28 februari 2020 Fraai, maar heel taai !

Een kwestie van doorzetten.

Van te voren zit je te wikken en te wegen. Gaan of thuis blijven? De twee geplande dagen in het weekend heb ik gecanceld. De vooruitzichten zijn te slecht...... En terwijl ik begin aan dit verslag, zie ik dat het weer best aardig lijkt, hoewel de wind is zoals voorspeld. En ondertussen zie ik dat het ook een juist beslissing was, het weer verandert snel en zeker niet ten goede.

Maar deze vrijdag, waarop dit verslag betrekking heeft, klopte helemaal. Droog met veel wind en een lage temperatuur. Jöran en ik zijn het er snel over eens. Deze kans gaan we benutten. We spreken vroeg af, omdat er later in de middag regen gaat komen. En dit blijkt ook helemaal te kloppen.

Een zeer vergankelijk kunstwerk op de autoruit.

Omdat de Tomasco vandaag thuis mag blijven, breng ik mijn hengels en tassen naar de auto. Wanneer ik deze heb geopend, zie ik de kunstwerken op de voorruit. Het licht schijnt er vanaf de buitenzijde doorheen, wat de kunstwerken nog indrukwekkender maakt. Daarom haal ik de camera te voorschijn en leg dit vast. Dit betekent tevens dat ik weer eens een paar minuten te laat zal zijn. Vooruit dan maar.

Twee verticaalhengels, twee tassen met shads en een tas met kleding/proviand worden snel geladen en dan vertrek ik naar Jöran. Zijn combi staat al gereed voor vertrek en het duurt dan ook maar heel even voordat we rijden en Ann-Christin zwaait ons uit.

Bij de helling zien we dat het water onveranderd hoog staat en verderop zien we de stuw helemaal open staan. Ongelofelijk dat we dit jaar zoveel water hebben. Voorgaande jaren had je één of twee pieken, maar nu blijft het maar hoog. Gelukkig is de steiger bereikbaar gemaakt en kunnen we deze weer benutten.

De twisterstaart functioneert naar verwachting.

We pakken ons zelf goed in en vertrekken, weg van de wind en op naar de luwte. Onderweg doen we nog even een goed uitziende stek aan, maar constateren dat de vis nog niet aast. Aangekomen op de volgende bestemming blijkt dat het gebrek aan bijtlust niet plaatselijk was. Er gebeurt de eerste tijd helemaal niets. Op de plek die ik als hotspot heb aangemerkt, wordt mijn shadje gegrepen. Eindelijk vis.

Verschillende maten en kleuren maken vele protheses mogelijk. 

Deze heeft de Keitech shad gegrepen, waarvan de staart verloren was gegaan en deze is nu uitgedost met een twisterstaartje. Het werkt dus, zoals verwacht overigens. Het is bij mij gebruikelijk dat verloren staartjes vervangen worden door twisters. Deze heb ik in vele uitvoeringen en de meest passende smelt ik er dan aan.

We hebben veel geduld en waarderen de beschutting tegen de harde en koude wind, maar kiezen toch voor een andere stek. Jöran was daar de laatste tijd succesvol en dus gaan we het daar proberen. We zijn nog niet zo lang bezig, als ik een vis weet te haken. Het voelt goed aan, maar helaas niet voor lang! Onze bewegingsruimte wordt ernstig beperkt door een statische visser vanaf de oever en zodoende zijn we ter plaatse snel uitgevist.

Jöran krijgt eindelijk ook een beetje loon naar werken.

Op naar de volgende stek. Jöran is al actief als ik iets later mijn shadje laat zakken en direct een aanbeet ervaar. Dat is snel! Te snel dus, want ook deze vis raak ik kwijt. Gelukkig weet Jöran iets later zijn eerste vis te vangen en dit is de oppepper kunnen we goed gebruiken.

Hoe krijgt ie het voor elkaar??

