22 september 2019 Van oost naar west.

Een speciale ontmoeting. De kleine zilverreiger.

Het is telkens weer een uitdaging vinden om de meest productieve plek te kiezen en  resultaat blijft tot het einde van de dag altijd spannend.  Ook nu is het weer lastig, omdat het water laag blijft staan, er nauwelijks stroming is en de vangstberichten niet erg hoopvol zijn.

Dus kiezen we voor een vertrouwde stek in een mooie omgeving. Tien vissen en geslaagde foto's van een kleine zilverreiger verder, weten we dat de keuze positief is uitgevallen. Toch werden we op de proef gesteld.  Precies zoals een dag eerder, moesten we het van de ochtend hebben. 's Middags vielen de aanbeten helemaal weg.

Wellicht had dit ook met de wind te maken. Deze draaide compleet van oost naar west. Overigens waren de temperaturen best aangenaam en de wind niet te hard. Het mooie weer lokte nog heel wat watersporters naar de helling, waar we nog enig oponthoud opliepen, maar daardoor laat je je visdag natuurlijk niet bederven.

Terwijl ik onderweg was, dacht ik voor JP aan te kunnen komen. Ik zag waar hij zich bevond, maar bij de helling aangekomen bleek dat hij de BMW blijkbaar toch nog even de sporen had gegeven.
Ik liet hem weten dat hij te vroeg was en dit werd helemaal begrepen, terwijl hij zijn hengels in elkaar stak. Big smile, omdat hij er zoals altijd weer zin in had.

Nadat een klein bootje te water was gelaten door een buitenlandse visser, lieten wij de Tomasco te water. De eerste stek die we wilden uitgooien bleek ook het doel van onze voorganger. We gingen er toch maar even bij liggen en kwam er al snel achter dat deze stek geen vis op zou leveren en dus lieten we onze collega met rust.

We sleepten mooie kanten af en een paar kribkoppen. Omdat dit op zich toch een passieve bedoening is, besloot JP te gaan werpen. Ondertussen tufte ik rustig door. We wisten een paar baarzen te vangen, hoewel de kneiters "niet thuis" gaven. Wij hadden in ieder geval actie en genoten van het mooie weer.

De teller liep redelijk op en zelfs een kleine snoek deed een duit in het zakje. De gewenste variatie was echter nog niet helemaal compleet. JP wierp her en der de kribvakken en - koppen uit. Eindelijk haakte hij een flinke vis en dachten we een dikke snoek te kunnen vangen.... Precies, dus niet. De vis loste helaas en we konden er naar fluiten. Dat laatste hebben we toch gelaten.

Toch wist JP werpend twee baarzen te vangen en dat maakte de rauwe bonen toch weer zoet. Je weet dan dat je er alles aan hebt gedaan om ze aan de schubben te komen en krijgt de verlangde beloning. Het fotograferen laten we steeds vaker achterwege. We hebben tenslotte al zoveel vissen gevangen dat ze niet meer allemaal op de foto hoeven.

Zo komen we ze niet vaak tegen.

Een paar mooie platen, die herinneren aan de dag, zijn voldoende. En die kwamen er ook nu weer. De buitenste hengel van JP sloeg dubbel en lange tijd tuurden we in het water om er achter te komen wat er gehaakt was. Het bleek om een hele dikke winde te gaan, echt een kanjer. Vooral de omvang van de vis was enorm. Een kopie van de vis die Luus gisteren ving, maar nog net even langer.

Wat een beest!

Tjonge wat een beest zeg! We waren er echt blij mee en schoten heel wat platen. Dan dus wel, want dit was niet meer normaal en je blijft je verbazen over de grootte in het water, want dan lijken ze nog veel groter. JP zijn was in ieder geval geslaagd. Ook het aantal soorten, drie verschillende, stemde ons tevreden.

Klaar voor de aanval!

Ondertussen kijken we voortdurend om ons heen en ontdekte ik een kleine zilverreiger. Wat wilde ik deze vogel graag fotograferen. Gelukkig was deze aanzienlijk minder schuw dan de twee van een paar weken geleden en kreeg ik de kans heel veel foto's te maken. En hoewel er vele direct konden worden weggegooid, bleef er een behoorlijk aantal mooie foto's over.

Een mooie ontmoeting.

Omdat de aanbeten helemaal weggevallen waren besloten we er op tijd een punt achter te zetten. Ons gingen achter nog twee boten voor op de helling en de laatste had veel tijd nodig om de originele boot op de zelfgebouwde trailer te hijsen.  Toen konden wij eindelijk aan de slag.

Andermaal bleek een dag op het water toch vele malen leuker dan een dag op "Buro"1