30 september 2019 Brasems, zeelten en giebels met het dobbertje.

Een stevige knokker, zo'n schoonheid van een zeelt.

Omdat het al enige tijd niet lukte en het weer zich nu weer van een zonniger kant laat zien, ga ik weer achter de brasems aan. Natuurlijk hoop ik ook weer zeelten en giebels te ontmoeten.

Als ik aankom, zie ik de de hoefsmid het paard van nieuwe ijzers voorziet. Dan moet ik echt even kijken en zie een soort bovennatuurlijke verstandhouding tussen de smid en het paard. Het lijkt er op dat het paard heeft uitgezien naar deze behandeling, zoiets als naar de pedicure gaan.

Ze knuffelen elkaar als het ware. Ze lijken dezelfde taal te spreken. Het paard verleent aan alle vereiste handelingen een prachtige medewerking. Wanneer een voorvoet even op een stander gezet moet worden om de nagels bij te vijlen, lijkt het wel een circusattractie. Nog leuker wordt het als het paard haar hoofd eigenlijk tegen de smid aanlegt om precies te zien wat er gebeurt. Of de nagels wel netjes worden bijgevijld. Mijn dag is nu al weer geslaagd.

Dan komt de eigenaresse, die ook aangeeft dat dit wel een erg lief paard is, waar haar dochter met veel plezier op rijdt. Ze moesten wel aan elkaar wennen, maar dat lijkt me vanzelfsprekend als je twee lijven tot één wild smeden. Daar komt wel liefde bij kijken. Afdwingen kan natuurlijk ook, maar dat kun je het woord natuurlijk maar beter weglaten.

Niet alleen wat in het water leeft is interessant.

Ik hoor dat Quinten straks ook komt om mij gezelschap te houden en ook om hem de gelegenheid te geven weer eens leuk te vissen, iets waar hij zich met veel passie in kan storten en graag leert. Zijn grenzeloze fantasie is dan een grappige bijkomstigheid.











Ik pak mijn spulletjes en ga naar de waterkant. Twee keer lopen is nodig om alle zaken ter plekke te brengen. Dan zit ik op mijn zetel en wacht op de tekens van de dobbers , die duiden op interesse in het aangeboden aas. Mais en maden krijgen de vissen voorgeschoteld. De stek die ik voor Quinten in gedachte heb, heb ik al voorgevoerd.

Het duurt niet zolang als de eerste aanbeet komt en de hengel krom gaat op een grote brasem. Deze heb ik gehaakt op een vaste stok die voor Quinten is bestemd. Het lijntje is een beetje kort en daar gaat het dus mis. Het scheppen gaat te moeizaam en wanneer de spanning ven wegvalt, is ook de vis weg.

Een echte brasem, formaat vloermat.

Ik vis rustig verder en hoor enige tijd later Quinten aankomen. Hij brengt een thermoskan met koffie en koekjes mee. Zo dat is weer helemaal voor elkaar. terwijl hij nog bij mij staat te kijken, komt de volgende aanbeet op een karperhengel. Ik geef Quinten de hengel wanneer de vis is gehaakt. Hij staat er geweldig mee te stoeien. Ook wil hij achteruit lopen, alsof hij de vis de wal op wil trekken. Ik leer hem hoe het wel te doen en na een flinke strijd wordt er een grote brasem geland.

Alleen even voelen, strelen dus.

Dit heeft hem wel veel enthousiasme opgeleverd. Tjonge wat een leuke ervaring. Ik breng de brasem naar het nabijgelegen water, waar hij voorgangers kan gaan ontmoeten. Dan zijn ze op enig moment toch weer samen.

Quinten is ondertussen met de vaste hengel naar de plek gegaan waar ik alvast heb gevoerd. Ik heb een langer tuigje gemonteerd om het eerdere probleem van de te korte lijn te voorkomen. Vanaf het moment dat hij gaat vissen heb ik geen rust meer. Hij vangt de ene na de andere vis. Voorn, baarsjes, maar ook weer een flinke giebel.











Zelf vang ik nog een fraaie zeelt en moet Quinten opnieuw assisteren bij een grote brasem. Een leuk gevecht op de lichte vaste stok. Wanneer dit toch lukt heb ik andermaal een verhuizing te voltooien.
En dat allemaal met slechts maden op de haak. Ze lijken er wel gek op. Wel moet ik ze telkens op de haak zetten want dat doet Quinten niet. Het vastpakken van vissen evenmin, want aaien volstaat.

Een mooie gave giebel.

Ten slotte vangt hij ook nog een mooie giebel. Dan wordt hij geroepen voor het eten. ik zet nog even door en houdt het dan ook voor gezien. Wat heet, we hebben samen een mooi vis avontuur beleefd en ik heb andermaal de ijsvogel langs zien komen. Met een voldaan gevoel keer ik huiswaarts.

Wel neem ik de karperhengels nu mee naar huis. Ik wil vanaf nu met matchhengels aan de gang want deze komen hier mijns inziens beter tot hun recht. En zo blijft een visser bezig!

Niet alledaags, deze lucht.

Op de terugweg zie ik een bijzondere lucht en zet de auto even aan de kant om het vast te leggen. het is immers niet alledaags.