12 december 2019 Het was bikkelen voor ons "bikkels"

Heerlijk om zo buiten te kunnen zijn.

Wij kijken momenteel wanneer zich een mogelijkheid aandient om samen op stap te kunnen. En dat visgidsen het niet kunnen laten om iedere gelegenheid aan te grijpen blijkt ook nu wel weer. We twijfelen nog iets wat het weer betreft, maar denken dat het moet kunnen. dat wil zeggen met beschutting tegen de harde wind.

En zodoende ben ik tijdens de ochtendspits onderweg naar de helling waar Thom zijn Crescent te water laat. Om mooie ruime boot, die van alle gemakken is voorzien, even als van zeer geavanceerde apparatuur om vis op te sporen/waar te nemen.

Die ochtendspits zorgt er dus voor dat ik vlak voor het ontmoetingspunt  flink vast kom te staan. ik laat het Thom weten, in de wetenschap dat hij hierdoor niet geïrriteerd raakt. Zelf erger ik me wel, omdat ik er gewoon al had willen zijn. Maar het is net als vissen, het bereiken van het doel is onvoorspelbaar.

Wanneer ik aankom, rijdt Thom net zijn auto en lege trailer van de helling. Ik rijd mijn auto zo dicht mogelijk bij de steiger en draag mijn spullen in de boot. Dan parkeer ik de auto ook en kunnen we vertrekken. Het water op en de wind trotseren. Gelukkig alleen de wind, want het blijft droog vandaag!

Thom heeft eert een paar doorgangen op het oog om daar in de stroming grote baars en roofblei te belagen. Deze laten echter direct blijken niet thuis te zijn en daarom verlaten we de rivier en duiken beschut gebied in. Althans enigszins beschut, want de koude wind kunnen we niet geheel ontwijken. Tenminste als we bepaalde stekken intensief willen bevissen.

De enige snoekbaars van de dag in winters licht "gevangen".

Die stek kent Thom als zijn broekzak en dus zijn we al snel bezig om allerhande lekkernijen aan de veronderstelde vis voor te zetten. Thom heeft mooie voorns meegebracht die hij op de fireball monteert. Na geruime tijd blijkt dat dit, evenals bij een eerdere poging, geen echte eetlust opwekt.

Zelf sta ik met shadjes te gooien en probeer om met name snoekbaars te verleiden. Het lijkt er lange tijd op dat er helemaal niets gaat gebeuren, tot ik een verzwaring voel en er een vis blijkt te zijn gehaakt. Geen echte aanbeet dus en als verklaring zien we dat de snoekbaars onder zijn bek is gehaakt. Zouden ze weer eens uit zijn op verdoven in plaats van eten? We zien dit vaker en meestal zijn ze dan niet echt los. Maar goed, we zijn niet meer zonder vis.

Eindelijk de eerste vis, na lang volhouden.

Thom geeft na geruime tijd de brui aan de fireball en gaat ook met shads aan de slag. Hoewel ik veelal met een stinger vis, gebruikt hij vrijwel altijd een enkele haak, zeker op kleine shads. En hoewel ons geduld aardig op de proef wordt gesteld, krijgt Thom toch de beloning die hij verdient, een behoorlijke snoek heeft de shad op een meter of drie diepte gegrepen.

Bij het onthaken vallen ons de bekende parasieten in de bek op. Dit duidt er dus echt op dat de vis erg passief is. De kronkelende wormpjes die zich met hun zuignapjes op de vis vastzetten, krijgen alle kans bij de luierende vissen op de bodem.

Dan komt er een periode waarin wij steeds meer gaan geloven in het feit dat we vandaag genoegen moeten nemen met twee vissen. Wij lassen een pauze in om te genieten van soep en rookworst. De boot wordt in de luwte geparkeerd en in het zonnetje.

Heerlijk hoor om zo deel uit te maken van de schitterende omgeving, waarin we bovendien een zeearend langs zien komen. Deze geeft ons echter niet de kans om eens prachtig vast te l;eggen met de camera, omdat de richting die vogel kiest ver van ons af ligt.

Na zo enige tijd te hebben geluncht gaan we weer aan de slag. In een diepe put weet Thom een vis tot een aanbeet te verleiden, maar kan deze niet haken. Hij probeert het opnieuw en warempel een tweede aanbeet volgt; andermaal mis! Dus gaat Thom voor de derde beslissende aanbeet en ook die komt. Zijn hengel trekt hij in een mooie curve krom op de vis. En dan............. schiet de hengel zonde tegendruk door, omdat de beugel een ongewenste move maakt en wordt de vis gelost!

