31 maart 2019 Hard werken en beloond worden met mooie vissen.

Mooie afsluiting toch!

De laatste dag van het seizoen, helaas. Alhoewel de tijd voor al die andere dingen wel goed uit komt. Er moet weer het nodige gebeuren zoals administratie, tuin, onderhoud aan de boot en hengels, enz..

Nu gaan we nog een dag het water op en ik verwacht drukte. Het is mooi weer en zo'n laatste dag, die pikken veel mensen nog even mee. Ik heb Willem vandaag te gast en hij is zo'n gast die een langzame start heeft. Ik vind dit helemaal niet erg. In alle rust breng ik alles in gereedheid, zodat we weg kunnen zodra we de koffie en thee binnen hebben.

Wanneer het zover is gaan we op stap en zien bij de helling dat er verder niemand het water op is, althans vanaf deze helling. We kijken nog even of we de nesten van de snoekbaarzen kunnen zien, maar de kabbel op het water verhinderd dit.

Dan varen we af en gaan proberen het een en ander uit. We zien bij een andere helling een lege trailer. Dit duidt op collega's, die we later inderdaad tegen komen. Wij zitten ondertussen lekker te vissen, maar krijgen geen aanbeten. Houdt dit verband met de afwezigheid van zoveel andere boten?

De eerste van de dag.

Na enige tijd varen we naar een andere bestemming. Een paar dagen terug is hier nog goed gevangen en dus hebben wij de verwachting dat het hier moet kunnen lukken. En inderdaad duurt het niet zo gek lang of Willem slaat zijn hengel krom op een stevige snoekbaars.








Wij geloven er direct weer in.............., hoewel we geruime tijd later moeten erkennen dat het een solist was die van zich had laten horen. Geen enkele beweging was er te bespeuren. We voeren de andere boot achterop en ik informeerde even naar hun bevindingen. Tot mijn verbazing gaf de doorgewinterde kapitein aan dat het erg slecht was. Zij zaten met 4 personen in de boot en hadden na heel wat uren vissen evenveel vissen gevangen.

Rotschenkel of wel tureluur.

Dit maakte wel duidelijk dat de verwachtingen op deze laatste visdag enigszins moesten worden bijgesteld. Ik vaarde nog een stuk door en daar gingen we opnieuw aan de slag. Ik wierp regelmatig richting oever om te zien of de vissen dichter tegen de oever lagen. het maakte echter niets uit. Wat wel onze aandacht trok, waren de tureluurs, die luid kwetterend heen en weer vlogen en foerageerden langs de oevers.




Dan maar weer iets anders proberen. Het leek erop dat dit evenmin iets op zou leveren, totdat Willem bij het werpen de haak kon zetten op zijn volgende fraaie snoekbaars. Dan hoop je natuurlijk dat er in de directe omgeving meer te vangen is. Niet dus, hoewel we de stek intensief hebben uitgevist.

Dan zo langzamerhand maar weer richting helling. En warempel we weten er nog eentje te arresteren. Minder groot, maar wel mooi donker van kleur. Deze mag zo terug en wij hebben het naar onze zin. We weten immers dat er vandaag geen aantallen gevangen gaan worden en zijn gelukkig met iedere aanbeet.

En die aanbeten krijgen we wel, hoewel het er vaak op lijkt dat de vissen hard tegen de shads aanzwemmen en met de kop een tik uitdelen. Met andere woorden ze willen de shad verjagen, althans dat is onze redenering.

Ook donkere vissen in hun paaikleed.

Dan komen we langs een kantje waar ik wel vertrouwen in heb. gelukkig komt dit uit, want we vangen dit stuk nog een stuk of drie vissen, zodat ons totaal op zes uitkomt. Geen dubbele cijfers dus, maar wat de voldoening betreft zeker wel. We hebben het naar onze zin en het weer zit mee. De wind moeten we een beetje uit de weg gaan en dat gaat hier erg goed.





De andere boot hebben we ondertussen zien vertrekken en als wij de nodige uren erop hebben zitten nemen we ook afscheid. We nemen de foto's als dierbare herinneringen mee in de wetenschap dat het bijna twee maanden gaat duren, alvorens we weer aan de slag kunnen.

Thuis gekomen worden we uitgenodigd aan tafel te komen. En hoewel Willem aanvankelijk direct huiswaarts wilde, kon hij de verleiding van hetgeen op tafel werd gezet niet weerstaan. En zo werd deze dag geheel in stijl afgesloten.