10 oktober 2019 Een frisse dag en toch warm door de resultaten.

Een kleine snoekbaars diende als voedsel voor deze gezonde baars.

Nadat Andreas twee keer twee dagen is geweest, komt hij nu met een vriend een dag met de boot vissen. De eerste keer in de zomervakantie had hij zijn twee zoontjes bij zich en daarna bracht hij tijdens de herfstvakantie alleen de jongste mee. Deze was dan ook echt fanatiek. En dat had hij niet van een vreemde.

Andreas jen ik als een gedreven visser en dat bleek ook nu wel weer. Samen met Holger hadden ze onderdak geregeld in een bungalow aan het Veluwemeer. De kajaks hadden ze mee en deze werden ook benut, hoewel het weer een spelbreker was. Het is nu eenmaal een vaartuig dat in slechte weersomstandigheden moeilijk te hanteren is.

Andere tijden in de Old Town

Het doet me denken aan de tijd dat ik met de Old Town Canadese kano onderweg was. Deze had ik weliswaar uitgerust met een elektromotor, maar deze had ook zeker zijn beperkingen. Toch was het een avontuur dat de moeite waard was. En zo zie ik Andreas ook bezig. En natuurlijk is zo'n nieuwe kajak, waarin je min of meer zit te fietsen, wel iets anders dan een lompe Canadees.





Ik vernam dat de mannen al een bezoek aan de Zaan hadden gebracht en aan de Hoge Vaart in Flevoland. De eerste trip was geen succes, maar de tweede had een klink aantal snoeken opgeleverd. Het grote water was helaas te winderig en het zou, helaas voor hen, zo blijven.

Terwijl ik onderweg was naar de helling, kreeg ik een seintje dat de mannen vertraging hadden vanwege de grote drukte op de weg. Dit paste mij wel, omdat mij hetzelfde lot beschoren was. Toch was ik gelukkig eerder aanwezig en maakte de boot in gereedheid.

Één van de vele baarzen.

Zodoende konden we kort na aankomst van Andreas en Holger snel het water op. Het was voor Holger de eerste keer dat hij met een echte visboot het water op ging. En nu maar afwachten hoe het resultaat er aan het einde van de dag uit zou zien.









Dit kan ik wel alvast verklappen; het werden 8 baarzen en één snoekbaars. Een eenzijdige dag dus, zeker in vergelijking met een trip een paar dagen later, met 13 vissen en 5 soorten. Zo kan het dus verschillen.

Wij gingen eerst, zoals vrijwel gebruikelijk, een poosje slepen. Dit biedt de gelegenheid om even uit te leggen wat de bedoeling is en welke mogelijkheden we hebben. Holger had nog nooit verticaal gevist en wilde dit erg graag leren. Dit zou nog niet zo makkelijk worden want de snoekbaars was niet erg actief.

Andreas stond al snel voor in de boot te werpen en kon zijn energie zo goed kwijt. Ze visten vooral met hun eigen hengels. Alleen voor het verticaal vissen, had Holger een exemplaar van mij nodig. Af en toe gebruikten ze een stuk kunstaas van mij, om deze te ervaren, hoewel ze zelf de nodige spullen hadden meegebracht. En Andreas kende inmiddels het klappen van de zweep wel. En aan zijn uitrusting was duidelijk te zien dat er niet op werd bespaard.

Hij is zo'n visser die het avontuur wil ervaren. Zo heeft hij in korte tijd in verschillende landen gevist en op verschillende soorten. Daarbij stonden ook de zeebaarzen op het menu. Het past gewoon helemaal bij hem en biedt hem de nodige ontspanning. De zegen van het vissen komt hem goed van pas. Onwillekeurig moet dan ook wel denken aan de huwelijken die zodoende ten gronde zijn gegaan. Dat zie ik bij hem gelukkig niet zo gauw gebeuren.

De eerste van de dag.

Dit zijn allemaal beschouwingen die ik meestal na afloop van zo'n visdag de revue laat passeren. Maar zeker ook wat er zo'n dag is voorgevallen en wat ik er van kan leren. En ieder geval was dit een dag dat ons geluk op de proef werd gesteld. Gelukkig was de eerste vis die binnen kwam een mooie forse baars. Zo'n vis die Holger niet eerder had mogen vangen.














