10 juli 2019 De vangsten van de ene dag bieden geen garantie voor de volgende dag.

Een mooie herinnering voor later, lijkt me zo.

De volgende dag stond er een geheel ander water op het programma. Daar troffen we elkaar bij de helling. Een witvisser, die daar wel lijkt te wonen, had zijn plekje al weer ingenomen. We wisselden even wat informatie uit en hielden uiteraard rekening met hem, bij het te water laten van de boot.

Omdat we al een paar keer jagende vis hadden waargenomen bij de helling, bleven we er even liggen en gingen werpen vanuit de boot. Dit leverde twee aanbeten op van baarzen rond de vijftien centimeter, Beiden vielen echter voortijdig van de haak. We hadden in ieder geval de eerste actie te pakken.

Heel goed geposeerd zo!

Later bleek deze dag een geheel ander verloop te krijgen dan de voorgaande. Het weer was anders en de activiteit van de vis beduidend slechter. Dit kwam mogelijk mede door het stil staande water. Ik had bewust gekozen voor andere condities en een andere omgeving. Deze laatste werd als veel mooier ervaren.

Een ander gegeven was de omwisseling van elegant naar charmant. We hebben lopen stoeien met de betekenis. Volgens Cas had het ook te maken met het versieren van meisjes. Toen ik hem vroeg of hij ze dan slingers omhing, volgde een hoop gegiechel. Leuk hoor zo'n joch in de boot.










We hebben veel gesleept, maar ook dingen gedaan die hier prima konden worden uitgeprobeerd. Gisteren was dit niet echt haalbaar, gelet op de harde stroming. nadat we een flink stuk hadden gesleept, moest de roofblei er aan geloven. Helaas werkten ze niet mee.

Gaande weg kwamen er wel weer een paar kanjers van baarzen boven. Wij verwachten, gelet op de bewolking en behoorlijke wind eigenlijk ook wel snoek. Deze gaven echter evenmin thuis.

Op het eindpunt aangekomen, haalde ik de verticaalhengels te voorschijn. Geruime tijd hebben we deze techniek geoefend. Helaas werkten de snoekbaarzen niet mee. Een staartbijter ging er met een staartje vandoor en dat was het dan.

Dat nam niet weg dat we geruime tijd hebben kunnen oefenen op een techniek die nieuw was voor Bas en Cas. Leuker was het natuurlijk geweest als er direct succes was geweest, maar die vlieger ging vandaag niet op. En dus keerden we wat dat betreft, onverrichter zake terug. Ondertussen werd het uitgestalde assortiment aan materiaal steeds groter. Het aantal in gebruik zijnde hengels was aanzienlijk.

Dit kwam ook omdat we speciaal baitcasters met reels hadden meegebracht. Deze werden op een andere stek ingezet, tussen de kribben. Bas had al geruime tijd zo'n set, maar beleefde er weinig plezier aan. Hij had voortdurend met pruiken van doen.

Soms is het even stoeien met de vis.

Toen we zover waren om het werpen met reels te oefenen, bleek mij dat er wel een hele stugge lijn op zijn reel zat en bovendien de magneetrem niet goed was ingesteld. Nadat ik had voorgedaan hoe je die kunt instellen, ging het werpen al veel beter.

De lijn bleef echter een aandachtspunt. Zodra de spanning van de reel was, vertoonden zich losse slagen van de lijn op de spoel. Vandaar dat we gingen vergelijken met de lijnen die op mijn reels zitten. Deze zijn veel soepeler en leverden dan ook geen problemen op.













Voor Cas was het een echte uitdaging. Hij was een beetje angstig en te veel gefocust op het werpen zelf. Daarom leerden we hem om zich te richten op een bepaald punt en daar naartoe te werpen. Gaandeweg ging dit beter en klonk er regelmatig een tevreden geluid als hij een geslaagde worp had geplaatst. Charmant zullen we maar zeggen.

Dan waren er natuurlijk ook nog de vele verschillende modellen jerkbaits, die anders gevist dienen te worden. Bas heeft er heel wat uitgeprobeerd en zijn voorkeuren ontwikkeld. Helaas leverden de talloze worpen hier evenmin aanbeten op. De vis had er weinig zin in vandaag.

Wel vingen we nog een paar mooie baarzen. En een hoogtepunt was wel de ontmoeting met een paar ijsvogels, die in volle glorie hun prachtige kleuren toonden. Dit was echt weer zo'n geluksmoment. Fijn dat ook hier van genoten kan worden. Bovendien viel de omgeving nog beter in de smaak dan een dag eerder. En hoewel de vangsten natuurlijk belangrijk zijn, werd het gebrek daaraan toch enigszins gecompenseerd.

Een foto met een stekeltje.

Op het laatst kreeg Bas nog een schitterende aanbeet, maar ging de vis snel verloren. Dat zul je altijd zien; als het verlangen erg groot is, is de teleurstelling als het misgaat ook groot. Ondertussen was de regen een constante factor geworden en zaten we al geruime tijd ingepakt in poncho's en in andere regenkleding. Daarom was het niet meer zo moeilijk om er een punt achter te zetten.

Slechts vier grote baarzen waren ons deel vandaag. Een totaal ander beeld dan gisteren. gelukkig zijn Bas en Cas voldoende ervaren om zich te realiseren dat dit ook vissen is. De foto's en andere herinneringen blijven en natuurlijk hoop ik dat ze de vruchten kunnen gaan plukken van de nieuwe technieken die we hebben geoefend.

Nadat de boot uit het water was gehaald, had ik nog geruime tijd nodig om alles weer op te bergen.
De pluggen heb ik maar op een hoop gegooid, om ze thuis te laten drogen. De mannen gingen naar de camping om de caravan op sleeptouw te nemen en naar huis te brengen. Ik hoop nu maar dat de afsluiting van de lagere school periode van Cas een gedenkwaardige is geworden, waarop nog lang met plezier kan worden teruggekeken.