18 maart 2020 Vooralsnog staat Corona ons niet in de weg.

Hard werken voor een vis.

Omdat wij indien mogelijk samen op stap gaan, hebben we deze gelegenheid met beide handen aangegrepen. De koffie is al doorgelopen als Thom arriveert voor een dag de gast uithangen. Ik weet hoe plezierig dat is, wanneer jouw vaste job het gidsen en varen van de boot inhoudt.

We gaan wel omzichtiger met elkaar om. Er worden geen handen geschud en we houden meer afstand. Daarom rijden we ook met twee auto's richting helling. Het water is daar alweer iets meer gezakt, maar de steiger is noch steeds buiten bereik. Toch varen we even later weg en proberen ons zoveel mogelijk te houden aan de voorschriften inzake het Corona-virus.

Aangekomen bij het stromende water gaan we direct aan de slag. Thom kan naar hartenlust werpen, iets dat hij bijzonder graag doet. Ik vaar de boot en hanteer een verticaalstok. Wij merken al snel dat het hier vandaag nog volkomen in rust is. Visgids Biesbosch komt voorbij en heeft zijn bestemming blijkbaar helder voor de bril, gelet op de snelheid waarmee hij zich er heen spoedt.

Wij zijn wat bezadigder en varen iets rustiger in dezelfde richting. Omdat de wind nog behoorlijk hard is, zoeken we meer luwte en vinden die. Dan gaan we weer verder met werpen en verticalen. Op deze manier vissen we toch heel wat water af en verschillende dieptes. Desondanks gebeurt er helemaal niets.

Een collega die er punt achter heeft gezet maakt melding van een hand vol vissen. Wij natuurlijk jaloers! Maar goed, mogelijk liggen de vissen toch erg geconcentreerd en moeten wij ze nog tegenkomen. Dan komen we onze professionele collega tegen, die zegt inmiddels twee handen vol gevangen te hebben. We krijgen bovendien een gratis tip hoe het anders aan te pakken. Alleen blijkt die tip bij ons niet te werken of we hebben het verkeerd begrepen.

Toch laten we ons niet kisten en genieten volop van de appeltaart, de soep en de zon. Heerlijk als je zo kunt vissen. Uiteindelijk weet Thom werpend een snoekbaars te haken en te landen. Eindelijk van de nul af en de vraag of er nog meer in het vat zit natuurlijk.

We varen nog een stuk door en weten, ondanks de fraaie signalen, geen vis te haken. Dan maar weer terug naar de stek waar onze collega vissers succesvol waren. Maar helaas een andere boot is ons voor. Daarom vaar ik een stuk door en ga dan voor hen varen, in de hoop dat de andere boot dit niet verkeerd opvat. Ik heb niet de intentie de vis voor hen weg te vangen en bovendien rest ons niet veel tijd meer.

Een harde klap op de steunhengel leverde deze vis op.

Dan krijg ik een klap op de steunhengel, waarbij de shad ruim boven de bodem vertoeft. Ik grijp de hengel en heb direct mooie weerstand. Die ondervindt mijn verticaal hengel blijkbaar ook, nu de shad op de bodem blijft hangen. Thom ziet het gebeuren en grijpt nog net op tijd de verticaalhengel, voordat deze over boord kiepert.

Heerlijk zo'n vismaat die het overzicht heeft en ingrijpt waar nodig. Samen genieten we van de fraaie snoekbaars, die inmiddels is geland en na een paar foto's mag ze terug. Eindelijk is vis nummer twee binnen. En hoewel we nog een stukje doorvaren, houden we feitelijk al voor gezien, althans hier.

We zoeken het stromende water weer op en zetten onze zoektocht voort. Eindelijk vinden we een plek waar wel actieve vis aanwezig is. Thom slaat mis op een duidelijke aanbeet. Zijn soepele hengel speelt hem parten. Hij heeft een hengel van thuis meegenomen, omdat de andere hengels in zijn boot, op een andere locatie, verblijven. Zo kun je blijkbaar vergroeit raken met bepaald materiaal en reageer je zoals je altijd doet, terwijl het beschikbare materiaal iets anders verlangt.

Prompt daarop sla ik wel vast op een snoekbaars. Niet groot maar wel weer vis. Deze wordt vervolgens gevolgd door nog drie vissen van hetzelfde formaat. Ongelofelijk hoe snel het kan gaan. Zo vang je uren niets en dan ineens is het bingo. Gelukkig weet Thom dan ook weer een vis te vangen. Nu ziet de dag er ineens weer geheel anders uit.

De doorzetter heeft neemt de beloning in ontvangst.

Twee daarop volgende stekken leveren echter weer niets op. Het is vandaag blijkbaar erg tijd - en plaatsgebonden. Wanneer we bij de laatste stek aankomen, treffen we Jöran en Ann-Christin. Zij hebben er voor gekozen de namiddag te benutten en hebben zes vissen bijeen gesprokkeld. Wij hangen nog even bij hen rond en dan lukt het Thom nog om werpend de laatste vis van de dag te vangen.

Nu zit onze dag erop en het is knap laat geworden. Wij spoeden ons naar de helling en zijn spoedig gereed voor vertrek. Ik zet Thom af bij zijn auto en wij nemen afscheid volgens de Corona-voorschriften, zonder lichamelijk contact en met 8 vissen op de teller.

De volgende ochtend stuurt Thom mij een paar foto's van schitterende snoekbaarzen die hij al in de boot heeft gehad. Het blijft dus vissen!