Wat een verrassende bijkomstigheid was, een forse vis die hij opgaf. Het was het restant van aan vis die bijna half zo groot was. Aan de staart te zien, meenden wij er een snoekbaars in te herkennen. Nu gebeurt het wel vaker dat er een kleine vis naar buiten komt, maar dit was toch wel uitzonderlijk.

Zoals gezegd stond Andreas voorop de boot te werpen en hadden we ook nog eens twee baarzen tegelijk: de ene slepend en de andere werpend gevangen. Dan is er ineens dus van alles gaande om vervolgens weer lang te moeten wachten op de volgende vis. Deze kwamen er wel, maar moeizaam.

Deze gewichten brengen het aas wel op de gewenste diepte

Het leek er dus op dat alleen de baarzen vandaag van zich lieten horen. Daar wilden we verandering in brengen door oever een diepe put te gaan slepen. Het druiligere weer en de harde wind hadden we als echt snoekweer bestempeld. we kwamen echter bedrogen uit. De grote liggen, noch de grote "gummies" kregen enige aandacht. Althans voor ons niet merkbaar.








Om het aas flink op diepte te brengen, voorzagen we enkele stukken van een flink gewicht, dat we net voor de onderlijn bevestigden. Daarbij kwamen de uit Zweden meegebrachte exemplaren goed van pas. Met 30 tot 50 gram krijg je het aas tenminste op de gewenste diepte en dat was hier wel nodig, gelet op de signalen op de dieptemeter. Het bleef dus helaas bij signalen.

Op de rivier had in een paar waypoints geplaatst op plekken waar veel vis aanwezig was. Daarbij ging het om diepere plekken die kans boden op snoekbaars. Hier zijn we vervolgens verticaal gaan vissen. Maar zoals wel vaker; "de bekken gingen niet open" om het maar zo te zeggen.

Zijn eerste snoekbaars en verticaal!

Terwijl we bij een kribkop lagen te werpen, gaf Holger te kennen verticaal te willen vissen. Prima dus en ik gaf hem een verticaalhengel aan. Toch vroeg ik hem even te wachten, zodat ik de boot boven het diepere stuk bij de kribkop kon brengen. We lagen er nog niet of hij zat met een kromme stuk zijn eerste snoekbaars in zijn leven te drillen. Niet groot, maar wel was er een grens verlegd.

We hebben zo meerder stekken intensief uitgevist, maar de snoekbaarzen bleken er geen zin in te hebben. Ze weigerden hun medewerking aan onze inspanningen. Deze hadden we goed kunnen gebruiken om het druilerige weer een beetje te compenseren. Echt herfstweer dus en net zoals bij de boeren is het weer dus altijd de factor die van grote invloed is. Bij het vissen weet je eigenlijk ook nooit hoe de vis reageert.

De kneiter van de dag en een mijlpaal voor Andreas

Gelukkig kwam er nog die ene kneiter, die met name Andreas gelukkig maakte, een baars van 47 centimeter bleek zijn nieuwe record. Dat is altijd weer een mooi moment die een stempel op de dag drukt. Een fijne stempel, wel te verstaan. Hij was er helemaal mee in zijn nopjes.

De grootste van deze dag.

Terug bij de helling moest er een touw vast aan de achterkant, om te voorkomen dat de boot dwars achter de trailer werd geblazen. Nu bleek het ook een noodzakelijk iets in ander opzicht. Terwijl ik de auto ophaalde kwam er een zwaar beladen schip in zicht. Deze zoog al het water weg bij de helling en was niet meer in de gelegenheid de boot even uit de kant te varen.
























Het gevolg was dat de boot op de stenen kwam te liggen en gelukkig hielden Andreas en Holger hem daar. Hij lag dus niet te stuiteren, maar lag stil tot het water weer terug kwam. Er was verder niets aan de hand. het was voor ij wel de eerste keer dat ik zag dat de boot helemaal droog kwam te liggen. Gelukkig liep het verder goed af en ben ik weer een ervaring rijker. En het blijft dus uitkijken geblazen met grote schepen die passeren terwijl je aan het traileren bent.

Toen de boot het water uit was en alles weer was ingepakt, keken we toch terug op een geslaagde visdag met de nodige memorabele herinneringen. De volgende dag bleken de mannen andermaal niet het water op te kunnen, maar vingen ze vanaf de kant toch een hele fraaie vis. Petri Heil mannen!

De volgende dag leverde de mannen deze vis op van het kantje.