Het ging warempel een paar keer mis, maar de aanhouder wint en geniet!

Hoe is het mogelijk? Thom is derhalve ook stomverbaasd. Een vierde kans krijgt hij niet en ook mijn shad wordt ongemoeid gelaten. Volgens Thom denkt de vis "ik blijf niet bezig, bekijk het maar". Dat zou best eens kunnen. Overigens blijft natuurlijk de vraag of het dezelfde vis betrof.

De dieptemeters laten ons van alles zien, maar het roept bij ons ook veel vragen op. De interpretatie van de beelden kan divers zijn en in de overtuiging dat ze niet alles laten zien, blijft dus de verrassing van aanbeten die je niet verwacht op basis va de beelden op dat moment. Soms zie je prachtige beelden langs komen die je hart sneller doen kloppen en dan gebeurt er helemaal niets.

Wij besluiten om vooral lekker te blijven vissen en ons niet blind te staren op hetgeen de schermen ons tonen. Dan mis je bovendien eigenlijk alles om je heen, terwijl het hier hartstikke mooi is. Zeker als de zon gaat zakken en wij nog steeds op twee vissen zijn blijven steken.

Van het ondiepe geplukt, een mooie beloning.

Op de terugweg besluit Thom dat we een ondiep plateau uit gaan gooien. We verwachten hier geen vis meer, maar enkele dagen geleden waren ze er toch nog. Je weet dus maar nooit! En zo staan wij heerlijk te gooien in de avondzon, die half december al vroeg in beeld komt.

Dan gaat Thom op herhaling! Tot drie keer toe weet hij een aanbeet uit te lokken en de vis niet te vangen. En ook nu geeft de vis er na drie keer de brui aan: "ik blijf niet bezig, bekijk het maar"! Thom blijft verbijsterd achter. Opgeven doet hij gelukkig niet.

Terwijl Thom zich op de overs richt, gooi ik op het open water en daar haak ik mijn eerste snoek van deze dag op een Popeye shad. Ik moet de vis van ver halen en als deze is geschept, maakt de vis er een puinzooi van. Althans van de lijn, die compleet verward wordt met de haken en onderlijn.
Zodra de vis onthaakt is gaat deze terug en kan ik op mijn gemak de kluwen uit elkaar halen.

Als dit eindelijk is gelukt, kan ik ook weer verder. Dat wil zeggen tot ik een kale onderlijn binnen haal, zonder shad. Op onverklaarbare wijze is de speld losgeraakt en is de shad verloren gegaan. Zot hoor zo'n ongeschonden onderlijn. Er moet iets mis zijn gegaan bij het onthaken van de vis, wat over het hoofd is gezien. Enfin: het offer is weer gebracht.

Na het offer gebracht te hebben, levert de Wobshad alsnog een mooie vis op.

Ik monteer een Wobshad met een lichte loodkop en ga verder. Daarbij maak ik gebruik van een hengel van Thom. Ik had alleen maar lichte stokken meegebracht, omdat ik niet had verwacht werpend op snoek te gaan vissen. Dat dit werkt blijkt wel als ik naast de boot een volgende snoek haak. Een mooie volle vis, die de stemming in de boot aanzienlijk verhoogt. En die stemming was al goed, dus kun je nagaan.

Dan doet Thom er nog een schepje bovenop en haakt de laatste vis van deze dag. Wij zijn tevreden, zeker omdat we al in de veronderstelling leefden dat één vis de man vandaag het hoogst haalbare was. Het resultaat van de poging op het ondiepe overtrof onze stoutste verwachtingen.

Langzaam varen we het natuurgebied uit en komen dan in de wind terecht. Deze bevestigt dat ons besluit om de luwte op te zoeken en hele goed was. Opspattend water, dat over de boot wordt geblazen is voor even wel leuk, maar heeft ook lang geduurd als we de beschutting van de haven hebben bereikt.

Wij hebben een hele fijne visdag beleefd en hopen snel weer eens samen op stap te gaan. Tenslotte moet je natuurlijk wel in training blijven als visgids en van elkaar kun je leren. Dus blijven we oefenen en dit helpt ook als je een keer extra capaciteit nodig hebt om gasten van dienst te kunnen zijn.

Hier kan ik tijdens de thuisreis rustig over nadenken, want de avondspits levert voldoende oponthoud op. Hoewel ik thuis in eerste instantie laat weten over ongeveer een uur thuis te zijn, moet ik onderweg melden dat het zeker een half uur later wordt. Moe en voldaan kom ik thuis. Morgen in en om huis weer wat dingen doen en zaterdag weer het water op!