 |
| Een schitterende herinnering toch! |
Vandaag komt de USAF langs. Met zes gidsen gaan we het water op om het hele gezelschap een echte visdag te bezorgen. Dit betekent dat het alle kanten op kan. Vissen blijft immers vissen.
Toch hoop je op een gezellige en aangename dag, temeer daar het gezelschap op een onmogelijke tijd is vertrokken uit Duitsland om tijdig op de plek van bestemming te zijn.
Toen ik aankwam waren er al 4 collega's en moest er nog één komen. Mo en Brianna melden zich bij mij als passagiers. Vader en dochter Brianna van 12 jaar. Moeder en een broer stapten bij een collega in de boot. Nadat de boot te water was gelaten, gingen we direct aan de slag.
 |
| De eerste in de houdgreep. |
Slepen was het meest voor de hand liggend voor onervaren vissers. We waren nog maar net de haven uitgevaren of we haakten al een vis, een snoekje. Lady's first wat het drillen betreft, want ik druk Brianna direct de hengel in de hand. En ze drilt de vis met verve. Dan is er natuurlijk de vraag of ze de vis vast durft te houden voor het maken van een foto.
Ze blijkt een dappere meid en neemt de snoek direct in de kieuwgreep. Ik heb het al zo vaak anders meegemaakt, zodat ik er toch een beetje van sta te kijken. Vele jongens, ook al ouder, die zelfs handschoenen hebben! Het maakt het juist extra leuk, al die verschillende mensen met hun durf en angsten. Ik schiet ik de eerste plaatjes van deze dag, zodat vader en dochter een leuke herinnering hebben.
 |
| Futen in bruidskleding |
Een extra rondje op deze stek wordt echter niet meer beloond door een aanbeet. Daarom ga ik vervolgens achter een bekende collega aan, omdat de omgeving hier best ingewikkeld is. Je kunt hier de weg makkelijk kwijtraken.
 |
| De mooiste vis van de dag |
Het duurde en duurde en er bewoog zich niets, ook niet in de andere boten. Dan ineens slaat de hengel van Brianna dubbel en kan ze een knappe baars drillen. Ook nu weer geen enkele moeite om de vis aan de fotograaf te tonen. En dan dat guitige koppie erbij, leuk hoor. De vis gaat terug en ik wil verder varen en tegelijkertijd laat ik een shad zakken achter de boot.
Doorgaans leg ik de boot stil tijdens een dril en zet de Ulterra in de ankerfunctie. Dan hoef ik niet bang te zijn dat we ongecontroleerd over het water zwalken. Als ik de Ulterra weer binnen heb gehaald en de Honda gestart, wil ik weer verder varen. Er hangt een shad in de speld en ik heb de duim nog op de spoel, terwijl ik lijn geef.
 |
| Blij met deze vangst |
Dan voel ik een tik en druk mijn duim stevig op de spoel terwijl ik deze sluit. Met de rem erop geef ik de hengel snel door aan Brianna, die weer aan de slag kan. Weer een snoekje en vis nummer drie. We lopen uit op de andere boten, hoewel de vis klein is..
Het is koud! Geen zon en een harde noorden wind. Dit maakt het onaangenaam en ik deel extra kleding uit in de hoop dat met name het lichaam van Brianna warm blijft. Met twaalf jaar heb je immers nog niet zoveel massa dat je de koude makkelijk buiten het lijf weet te houden. Misschien helpt de halve appeltaart ook, die door de jonge dame wordt verorberd.
 |
| Scottish Highlanders |
We hebben wel alle tijd om onze ogen de kost te geven wat betreft de natuur, baltsende futen, zilverreigers, zwanen en wat zijn dat voor dieren? Scottish Highlanders, en dus schiet ik foto's die sterk worden ingezoomd, om thuis te zien hoe ze er van dichtbij uitzien.
Dan gebeurt er lange tijd helemaal niets. We gaan nog een poosje werpen met lichte loodkoppen en shads, niets. Verderop wacht het grote water, waarop de wind nog meer invloed heeft. Bovendien is het water er smerig en staat er een sterke stroming. Daar heb ik niets te zoeken met mijn gasten en besluit derhalve dezelfde weg terug te gaan.
 |
| Geheel eigen werk....... |
In het stuk water waar we eerder twee vissen vingen, vangen we er dan nog twee. Allebei kleine snoeken en Mo weet er daarvan één helemaal zelf te haken en te drillen. Alle andere vissen vallen Brianna ten deel. Daarvoor ben je immers ook de jongste en papa gunt het haar dan ook van harte.
 |
| Zitten verkleumen ziet er zo uit. |
Dan weer verder, maar het wordt steeds kouder en onze dappere dame zit te verkleumen.We kleden haar nog dikker aan, dan gaat ze slapen. We zien dat de lol er af is en als ik vraag of we doorgaan of rechtstreeks terug gaan, is het antwoord,
"zo snel mogelijk terug". We bergen alles op gaan dan
zo snel mogelijk terug, iets dat hier zijn beperkingen kent. Helaas kan ik hier de boot niet in plane laten varen.
Als we terug zijn en ik de trailer bij naar helling heb gereden, laat ik de motor van de auto draaien en zet de verwarmde stoel in werking. Daar zetten we de jongedame op, zodat ze weer op temperatuur kan komen. En gelukkig herstelt ze vrij snel.
 |
| In diepe slaap. |
Dan komen ook de andere boten de één na de ander terug. We vernemen dat ze slecht hebben gevangen, zelfs slechter dan wij. Wel hebben ze grotere vissen gevangen. En dan ben je verbaasd dat je met vijf visjes in de boot het grootste aantal binnen hebt gehaald.
Al met al is het een fijne dag geworden en hebben we de juiste beslissingen genomen om het leuk te houden. We hebben ons niet bloot gesteld aan de het onbeschutte grote water en die plekken bevist waar nog iets kon worden gevangen. Nu was de kwantiteit eens belangrijker dan de kwaliteit.
