12 maart 2020 Flexibiliteit levert verrassende resultaten op.

Wauw wat een monster!

Al vaker hadden wij vanwege de weer- en watergesteldheid afspraken laten vervallen. Maar het ongeduld nam toe en het moest er nu echt een keer van gaan komen. Ik schets van te voren aan mijn gasten wat de omstandigheden zijn en op grond daarvan gaat het licht op groen of op rood. Wij besloten in overleg het licht op groen te zetten.

Die ochtend kreeg ik met een oranje licht te maken. JP stuurde een berichtje dat er toch wel erg veel wind stond. Wat mij betrof hadden we het er van te voren voldoende over gehad en ik liet weten dat we het desondanks wel konden doorzetten. Het was zaak de feitelijke situatie onder ogen te zien.

Later dan gepland kwamen we bij de helling. Toen zagen we het hele hoge water en de koppen op de golven vanwege de wind. JP schrok en sprak zijn twijfels uit of we het wel moesten doen. Ik had dit zo ingeschat en wist dat we echt naar spaarzame luwe plekken zouden moeten zoeken, rekening houdend met de onvoorspelbaarheid van de bodem nu het water zo hoog stond.

Eerst bekeek ik alle mogelijkheden om de boot zonder risico's te water te kunnen laten. Dit moest met veel beleid gebeuren. Omdat JP zijn laarzen was vergeten, werd het afduwen mijn job. Hij durfde het handelen van de boot echter niet aan en dan is goed om daarop te anticiperen. De twijfel was dermate dat we besloten onverrichter zake terug te keren.

Terugkeren betekende in dit geval, dat de boot de schuur weer in ging en dat wij aan de koffie gingen, die al op ons stond te wachten. Daarna zocht ik de spullen bij elkaar om vanaf de oever te gaan vissen. Dit betekende ook dat we naar voor mij onbekende wateren gingen. Een andere kant van het verhaal was dat JP al heel lang graag een keer vanaf de kant wilde vissen.

Ik monteerde een Flapper van 15,5 centimeter en wierp die op een flinke afstand is, onwetend betreffende het bodemverloop. Een paar keer tikte ik de shad omhoog om het weer af te laten zinken. Dit leverde, ongelofelijk, direct resultaat op. Die eerste worp resulteerde in een snoeiharde aanbeet van een flinke vis.

Het duurde even voordat de vis geland was; met een gehaakte hand.

De dril loog er niet om en ik had geen net meegenomen, omdat je bij lage oevers makkelijk met de hand kunt landen. Toen de vis zover was, bleek dat in dit geval nog niet zo simpel. Meerdere keren, als ik de kieuwgreep wilde hanteren, vloog de vis weer weg. En toen ik hem eindelijk goed dacht vast te hebben, schoot de vis toch weer los, maar de dreg van de stinger niet. Die zat in mijn hand verankerd!

Toen de vis tot bedaren was gekomen, mocht die op de foto. Ondertussen zat de haak nog in mijn hand, maar dat kwam wel als de catch & release goed hadden afgesloten. Er werden heel wat platen geschoten van dit juweel met z'n 82 cm. Ongelofelijk dat je bij de eerste worp op onbekend water zo kunt scoren.

Een schitterend juweel bij de eerste worp op onbekend water.

Toen de vis terug was naar waar die vandaan kwam konden we met de haak aan de slag. Eerst maar eens de haak naar buiten zien te duwen. Ik vroeg JP flink hard op de huid te drukken op de plek waar de punt naar buiten moest komen. Een ander ongelofelijk gegeven deed zich opnieuw gelden. Een hele dikke huid vergde veel inspanning om hierin te slagen. Maar met vereende krachten lukte het de haakpunt naar buiten te krijgen en vervolgens af te knippen. Operatie gelukt.

Daarna gingen we door en zagen dat het water op deze sierwateren op het industrieterrein steeds troebeler werd. Het water uit omringende sloten werd met ongelofelijk veel kracht in de vijvers geloosd en later zagen we hoe het uiteindelijk via al die sierwateren op een groter afvoerwater uit kwam. Onderweg was het water volkomen troebel.

Toch gingen wij nog even door en had JP een zelfde kunstaasje genoteerd als ik, alleen in een andere kleur. Ik bleef bij hem in de buurt om de helpende hand te bieden wanneer dit nodig mocht zijn. En het bleek plotseling heel hard nodig. Tjonge wat stond die hengel krom, terwijl de vis onzichtbaar bleef. Toen die eindelijk in de oppervlakte kwam was die kop nog groter dan die van de vis die ik gevangen had.

Meerdere platen zijn gerechtvaardigd bij zo'n vis.

Tjonge wat een gigantisch vis had JP aan de haak geslagen zeg. Wat een gigantische buik had dit dier. Wat daar voor prooi in mag hebben gezeten, ik zou het niet weten. Deze vis liet zich een stuk makkelijker landen met de kieuwgreep en woog er flink in.

Wat zou er toch in de buik zitten?

We maakten talloze plaatjes van de visser en de vis. Wat een ervaring wanneer je voor de eerste keer zoiets doet en daarom moesten er ook memorabele plaatsjes geschoten worden. Toen werd de vis weer terug gelegd in het water en kwam vrij snel bij positieven, zodat het met een paar krachtige slagen verdween in de troebele massa, die naar lager gelegen gebieden spoedde.























Daarna was het gebeurd met de pret, er kwamen geen aanbeten meer en daarom gingen we aan de soep. Een broodje erbij en wij stonden heerlijk na te genieten van het voorgaande. Daar hield het natuurlijk niet op, want de natuur is bij het vissen altijd om je heen en zo bewonderden we de buizerd die over scheerde, de ooievaars die langs zweefden en de hazen die we links en rechts zagen weg sprinten.

Vervolgens zochten we nieuwe uitdagingen op het zelfde industrieterrein en die vonden we. Meerdere zelfs en vrijwel allemaal troebel door het hard stromende water. Wij slaagden er dan ook niet meer in een vis te vangen. En omdat de klok niet stil stond en we nog iets anders wilden proberen, vertrokken we naar sierwateren in de bebouwde kom.

Een mooie heldere vijver werd ons doel. Daar aangekomen leverden de eerste worpen direct actie op. Bij JP maakte een kolk achter het aas duidelijk dat er een poging was ondernomen om het te grazen te nemen. Bij mij werd het nog heftiger, toen een vis het water uit kwam, toen ik het aas uit het water tilde. Direct daarna haakte JP een fraai snoekje. Daarvan mochten we spreken na de voorgaande vangsten.

Zo ziet een gelukkige visser er dus uit.

Ook deze vis werd vereeuwigd en zo hadden we een totaal onverwacht resultaat deze dag. Niet met de boot op het water, maar geheel onvoorbereid vanaf de kant een beetje gooien en smijten en dan zo'n resultaat. Het bleef hier namelijk bij en JP had zijn eerste vissen van dit jaar gevangen. De drang had geresulteerd in een super visdag.

Deze besloten we toen de lucht erg donker werd en de koude van de voortgestuwde lucht ons aanzette tot vertrek. Precies op tijd zaten we in de auto, want het begon al iets te spetteren. Toen JP zijn spullen had overgeladen in zijn auto en vertrok, barstte het helemaal los. Regen en hagel kletterden neer. Zo hadden we een volkomen verrassende visdag, die bovendien tijdig werd afgesloten.