 |
| Een superbaas, de kers op de taart deze dag, 52 centimeter. |
Omdat JP te laat was met het boeken van het openingsweekend, Darek en Borys waren hem voor, komt hij op Hemelvaartsdag, samen met zijn vriend Andy. Wel heeft hij in het openingsweekend van het nieuwe seizoen vanaf de oever gevist en ervaren hoe lastig het is om het water te bereiken, c.q. te bevissen. Even weer zo'n bewustzijnsmoment betreffende het voorrecht met de boot op stap te kunnen.
Op enig moment komt de app binnen dat de mannen onderweg zijn en kan ik hun reis volgen. Ik weet nu waar ze zijn en kan mijn moment van vertrek daarop afstemmen. Ik wil de boot nog aftanken en klaar zijn als zij aankomen. En dat lukt prima. Als hun spullen in de boot geladen zijn, kunnen we direct vertrekken.
Het weer is zwaar bewolkt en er staat een harde wind. Het water is wel flink gedaald en inmiddels is de stroming dermate afgenomen, dat de zichtdiepte weer activiteit van baars en snoek toe zou moeten laten. Achteraf bleek deze verwachting ten aanzien van de baars heel goed te kloppen. De snoek werkte echter niet mee.
We werpen eerst onze roofbleistek uit, maar constateren dat ze niet thuis geven. Een vals gehaakte brasem zorgt evenwel voor een flinke dril. Helaas kunnen we niet de hele stek optimaal benutten omdat karpervissers hun kamp met drie tenten daar hebben opgezet.
 |
| Een fraaie snoekbaars voor een warm geklede visser. |
Dan besluiten we een flink stuk te varen, maar onderweg begint het bij JP al weer te kriebelen. bepaalde stekken hebben in het verleden dermate goed gescoord, dat we deze direct aan moeten doen. We slepen een kantje af waarop dit beeld van toepassing is en niet vergeefs.
 |
| En nummer twee. |
De pluggen die langs de oever lopen blijven onberoerd. De Timber Tiger aan de diepe kant krijgt direct aandacht van een fraaie snoekbaars op een meter of drie diep. Andy is degene aan wie de betreffende hengel is toevertrouwd en kan direct aan de bak. De harde stroming leert hem hoe groot de weerstand van een flinke snoekbaars onder die omstandigheden is.
Zo, dat is toch wel een mooi begin, dat even later wordt herhaald. De tweede snoekbaars komt binnen en wij zijn natuurlijk direct vol vertrouwen....... Helaas komt dit niet direct tot uitdrukking in de vangsten. We zijn al weer heel veel verder als ik verticaal een snoekbaars haak en kwijt raak. De stinger heeft het begeven! Waarschijnlijk de sleeve iets te hard aangeknepen en de betreffende onderlijn daarmee kapot gemaakt.
 |
| De eerste baars dient zich aan. |
Daarna is het JP die een kleine snoekbaars weet te vangen. Dan blijft het verdacht stil en slepen we nog een rondje, eveneens zonder resultaat. Daarom verlaten we deze stek en gaan elders slepen, langs de oever. Dit gaat niet direct naar wens, maar dan ineens is daar de eerste 40'er baars. We zijn er blij mee. Temeer omdat nu duidelijk wordt dat de stroming dermate is verminderd dat ze blijkbaar los komen.
 |
| De tweede baars is al weer groter. |
Het bewijs volgt niet veel later als een 43'er binnen komt. Het is met dit weer niet aldoor even makkelijk de boot goed te controleren. Als er een dril in gang wordt gezet, schakel ik de benzinemotor uit, na deze even in de achteruit te zetten om de vaart er uit te halen. Bovendien kijk ik in welke richting de boot moet. Dan gaat de Ulterra te water en zodra deze in de juiste stand staat, schakel ik de ankerfunctie in.
Het is altijd weer anders . De stroom en de wind zijn bepalend en dan is het belangrijk dat de boot niet zodanig gaat draaien dat de dril wordt belemmerd. Of er moeten geen hengels in de weg staan, die een gang naar de andere kant van de boot verhinderen. Verder moeten alle andere hengels snel zijn binnengehaald, zodat er niets mis kan gaan. Bijvoorbeeld lijnen door elkaar heen of in de schroef van een motor.
 |
| Ze worden dus steeds groter. |
Wij hebben ondertussen best vertrouwen gekregen en dit wordt nog vergroot door een baars van 48 cm. Keiharde aanbeten zijn het, wanneer deze rovers zich op de plug storten. En dan de dril van de vis die dikwijls naar beneden wil. Deze dag hebben we het geluk dat er vrijwel geen vissen verloren gaan.
 |
| Dik en hoog, deze stekelridder. |
Het gebeurt ook dat er lange tijd niets gebeurt en ons geduld op de proef wordt gesteld. Zo werpen we we ook kribvakken uit en stekken die een mooie uitvalsbasis voor de roofvissen vormen. Tussendoor slepen we dan weer. De meeste vissen komen van de diepe kant, maar nu komen er ook fraaie vissen van het ondiepe.
Tussendoor moet een paar keer van het stromende water af voor een sanitaire stop van de gasten. Het lukt hen dit niet op het water en dus zoek ik geschikte plekken. Helaas komt er zo wel veel zand in de boot, die juist mooi schoon was. Een golf die er in slaagt over de rand van de boot te komen, heeft zich specifiek op een schoen van JP gericht, zodat deze buiten gebruik is gesteld.
Bij een paar beschutte kribvakken, het waait nog steeds erg hard, gaan we weer werpen. Er blijken wel veel waterplanten te staan en dat zie je niet met de kabbel op het water. Het lukt eigenlijk niet om aanbeten uit te lokken.
 |
| Wat een gigant, 52 centimeter. |
Dan ineens ziet Andy, die ergens halverwege een krib heeft ingeworpen, een grote baars volgen. gelukkig weet hij de kalmte te bewaren en deze vis tot een aanbeet te verleiden. Hij is zo opgewonden dat hij eigenlijk te veel lijn binnen haalt. Gelukkig krijgen we het net er snel onder geschoven en zijn we verbijsterd.
 |
| Er zijn heel wat plaatjes geschoten. |
Wat een gigant zeg! We gaan meten en zien dat de punt van de staart de lijn van 52 cm. raakt. WOW.
Zelf heb ik ooit een 51'er en een 52'er gevangen (zie logo), maar mijn gasten nog niet. Wel enkele 50'ers, maar dit is eerste keer dat een gast dit lukt, "Wahnsinn" wordt er meerdere keren herhaald. De slanke ondiep lopende plug was weer succesvol.
 |
| Ineens zijn de snoekbaarzen weer wakker. |
Hierna is het snel over en gaan we weer op zoek naar andere stekken, voornamelijk om te slepen. Nu lijken de snoekbaarzen ook weer wakker. We vangen er nog één slepend.
 |
| Veel voldoening met deze joggend gevangen snoekbaars. |
JP vangt er eentje jiggend met een prachtig nieuw shadje op een lichte loodkop, Super dat dit ook nog lukt. Zo komen er allerhande technieken langs die allemaal vis opleveren.
 |
| Tot slot nog een kneiter van een baars. |
Een laatste grote baars komt ook nog binnen en wij zijn voldaan. Daarom stelt JP voor er een punt achter te zetten. Bij de helling is het even manoeuvreren om de boot goed langs de kant te krijgen, maar daarna is het allemaal snel gepiept. De mannen keren tevreden huiswaarts en ik breng de boot weer naar de stal. We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag met 15 vissen, voornamelijk hele grote baarzen.
