7 juni 2019 Turbobaarzen leiden tot blije gezichten.

Turbo dus.

Het was in de winter dat Pim liet weten een dag met zijn vader te willen komen. Omdat het toen erg koud was, hebben we de datum naar juni verschoven. En nu is het zover. Wanneer ik bij de helling kom is er nog niemand en daarom gaat de boot alvast te water. Wanneer ik de auto wil parkeren gaat de telefoon. Toch handig hè die handy's.

Pim is er ook, maar niet waar ik ben. Blijkbaar was de locatie, vastgelegd in Google Maps en de omschrijving van de route toch onvoldoende. Gelukkig verschijnt even later zijn auto om de hoek en dan zitten we ook snel op het water.

Omdat er een harde wind staat, maken we eerst alles en in orde, zodat de hengels straks zo ter hand genomen kunnen worden. Van te voren had ik al aangegeven dat het voornamelijk slepen zou worden, omdat die harde wind andere technieken toch enigszins in de weg staat.

Ik zoek een lange kant op en dan gaan we van start. Deze is echter niet zo goed, want even later raakt er een plug vast en gaat verloren. Zat de lijn dus toch veel te ver achter de boot. Dit blijft lastig uit te leggen aan mensen die de ervaring missen of erg lang niet hebben gevist.

Een onvergetelijke dag.

Dan gaat het goed en komen op de buitenste hengels aanbeten. Helaas gaat de eerste vis, een flinke snoekbaars vlak bij de boot verloren. Maar niet getreurd, want enkele tellen later is het weer raak.
De dril staat de mannen direct aan en de smile wordt alleen maar groter als ze de turbo baars in de oppervlakte zien verschijnen. Voor mij ook een nieuw begrip en ik vind deze benaming wel toepasselijk. 47 cm is natuurlijk ook niet mis!





Dan wordt het weer lange tijd rustig en proberen we werpend een roofblei te verleiden. Ondanks mijn herhaalde waarschuwingen gaat het helaas andermaal mis. En weer gaat er een kunstaasje verloren. De wind is hieraan mede oorzaak, want voor de wind werp je natuurlijk wel makkelijk te ver.

Vader en zoon anticiperen op elkaar.

Dan weer slepen en nu komt er wel een mooie snoekbaars binnen. Het blijft een opgave om de snelheid van de boot goed te controleren. Zodra er een aanbeet is, stuur ik de boot van de oever en laat de Minn Kota zakken. Daarna stel ik de ankerfunctie in werking en de boot blijft mooi op de plek. Dan zet ik de benzinemotor uit en kunnen we in alle rust landen, onthaken en fotograferen.





Zo weten we nog enkele vissen te vangen, alvorens verticaal aan de slag te gaan. Op een hotspot ervaart Pim een aanbeet, maar deze levert niets op. Daarom ga ik terug en proberen we het nog een keer. Boem en weg is de vis weer. Nu blijkt dat de staart is dubbelgevouwen en hoewel Pim twijfelt is dit voor mij keihard bewijs. Helaas weten we geen vis in de boot te krijgen.

Zie hem lachen, die man daarachter dus!

Dan gaan we terug en neem ik stroomopwaarts telkens weer een lange oever. En hoewel de activiteit merkbaar afneemt komen er nog een paar vissen binnen. Snoekbaars, maar vooral baars is wat de klok slaat. En dan ook nog uitsluitend turbobaarzen.










Mijn plug raakt ineens ook vast en ik manoeuvreer de de boot zodanig dat ik de onverzwaarde kunstaasredder langs de lijn naar beneden kan laten vallen. Tegen de stroom in gaat dit zeker niet lukken. Gelukkig slaagt deze actie en kijken de mannen weer hun ogen uit. Ze leren echt heel veel, krijg ik te horen.

Allemaal diep.

Van te voren hadden we al afgesproken dat als het weer slechter zou worden, dan gaan we van het water af. En zo stoppen we er tijdig mee. 8 vissen zijn ons ten deel gevallen. Niet echt heel veel, maar wel erg mooie vissen en die tellen dubbel en dwars.

Ook bij het traileren doet de wind zich nog even gelden. Bij de tweede poging is het wel snel gedaan en kunnen we de rest opruimen. Dit doe ik grotendeels zelf, terwijl ik mijn gasten laat vertrekken. Gelukkig blijft het nog droog. De eerste druppen ervaar ik tijdens de thuisreis. Het was toch zeker de moeite waard en nu maar hopen dat komende dagen net zo mogen verlopen.

Met de stekel omhoog, het lukt steeds beter.

Dit pakt voor morgen echter totaal anders uit. Politie, een bergingsauto, Rijkswaterstaat en de ANWB, alles kwam er aan te pas. Daarover meer in het volgende verslag.