28 december 2019 De koude zet bijna alles stil.

Magische kleuren

De laatste visdag dit jaar, daar zagen we naar uit. De omstandigheden "leken'" ideaal. Het zou helder weer zijn en er stond een flinke stroming op de rivier. Helder hield wel in dat het ook koud zou zijn en met een behoorlijk windje voelt het dan al snel nog kouder aan. De verwachtingen ten aanzien van de vangsten lieten ons geen keus. We moesten gewoon gaan.

Deze ochtend was de lucht gevuld met magische kleuren. De opkomende zon maakte er een spektakel van. En dan weet ik dat JP zich makkelijk laat verleiden om een aantal tussenstops te maken om dit vast te leggen. Van die platen maak ik dan weer graag gebruik om de verslagen te illustreren. Want hoewel ik het zelf ook heel verleidelijk vind om mooie platen van die gekleurde luchten te schieten, weerhoud het stoppen in de berm met de boot, mij hiervan.

De moeite waard om hiervoor je bed uit te komen.

Ondertussen heb ik onze ontmoetingsplek bereikt en trek alvast mijn warmtepak aan. Terwijl ik bezig ben alle mogelijke voorbereidingen te treffen, arriveert JP  en toont mij direct de buit van deze ochtend. Fel rode luchten waartegen windmolens nadrukkelijk aanwezig zijn en rood gekleurde wateren waarin bomen worden weerspiegeld. Pluk de dag, zullen we maar zeggen.

Later zal blijken dat de buit van deze dag vooral beperkt blijft tot dit soort foto's. De vissen blijken de plotseling ingevallen koude niet te waarderen. Maar die wetenschap hebben we nu nog niet en dus gaan we met goede verwachtingen het water op.

De start lijkt niet eens zo slecht, want op de eerste stek hangt er plotseling een mooie snoekbaars aan mijn shadje. Dat de aanbeet niet echt doorkwam, wordt verklaard door het feit dat de vis aan de onderkant van de bek is gehaakt. Een vaag teken, dat een aanwijzing blijkt voor de geringe actie die de vissen vandaag vertonen.

Toch wekt die eerste vis enig vertrouwen en dus gaan we welgemoed verder naar de volgende stek. En na geruime tijd krijgt JP een aanbeet. Helaas gaat de vis tijdens de dril verloren. We blijven langs de stroom doorvissen, in de wetenschap dat we daar de actieve snoekbaarzen mogen verwachten. Een verwachting die nog slechts één keer wordt bevestigd.

Deze bleef gelukkig wel hangen.

JP haakt een snoekbaars die nu wel blijft hangen. We hebben goede hoop dat er hier meer moet kunnen worden bereikt. Wat we ook proberen, de aanbeten blijven echter uit. Ook verder weg van de hoofdstroom en op verschillende dieptes, het maakt allemaal niets meer uit.

Daarom gaan we naar de andere stekken en beproeven ons geluk daar. Het blijkt echter dat al ons geluk al is opgebruikt deze dag. Op een rustige stek, uit de wind nuttigen we in alle rust onze lunch. We laten ons de soep en broodjes goed smaken. Als we genoeg hebben genuttigd, zijn we klaar voor het tweede deel van deze dag.

Rustig water: te rustig dus!

We zitten nu op een een rustiger stuk water en werpen verschillende dieptes af. Het mag niet baten. Evenmin maakt het verschil of we andere kleuren of formaten shads gebruiken. De koude heeft blijkbaar de eetlust aan de vissen ontnomen. Ons voorbeeld, middels de uitgebreide lunch heeft hierin geen verandering kunnen brengen.

Ook de offers die we brachten hielpen niet. Ik draaide met mijn handschoen de slip open om een shad, die was vastgelopen, terug te kunnen halen. De handschoen die ik aan had zorgde er echter voor dat de lijn om de spoel heen draaide en daarmee was de shad reddeloos verloren. Ook JP raakte nog twee keer vast, met het verlies van een shad tot gevolg. De balans was dus duidelijk afwezig.

We besluiten de eerdere stekken nog eens aan de tand te voelen. We zien dat een bellyboatvisser een vis vangt waar ik een aanbeet vermoedde. Dit blijft dan ook de enige vangst die we vandaag nog waarnemen. Omdat de dagen nu kort zijn en de koude verder doorzet, houden wij het voor gezien.

Zo ging de rest van de dag aan ons voorbij.

We ruimen alles op en varen terug naar de helling. De andere boten zijn  grotendeels vertrokken, concluderen we aan het aantal auto's met lege trailers dat nog bij de helling aanwezig is. Geen file dus en snel de boot het water uit.

Ondertussen wordt het toch al donkerder en weten we dat we de dag optimaal hebben benut. Meer zat er gewoon niet in vandaag. We maken nog geen nieuwe afspraken, omdat we de ontwikkelingen de komende tijd af willen wachten.

Met deze zonsondergang nadert het einde van het jaar.

Hoe anders is het echter twee dagen later al weer!! Vissen blijft vissen en die uitdaging blijf ik graag aangaan. Voor JP en mij zit het er dit jaar op en wij verheugen ons op 2020.