1 juni 2019 Een fijne herhaling in zomerse omstandigheden.

Weer meerdere van deze kanjers vandaag.

David komt op herhaling, nadat vorig jaar november een koude dag op het water toch diepe sporen naliet. Dat blijkt wel als meerdere keren de herinneringen aan die dag naar boven worden gehaald. Nu is het totaal andere koek. De temperaturen zijn dik boven de twintig graden en de watertemperatuur stijgt vrijwel zienderogen deze dag. Althans de bovenlaag natuurlijk.

Twee dagen geleden was het hier nog baarzenbal en nu maar kijken wat die zomerse omstandigheden voor invloed hebben op de bijtlust van onze geschubde vrienden. In ieder geval is de aanrijroute voor David goed te doen. Hij heeft, samen met zijn vrouw, voor twee nachten de intrek genomen in een hotel in de buurt van Tiel.

Ik heb alles al klaar staan als David arriveert. We hebben elkaar veel te vertellen en ik stel voor dat op het water te doen, want daar zwemmen de vissen immers.

De eerste stek die ik in gedachten heb, blijkt min of meer geblokkeerd door karpervissers. Twee van hen zaten hier enkele dagen gelden ook al en een derde heeft zijn lijnen pontificaal voor de door ons beoogde stek langs geworpen.

Niet echt groot, maar qua beleving groot genoeg.

Ik zoek desondanks de uiterste hoek voor de boot en wij gaan aan het werpen. De roofbleien zijn actief en ik gun David er graag één. Hij heeft er nooit eerder één gevangen en daarom gun het hem extra. Gelukkig lukt het hem om met een kleine spinner er één te verleiden. Al hetgeen voordien werd aangeboden, werd genegeerd, maar deze hangt.






De dril verloopt soepel en dus raken we gelukkig geen uitstaande karperlijnen. En zo staat het eerste memorabele feit genoteerd. Wij zijn er blij mee en nu mag David aan grotere exemplaren gaan denken.

Die zit ook in de pocket

Dan gaan we langs de oever slepen. Het duurt echter geruime tijd voordat de eerste vis komt. Ook nu gelukkig weer een primeur, want zo groot heeft David in het echt nog nooit een baars gezien en nu zelfs mogen vangen.

Nog zo'n gaaf exemplaar.

Hoewel de activiteit minder lijkt dan enkele dagen geleden, kunnen we dus toch mooie momenten creëren. En dat doen we dan ook. Ze komen niet vanzelf, maar we slagen er toch in enkele grote baarzen te vangen. Een feest voor David en dus ook voor de gids.

Verstopt in de schaduw

Behalve een aantal mooie baarzen, laat zich ook een snoekbaars verleiden, die we vonden in de schaduw. Een plek die wel vaker aantrekkelijk blijkt voor rovers om zich te beschermen tegen het felle zonlicht.












Omdat we in november verticaal hebben gevist en David dit snel onder de knie kreeg, probeer ik het nog een keer. Nu echter niet in stil staand water, maar langs de stroomnaad. Dit blijkt een stuk lastiger, temeer daar er kleine snoekbaars aanwezig blijkt, waarvan de aanbeten niet erg duidelijk zijn.





Ik weet er jiggend een stuk of vier te haken en laat de dril aan mijn gast. Geen spectaculaire drils natuurlijk, maar ze brengen wel leven in de brouwerij. Dan houd het ook weer op en blijken er in de directe nabijheid evenmin andere gegadigden aanwezig. Enkele rondjes varend met dieplopende pluggen brengen evenmin verandering in deze situatie.

Slechts één kleine snoekbaars bleef hangen.

Dus gaan we elders kijken wat er te beleven is. Dit blijkt met de steeds stijgende temperatuur steeds lastiger te worden. Op een stek bij een paar fraaie kribkoppen komen er af en toe tikjes door die duiden op vis, maar slechts één kleine snoekbaars blijft hangen.









Slepend langs een lange rechte kant levert meerdere aanbeten op, maar we kunnen niets vangen!
We hebben meerdere keren dit stuk bevist, met wisselend kunstaas. Zo gebeurde het de de plug aan de buitenkant werd gegrepen en voordat ik de hengel uit de steun weer gelost werd. Prompt werd het kunstaas ernaast geattaqueerd. Een stevige vis verzette zich aan de andere kant van de lijn, maar voordat ik David de hengel aan kon reiken was deze ook weer weg!

Dan nog maar een keer met shads. En tot mijn voldoening werd de ondiep lopende shad bij David keihard gegrepen en stond hij lekker te drillen. Eindelijk, dacht ik nog en toe was dit ook al weer over. Bij nader inzien had de vis de staart van de shad perfect over de haak op de loodkop gelegd.
Nu deze haakpunt niet kon worden gezet, ging de vis helaas verloren.

Schitterende vissen, telkens weer.

Het kan raar lopen, want waar vanochtend iedere vis bleef hangen, gingen ze nu allemaal verloren.
Dus nog een keer terug naar de roofbleistek, waar de blokkerende lijnen gelukkig verdwenen waren. En dus konden we nu vrijuit gooien. De activiteit van de ochtend was echter voorbij. "Gelukkig"bleef er toch nog een vis hangen. Letterlijk en figuurlijk, want een brasem bleek vals gehaakt te zijn. De dril was er niet minder om.





Tenslotte vingen we nog een forse baars op een stuk dat 's morgens ook al productief was. Een toen vonden het welletjes. Het was een mooie dag met 14 vissen op de teller en meerdere soorten. Helaas geen snoek, want die wil David dolgraag vangen. Wellicht een volgende keer.

Tot ziens David.