14 maart 2020 Een goed begin blijkt achteraf het halve werk te zijn geweest.

Fijn als het op enig moment toch weer lukt.

Twee dagen geleden troffen we elkaar voor het eerst dit jaar en nu gaan we voor een inhaalslag. Een inhaalslag die door het Corona-virus inmiddels op losse schroeven is komen te staan. Deze dag kan ons in ieder geval niet meer worden afgenomen. Of er bij onze volgende afspraak nog in - of uitgereisd kan worden is immers de vraag.

Vroeger dan ik had verwacht is JP alweer onderweg. Op de afgesproken plek heeft hij inmiddels zijn gevechtstenue al weer aangetrokken, zodat hij op het water niet zal verkleumen. Nu zijn de omstandigheden totaal anders: een heerlijk zonnetje en nauwelijks wind. Bij de helling zien we dat er meer mensen zijn die deze dag willen benutten. Velen hebben door de slechte omstandigheden blijkbaar te lang binnen gezeten.

Heel veel en hoog water.

Het water staat nog steeds hoog. Gelukkig heeft JP zijn laarzen nu al aangetrokken en denkt hij mee hoe we de boot veilig te water kunnen laten en op een verantwoorde manier af kunnen varen. Dat lukt dan ook zonder enig probleem.

We gaan eerst een kijkje nemen bij de hard stromende rivier. Daar aangekomen blijkt dat we niemand in de weg hoeven te zitten. We laten de shads zakken en tuffen een beetje rond langs potentiële hotspots. Uiteindelijk vinden we er één en zitten direct met een dubbel hook-up. Wanneer JP beide vissen vast heeft, weet één direct te ontsnappen: plons! Dan gaat de tweede ook direct terug. Het formaat was niet dermate dat de vis absoluut gefotografeerd moest worden.

Even later ervaar een stevige tik en mag de derde vis landen. Ietsje groter dan de vorige twee, maar evenmin imposant genoeg om vast te leggen. Wij krijgen er vertrouwen in. Dit zou wel eens een hele goede dag kunnen worden.................. Inderdaad, we eindigen met zes vissen in totaal. Deze drie vissen bleken achteraf het halve werk.

Hoewel we nog meerdere vergelijkbare stekken aan de tand voelen, blijft het muisstil daar beneden. En daarom keren we terug naar een put en gaan daar in de havens de snoeken belagen. Die lachen ons echter massaal uit. Er zullen vast heel veel geweest zijn, die onze aasjes hebben gezien, maar daar bleef het dan ook bij.

De vis waar we op hoopten kwam toch!

Omdat er op deze manier geen eer viel te behalen, besloten we terug te keren naar de stroming. Het bleef echter zoeken geblazen. Dat de aanhouder wint, ging vandaag ook weer op. Aan het einde van een mooie stroom, daar waar het water rustiger wordt, kreeg ik de vis aan de lijn, waar ik al de hele dag op wachtte. De dril was hiermee in overeenstemming en toen kon JP de fraaie snoekbaars eindelijk landden.

We kregen nieuwe hoop en bleven ter plaatse nog enige tijd actief. Toen we concludeerden dat dit blijkbaar de enige actieve vis was geweest, gingen we eerst voor de inwendige mens zorgen. En zoals we nu dubbel en dwars ervaren, vanwege het Corona, is zorg uitermate belangrijk. De kom champignonsoep en een broodje smaakten ons goed.

Aan plaatjes van water en luchten geen gebrek.

Vervolgens gingen we andermaal een paar "goede" stekken af en JP gaf de moed al bijna op. En omdat vissen niet zijn enige hobby is, zette hij de tweede in gang. Het vele water en de weerspiegeling van de luchten en lichten zorgden voor een boeiend spektakel. En dit legde hij schitterend vast.

Dat JP de moed in de schoenen zonk, was niet zo gek, omdat de vissen verstek lieten gaan en de koude zijn intrede deed. Ik had er echter moeite mee om de handdoek in de ring te gooien en zo belandden we op onze allereerste stek.

Een mooie afsluiter van een dag hard werken.

En precies daar ving JP nog twee snoekbaarzen achter elkaar. De tweede was ook nog van een flink formaat. Dus toch nog een plaatjes als herinnering aan zes zwaar bevochten vissen. Het hele werk was nu wel voltooid en wij pakten onze spullen in, terwijl de Minn Kota ons richting de helling voer.

Bomen die in het water staan in plaats van op de grond.

Nu moesten we echt improviseren bij het traileren. het lange touw achter aan de boot stelde ons in staat de boot recht achter de trailer te krijgen en al snel lag deze er dan ook keurig op. Nadat we deze hadden vast gezet en mijn bagage in de auto hadden geladen, vertrokken we naar de parkeerplaats waar JP zijn auto had achtergelaten.

























Ons dagje vissen zat er weer op, totaal anders dan twee dagen geleden en met het dubbel aantal vissen. De stijgende lijn is in gang gezet, hoewel er qua formaten geen vergelijking mogelijk was, Het enige dat er echt toe deed, was dat we al weer terug konden kijken op een fijne visdag.