Omdat verdere aanbeten uitblijven, gaan we terug naar de stek waar we de eerste vis vingen. En dan vangt Jöran zijn tweede vis. Echter niet zonder verbazing en verwarring. terwijl hij drilt, draai ik snel mijn lijn binnen. Even denk ik dan aan een double hook-up tot ik tot mijn stomme verbazing zie dat ik vast zit aan dezelfde vis die Jöran aan de lijn heeft. Overigens wel vals gehaakt. Nadat ik gelost heb, kan Jöran de dril afronden, want hij is de echte vanger.

Dit staartje is nog in takt.

Zelf weet ik dan ook nog een snoekbaars te vangen op een originele Keitech. En zo hebben we in enkele uren vier vissen gevangen. Tussendoor hebben we ons tegoed gedaan aan koffie/thee en gebak. Voor de lunch hebben we nog soep en broodjes en zelfs een kruidenbittertje vindt tussendoor de weg naar onze inwendige mens. Zo proberen we relaxed te blijven en de lossers, inmiddels ook een stuk of vier, te vergeten.

Omdat de tijd niet stil staat en de regen onderweg is, besluiten we de terugweg te aanvaarden en onderweg nog een paar stekken aan de tand te voelen. Op de eerste stek missen we direct weer een vis. Het blijft dus lastig, maar we volharden, omdat de signalen op de dieptemeters veelbelovend zijn. En zo gebeurt het dat Jöran plotseling toch een flinke dril voor de kiezen krijgt.

Echt de moeite waard, deze dikke zestiger.

Na geruime tijd komt de fraaie snoekbaars in de oppervlakte en kan ik hem landen. Zo dit lijkt er tenminste op. Het maakt onze dag direct goed. Natuurlijk zouden we graag meer vis vangen, maar onder de huidige omstandigheden is dit blijkbaar niet mogelijk. De vis kan na een uitgebreide fotosessie terug en wij proberen in de harde wind nog een tweede vis te verschalken. Tevergeefs!

Dan naar de allereerste stek van vandaag. Ook nu wil het maar niet lukken. We zijn overgestapt op grotere shads en ten einde raad hang ik een roze Playboy van 16 cm in de speld. Een laatste uitvlucht in moeilijke omstandigheden, deze "verkeerde kleur"!

Deze deelde wel een hele harde klap uit!

Het is verdomd lastig om de boot een beetje te sturen, want wind en stroming doen er alles aan om Jöran het nauwkeurig sturen onmogelijk te maken. En dan ineens ben ik alles even kwijt. Een keiharde dreun doet mij duizelen. Met andere woorden ik weet even niet wat waar is gebleven. Wat ik wel weet is dat ik de lijn strak moet trekken en vast moet houden,

Ik voel het hevige schudden van de kop en wacht af wat er na verloop van tijd in de oppervlakte gaat verschijnen. En na geruime tijd, komt ie boven, een gave snoek. Zo, die hadden we nog niet. De vis is met de hoofdhaak in de lip gehaakt en dat maakt een snelle landing noodzakelijk. Jöran twijfelt dan ook niet en even later ligt de vis in de boot. Wauw!

Één van de vele plaatjes die we schoten.

Ook nu schieten we eer de nodige plaatjes en dan mag de vis terug. Wij blijven achter in een geheel andere stemming dan voor deze twee laatste vissen. Tjonge wat kan het toch verkeren. De allerlaatste stek brengt hierin geen verandering meer en dan weten wij het zeker. Terug naar de helling en snel.
Eerst pakken we nog even alles in en dan gaat het in gezwinde spoed terug.

Ik houd de boot vast, met voor en achter een touw en zo manoeuvreren we de boot probleemloos op de trailer. Wanneer alles is vastgezet en wij plaats nemen in de auto voor de thuisreis, verschijnen de eerste druppels op de autoruit. Wij melden onze thuiskomst en keren huiswaarts, terwijl het steeds harder gaat regenen. Wij hebben deze dag dus optimaal benut en hebben weer een mooie dag om op terug te kijken.

Een mooie dag om op terug te kijken.