 |
| De lievelingsvis van Huub. |
Daags van te voren mis ik een telefoontje. het blijkt Huub te zijn, die weer eens een dag mee wil. Wanneer dit kan lukken? Morgen dus! En zo kon het gebeuren dat we een dag later al samen op het water zaten. Niet zo vroeg, want ik was de avond ervoor dus nog met JP onderweg. Bovendien niet zo ver weg, zodat het allemaal zonder over grenzen te gaan, kon lukken.
Toen ik arriveerde bleek dat Huub net was gearriveerd. Ik haalde zijn spullen uit de auto en zette die in de boot. Ondertussen paste Huub zijn kleding aan om "visfertig" te zijn. Nadat ik de boot verder had losgemaakt en de spullen had geladen, kon deze te water. Even Huub helpen instappen en dan wegwezen, want er stonden meer trailers en er kwamen er na ons ook nog.
 |
| De kleine Canadeesjes zoveel mogelijk in het midden. |
We zullen vandaag voornamelijk slepen en een beetje verticalen. Dit sluit het beste aan bij de fysieke mogelijkheden van Huub. En zo trekken wij baantjes langs de oever. Zonder heel veel succes, want de vissen springen niet de boot in. Wel zien we grote groepen ganzen, net "Kindergarten" De kleintjes in het midden met volwassen dieren rondom.
 |
| Daar is de eerste dan. Klein maar fijn. |
Dan ineens gaat er toch een hengel krom en kan Huub aan de slag. Niet veel later komt er een klein snoekje binnen. De lievelingsgvis van hem, vanwege de kleuren en en patronen. Bovendien lijkt deze vis voor niets en niemand bang.
 |
| Aan het hart. |
Overigens houdt hij ook van baarzen hoor, Die drukt hij aan zijn hart, zeker als ze flink tegen stribbelen. En dat doen ze nog al eens bij Huub. Zolang ze niet prikken gaat het nog wel, maar anders werken de bloedverdunners tegen. Gelukkig heb ik veel pleisters!
 |
| Deze kwam niet niet meer omhoog bij de natuurlijke oever. Hoe natuurlijk is die dan? |
We zien een kalf dat niet is opgewassen tegen onze natuurlijke oevers. De weggeslagen kant is te stijl en de grond te los. Het dier krijgt geen houvast. Op de terugweg zien we het niet meer. Mogelijk heeft het hulp gekregen of is toch iets verder door het water gelopen, naar een plek waar het weer vaste grond onder de voeten kreeg.
Natuurlijke overs, wie heeft dit bedacht? Hele oevers zijn weggeslagen en het zand verstopt de rivier. Goed voor de baggeraars zullen we maar rekenen en de oeverzwaluwen. Die varen er wel bij.
Toch blijft een taaie bedoening en wij hopen dat onze laatste visdag zich niet herhaalt. Toen vingen we slechts twee vissen. Maar ik weet een stek waar grotere snoeken huizen en daar gaan we aan de slag. Het werkt, want ineens is daar keiharde aanbeet en is de dril om van te dromen........... tot de vis zich van de haken weet te bevrijden. So close en toch net niet!!
 |
| Gek op springende snoeken?? |
Dan maar weer verder met de gedachte hier nog niet klaar te zijn. We komen terug! We slepen nu een heel stuk af en behalve een baars vangen we nog twee snoekjes. Het is allemaal niet groot, maar we hebben actie en de beten zijn niet helemaal weggevallen.
Wanneer ik op enig moment mooie signalen van een meter of vijf krijg, leggen we de boot stil en pakken de verticaal spullen erbij. Op de elektro varen we de stek af. Wat de signalen betreft, zitten we goed. Geen enkele vis toont echter interesse in hetgeen we aanbieden. Wel komen we zo terug bij de snoekstek.
Ik pak er nog een zwaardere hengel bij en flinke shads op zware loodkoppen. Deze trekken we vervolgens over de stek, langs het talud rond de vier meter. Op de terugweg is het dan zover. Huub krijgt de aanbeet op de hengel die in de hand heeft. Nu denken we wel te slagen en ik sta klaar met het net. Dan gebeurt het alsnog: de haak van de stinger raakt los! Andermaal verliezen we een grote snoek. Als gids baal ik vreselijk.
 |
| Stevige baarzen spreken ook tot de verbeelding. |
Dan maar weer verder, want er zijn nog vele uren beschikbaar en door de harde wind en de bewolking blijft het, wat boten betreft, relatief rustig op het water. Wij scharrelen voort en vangen af en toe een vis. Geen grote dus, maar wel vis. In totaal vangen we er vandaag 9; vijf snoekjes en vier baarzen.
Af en toe heeft Huub even contact met thuis en ik merk dat hij wel degelijk content is. Ik wel echter graag groter en meer, maar dat is blijkbaar mijn onrust/gedrevenheid. Dan ineens komen er nog twee baarzen vlak achter elkaar. Een poging om van dezelfde stek nog wat vis los te trekken, mislukt.
 |
| Foto op verzoek, die venijnige tandjes !! |
Dan komen we al weer aardig richting trailerhelling. Vanaf de veerboot worden we geestdriftig begroet door de veerbaas, een bekende dus. Ik ben al aan het opruimen als Huub de laatste snoek haakt. Andermaal klein, maar wel vis.
Terug bij de helling spreekt de veerbaas ons in het Duits aan, of we gebruik gaan maken van de helling? Het moet toch ook niet gekker worden, een visboot met een Nederlands registratienummer in het Duits aanspreken. Het zegt overigens wel wat hier gaande is. Talloze Duitse auto's met trailers vullen de parkeerplaats.
 |
| Een mooie herinnering, deze baars van 43 cm. |
Nadat we hebben betaald, haal ik de auto en kan Tom weer op het droge. Wij hebben goed weer gehad, met slechts een paar spatjes regen. Wel veel wind en de nodige actie. Behalve de grote snoeken hebben we nog een forse baars gelost. In ieder geval waren we wel waar de vis was. Als ik al zijn spullen weer bij Huub in de auto heb gezet, is hij al bijna zover om huiswaarts te kunnen keren.
Omdat ik hem een andere weg heb geadviseerd, rijdt hij achter me aan, zodat ik hem de weg kan wijzen. Ik hoop dat het bevalt en Huub in september weer te zien. Deze dag pakt niemand ons meer af.
