30 januari 2020 Bij nader inzien...................geen slecht resultaat

Een prachtige stekelridder was ons deel

Alweer zo'n dag dat je denkt, ik wil gewoon het water op. Deze keer hoeft het niet zo nodig alleen en bovendien heb ik wel een paar namen op mijn lijst van mensen die bij gelegenheid mee willen. Zodoende maak ik de afspraak met Willem.

Mooi op tijd ben ik op de bestemming en heb de boot al klaar liggen. Nog geen Willem! Dan ga ik maar alvast even een nabij gelegen stek uitproberen. Terwijl ik daar bezig ben, gaat de telefoon. Er is sprake van een misverstand en Willem is nu onderweg van de plek die hij in gedachten had naar de afgesproken locatie.

Terwijl ik even poolshoogte ga nemen bij de helling, zie ik Jöran die zijn boot te water laat. Hij gaat het hier ook proberen vandaag en niet morgen, eigenlijk zijn vaste visdag. Het weer heeft hem doen besluiten het om te gooien. Fijn als het werk dat toelaat. Voor mij is het helemaal geen probleem meer. Hoe heerlijk is dat.

Af en toe kan het net er onder

Dan is Willem ook gearriveerd en stapt hij in met de enige tas die hij nodig heeft. Makkelijk toch als de boot al het andere bevat. Zo'n dag wacht mij overmorgen ook, als ik bij Luus op stap. Wij zeggen Jöran gedag, die ondertussen die nabij gelegen stek echt onder de loep neemt en varen verder.

Ik heb goed hoop vandaag. Het water staat hoog en stroomt flink. Er is wat zon beloofd en met de zachte temperatuur is het te verleidelijk om thuis te blijven. Dus gaan wij aan de slag; verticaal wel te verstaan. We vissen de stek nauwkeurig uit, voor zover de harde wind dit toe staat. Bovendien is die wind wel degelijk fris en worden we er even weer fijntjes aan herinnerd dat jet nog steeds januari en dus winter is.









Helaas krijgen we hier geen enkele aanbeet. Dan maar verder, want het water is groot en wij hebben meerdere opties. De tweede stek levert Willem vrij snel een aanbeet op, maar het zetten van de haak is niet mogelijk. Toch geeft zoiets natuurlijk hoop en dus gaan we welgemoed verder. Helaas blijft het bij die ene aanbeet en dus besluiten we verder te gaan. Die beoogde stek biedt bovendien meer beschutting tegen de wind en dat is een prettig vooruitzicht.

Daar aangekomen laat Willem zijn shad zakken om die shad nooit meer terug te zien. Deze zit direct muurvast en komt niet meer los. Het offer is gebracht. Een stuk verder herhaalt zich dit, maar nu biedt de kustaasredder uitkomst. Helaas zal het voor Willem een teleurstellende dag worden wat de vangst betreft en hij blijkt ten slotte niet de enige te zijn.

Eindelijk die tik waar je op hoopt.

Het blijkt verdomd moeilijk om de vis vandaag aan de schubben te komen. Bovendien is de zon erg bescheiden wat de warmte betreft,  die ze ons doet toekomen. De wind blijft redelijk hard en wij moeten echt bikkelen. Eindelijk komt er een stevige tik door bij mij en hangt er een fraaie vis aan de lijn.

Het blijkt om een mooie snoekbaars te gaan. Hoog en dik gebouwd. Het net kan er op enig moment onder en wij zijn eindelijk van de nul af. Willem heeft zijn camera al paraat en knipt menige plaat. Wel zo handig als je niet weet wat de dag nog meer te bieden heeft. Dan plonst de vis terug in het water, terug in zijn element.

Vol genomen, deze shad,  door een flinke baars.

Vervolgens blijft het heel lang stil, Ondanks de vele meters die we afleggen. Tot ineens een vis mijn shad te grazen heeft genomen. Geen harde aanbeet, maar de verklaring zien we wel als de vis geland is. Deze is vol achterop gekomen en heeft de shad netjes dubbel gevouwen. Het is de eerste baars voor mij dit jaar en een heel mooi exemplaar. Geen kapitale baars, maar wel één die mij heel erg blij maakt. De plaatjes van Willem zullen me er nog lang aan herinneren.

Deze vis kwam ook weer van zo'n 5,5 meter diep. Blijkbaar moeten we ze daar zoeken. En dat doen we dan ook. Af en toe maken we plaats voor een passerend schip, om vervolgens weer de diepte te zoeken waar we de vis verwachten. Dat verwachten kunnen we beter omzetten naar wachten zonder ver. Ook de middag biedt geen soelaas.

Nummer drie is eindelijk binnen en de moeite waard.

Eindelijk komt er dan toch weer een stevige aanbeet en mag ik de derde vis landen. Weer een mooie snoekbaars, die vanaf 6 meter komt. Ondertussen vind ik het stom vervelend dat Willem nog niets gevangen heeft. Hij is een ervaren visser en heeft in voorgaande sessies menige mooie vis gevangen, maar vandaag lukt het gewoon niet. Wel wat aanbeten, maar de gretigheid van de vissen is onvoldoende om ze te vertalen in vangsten.

Ook nu schiet Willem weer een aantal platen, alvorens de vis te retourneren. We blijven nu stug volhouden en dat valt nog niet mee. Ze liggen duidelijk tegen het stijle talud en de wind duwt ons telkens naar dieper of juist ondieper water. Ik heb op enig moment een hele stevige vis aan de lijn, maar voel al dat deze niet gehaakt is. Er is teveel elasticiteit, om het maar zo te zeggen en even later laat ze de shad los.

Niet meer met lege handen, maar zeker niet eerlijk verdeeld.

De laatste vis van de dag vang ik even later, nu een kleiner exemplaar. Ook deze mag op de foto alvorens de duik in de vrijheid te nemen. Zouden ze nu dan echt los zijn? Nee dus, want dan was het niet bij deze vis gebleven.

De volgende stek levert me nog een laatste aanbeet, maar geen vis op. Ondertussen is de lucht grauw geworden en voelt vochtig aan. Wanneer dit vertaald wordt in regen vinden we het welletjes. We laten ook de andere stekken op de terugweg ongemoeid. Het is mooi geweest.

Dit vindt Jöran blijkbaar ook, want is aan het traileren. Alle andere auto's met trailers zijn ook al weg. Wanneer Jöran vertelt dat hij deze dag zelfs geen enkele aanbeet heeft ervaren, voelen wij ons spekkopers, althans ikzelf. Want het feit dat Willem niet heeft kunnen vangen staat me niet aan.

We kijken elkaar nog eens aan, voor het afscheid.

De vangstregistraties geven wel aan dat januari doorgaans een moeilijke maand is en dit is vandaag dus ook het geval. Bij nader inzien mochten we ons dus gelukkig prijzen met het resultaat. En gelukkig konden we droog traileren.

En Jöran herinnerde me aan de borrel die een een paar dagen eerder hadden genoten. Dit leidde er toe dat hij ven later drie "glaasjes' met kruidenbitter vulde en wij een toost uit konden brengen op wat dan ook. Het was in ieder geval een mooie en gezellige afsluiter.