorzaak. Het duurt enige tijd voordat de vis kan worden geland. Het blijkt te gaan om een 40+ baars die in de rugvin is gehaakt! Telt deze nu wel of niet? Wat ons betreft wel, want we hebben de vis in de boot gehad.
Deze telt met zijn 40+ |
Het blijft een moeizaam verhaal en de koude dwingt ons tot het dragen van veel kleding. De zon slaagt er niet in de snijdende koude wind te overwinnen. En die koude dringt blijkbaar ook door onder water. De vissen zijn niet actief en als ze een keertje bijten is het vaak halfslachtig. Zodoende lossen we nog meer vis dan gisteren.
Gelukkig weet Robert een flinke snoekbaars te verleiden aan zijn kleine Hornet. De dril mag er zijn en wij zijn dol gelukkig met deze vis. En dit moet ook wel als ik kort daarna de verticaal gehaakte snoekbaars van de lijn zie schieten.
Slepen met zwaar materiaal helpt ook al niet. |
Omdat het allemaal zo moeizaam gaat besluiten we groter kunstaas aan te bieden, midden op de rivier. Er worden andere hengels in gereedheid gebracht en verschillende soorten groot kunstaas gaan op verschillende dieptes te water. En dan slepen maar...... niets!!
Ten slotte gaan we nog een keer nauwkeurig verticaal te werk. Op de stek waar ik een dag eerder nog een paar vissen wist te vangen omstreeks dezelfde tijd, gebeurt nu evenmin iets. Wat ik nog kan vangen is een haas die het hazenpad kiest.
Deze kiest het hazenpad |
Dit kwam waarschijnlijk door de afwezigheid van Robert's vader. We weten echter wel beter, want daaraan lag het zeker niet. De wedstrijdvissers op de oever melden eveneens slechte vangsten en 's middags waren de kribkoppen, die anders vrijwel altijd bemand zijn, allemaal zonder vissers.
Het zijn dus andere tijden, dat kunnen we wel stellen. Het corona-virus in combinatie met klimaatverandering heeft zijn gevolgen en de volgende pandemie dient zich nota bene al weer aan.
Ik weet nog niet hoe het heet. Wat ik wel weet is dat Amerika in brand staat vanwege de dood van een zwarte man ten gevolge van verstikking door een blanke agent en dat dit de wereld niet onberoerd laat.
Hoe bijzonder is het dan dat je nog steeds onbekommerd kunt gaan vissen in ons Nederland en om blij te kunnen zijn met de vangst van twee snoekbaarzen en twee baarzen.