21 september 2019 De dag dat het vuur langzaam blust, maar ons wel kennis laat maken met een onbekende vogel...

Deze vogel, te midden van de kieviten, kennen we nog niet.

Vandaag is een dag waarop ik de boot thuis laat en toch mag instappen in de vertrouwde omgeving, de Tomasco van Luus. Maar daar gaat natuurlijk wel het een en ander aan vooraf. Bij Luus aangekomen verzorgt Veronique de eerste kop koffie. Heerlijk zo'n ontvangst.

Omdat er ook nu weer veel tijd is verstreken sinds onze laatste visdag, wordt er eerst stevig bijgepraat. Zoiets om er in te komen zeg maar. Na het tweede bakkie gaan we Tom halen. Deze zou een dag eerder naar huis komen, maar door een misverstand is dit niet gebeurd. Dus toeren we relaxed naar de stalling, waar de boot nu klaar staat om aan te koppelen.

Dan rijden we naar de helling en maken de boot gereed voor de lancering. Dit gaat weer als vanouds en dan moet ik enige tijd wachten, omdat Luus de auto en trailer een heel stuk verderop moet parkeren. Gelukkig is er genoeg te zien en vertrouw ik erop dat de schipper terugkomt.

Na enige tijd is het zover en snorren wij de rivier op. We willen verschillende dingen gaan doen vandaag, maar achteraf is het verticalen er bij in geschoten. Daarin hadden we onvoldoende vertrouwen, omdat de vis niet erg actief bleek te zijn.

Eindelijk weer eens op de pikefighter.

Wij visten met verschillende formaten pluggen en af en toe een shad. Vandaag bleken de grotere pluggen ook te werken. Mijn Pikefighter werd na korte tijd al gegrepen en leverde de eerste snoek op. Werden ze dan toch actiever? Ik had er de laatste tijd weinig van in de boot gekregen en was blij met deze vis.







We kachelden rustig verder en vaarden een put rond. Echter zonder enige respons op hetgeen we aanboden. We genoten wel van het mooie weer en de omgeving. Die beleving maakte alles al de moeite waard. Na de put volgde opnieuw een stuk van de rivier, een lange oever met mooie steenslag.

Luus is aan de beurt voor een mooie vangst.

Daar haakte Luus eveneens een fraaie snoek. Heerlijk hoor die plotselinge aanbeten uit het niets. We merketen wel dat het vandaag niet vanzelf zou komen, maar waren blij met het laag brandende vuurtje aan actieve vis.

Samen vissen, samen vangen

We vingen, zoals verwacht ook de nodige baarzen tussen door. Terwijl Luus een grote baars zat te drillen, haalde ik de andere hengels binnen, met als laatste mijn eigen. Tot mijn verbazing bleek daar ook een baars aan te hangen en kon Luus met twee vissen op de foto.

Zo gingen we verder en haakten nog een paar baarzen. Ook een kleinere  snoek wist mijn kunstaas te vinden. Deze ging zonder te poseren direct retour. tenslotte zijn we de tijd van iedere vis op de foto voorbij. Zo kan het gebeuren dat er soms helemaal geen foto's meer worden gemaakt. het genieten van het vissen krijgt in de loop der tijd blijkbaar andere accenten.











We wisten ons ter plaatse weer veel zaken te herinneren. Bijvoorbeeld de netten waarin we vast kwamen te zitten. Maar ook de fraaie vangsten die we hier in het verleden hadden geboekt. Andere tijden zullen we maar zeggen.

Op één van die plekken vingen we vroeger eigenlijk altijd wel baars. Nu dus niet! Op het keerpunt gebeurde echter het onverwachte! Een keiharde aanbeet leverde Luus een serieuze dril op. ik haalde alle hengels binnen en stond gereed met het schepnet toen een kanjer van een winde zich in de oppervlakte vertoonde. Wat een monster zeg!

Wat een monster zeg!

Het was echt een indrukwekkende vis. We verbaasden ons over de omvang en de hoogte, terwijl we toch al heel wat grote windes in de boot hebben gehad. Daarom hebben we van deze vis heel wat foto's genomen. Een mooie markering van onze zoveelste visdag samen.

Wat zit er toch tussen die kieviten?

Wat vandaag nieuw was, was die ene opvallende vogel tussen de talloze kieviten. Ik heb er talloze foto's van gemaakt, om zeker van te zijn dat er een paar goede tussen zaten om de vogel thuis te kunnen herkennen in de vogelatlas. In een varende boot fotograferen levert immers ook veel onscherpte foto's op en dat wilde ik dus ondervangen. Dat is prima gelukt.

Het is dus de goudplevier

Luus bleef de Tomasco mooi op koers houden, terwijl ik de vele foto's maakte. Dat lukt me vrijwel nooit als ik zelf aan het stuur zit. Fotograferen met één hand bijvoorbeeld levert doorgaans weinig moois op. Maar nu was er dus wel resultaat en zo kon ik zien dat het om de goudplevier ging. Zij schijnen regelmatig in het gezelschap van kieviten te verkeren. Weer een mooie nieuwe ontdekking.



Op de terugweg gingen we even voor anker op een beschutte plek. Daar konden we even iets eten en drinken. Ook andere dingende zaken konden ter plekke worden geregeld. En terwijl Luus daar mee bezig was, wiep ik even om me heen met een kleine plug. Helaas raakte deze muurvast en kwam de kunstaasredder er aan te pas. gelukkig wist deze de plug te retourneren, maar wel met alle haken en splitringen uitgebogen. Ik was er evengoed blij mee, want deze plug had al heel wat vis opgeleverd.

Luus miste nog een serieuze vis en ook ik zag een dril op een dieplopende pikefighter teleurgesteld op niets uitlopen. De gebruikelijke teleurstellingen zeg maar.  Het doet altijd even pijn, maar vervolgens heb je een volgende keer wel weer succes.

Ook nog een snoekbaars.

En hoewel het vuurtje dus doofde naarmate de dag vorderde, kreeg ik toch nog het geluk van de vierde soort deze dag. Een behoorlijke snoekbaars had mijn ondiep lopende plug op een kribkop te grazen genomen. We hoopten nu natuurlijk op meer snoekbaarzen. Deze wens kwam echter niet uit.










We sloten de dag in alle rust af. De boot ging weer op de trailer en naar huis. Daar pakte ik mijn spullen weer over en moest rap naar huis. Ik had beloofd om mee te gaan naar de "fruitcorso by night" en moest ook nog even eten en omkleden.

Corso by night.

Gelukkig was het prachtig weer en zodoende werd het na een geslaagde visdag ook nog een geslaagde corso-avond. Heerlijk hoor zulke rijkelijk gevulde dagen.