9 februari 2019 Vanwege de wind niet het water op, toch er bijna in geblazen.

Goudbruin en gaaf. Dan krijg je zo'n veelbetekenende gezichtsuitdrukking, Sprekend toch!

Het lukt ons dikwijls niet om er samen op uit te gaan. En nu kon het weer roet in het eten gooien, want de vooruitzichten waren erg slecht: regen en een hele harde wind. Wat dan te doen? In ieder geval de boot thuis laten, hoewel ik nog twijfelde. Maar wij besloten uiteindelijk om te gaan doen wat we al veel te lang niet hadden gedaan: vanaf de oever vissen.

Met een paar hengels en een beetje kunstaas zouden we de echte Hollandse weteringen en tochtjes gaan bevissen. De auto ergens langs de kant parkeren en dan struinen. Ondiepe weteringen, kruisingen en bruggetjes zat, dat moest het decor worden.

De moeite waard!

Maar eerst gaan we thuis uitgebreid aan de koffie. Nadat we hier ruimschoots tijd aan hebben gegeven, begeven we ons naar de jachtvelden. Na een half uur rijden bevinden we ons in het landschap dat we voor ogen hadden. Nu zal moeten blijken of deze wateren, die ooit heel succesvol bevist konden worden, dit nog zijn.

Buiten de auto blijkt pas echt hoe hard de wind waait. Het is oppassen geblazen. We steken ieder een hengel in elkaar en gaan aan de slag. Het kunstaas is divers en wordt zo nu en dan gewisseld. Dit zegt al voldoende over de vangsten, want een vangend aas hoef je immers niet de wisselen.










Met de rug in de wind maken we vele worpen. De wind doet het meeste werk, want deze pakt het kunstaas op en sleurt het zo van je weg. Ook daar waar jij het niet hebben wilt en als je niet uitkijkt ga je er gewoon achter aan. Bij het verwijderen van een stuk beschadigde lijn, waait het losse eind helemaal uit de ogen van de hengel. Het is geen makkie om deze er weer door te rijgen en tenslotte te voorzien van een wartel met cross-lock.

Dik ingepakt tegen de wind, telt de beloning dubbel.

Zo zijn we bezig als Luus eindelijk een vis haakt. Yes, dit geeft vertrouwen. Het is zo'n typische snoek uit het ondiepe polderwater. Een schitterend goudbruine kleur en vrijwel zwarte rug. Niet erg groot, maar een plaatje om te zien. Luus is in zijn nopjes.











We gaan nog even verder en zien dan collega's vanaf de andere kant komen. Omdat het tot nu toe bij deze ene vis gebleven, besluiten we te vertrekken. We gaan op zoek naar een ander water, waar we hopen mindere hinder van de wind te ondervinden.

Vasthouden die pet Luus!

We rijden een kwartier en komen aan het watertje dat we zo mooi vinden. Wel is het uitkijken geblazen met het verkeer. Voor een flinke vrachtwagen is het asfalt nauwelijks breed genoeg en aan beide zijden is de oever uitermate smal en stijl. Geen fratsen dus!

Ik heb een kleine spinnerbait gemonteerd en weet al snel twee kleine snoekjes te haken. De eerste valt er in het water al af. De tweede kan ik onthaken en retourneren. Hier zit blijkbaar meer leven in het water, althans op dit moment. Enige tijd later vangt Luus een mooi formaat snoek. Natuurlijk alles relatief bezien in relatie tot het type water.

En zo banjeren we door en leggen een flinke afstand af. Luus heeft in een groene shad zijn vangend aas gevonden. Zelf wissel ik nog wat af en weet ook mijn visje te vangen. Beiden offeren we ook nog een shad, want als je hier ergens vastzit, kun je er niet zomaar in de buurt komen. En de takken en andere zaken die hier in het water vallen, komen niet altijd gewillig mee.



Tussendoor nuttigen we een heerlijke bak soep en eten we ons brood. Hete dranken verwarmen ons lichaam, hoewel de kleding garant staat voor een behaaglijke warmte. En we hebben het geluk dat het de hele dag droog blijft met regelmatig zon. De wind is ook hier overigens een flinke woei.

Telkens blijkt ook weer dat je flinke afstanden aflegt. Terug lopen naar de auto vereist telkens een flinke wandeling. Daarbij moet ook voortdurend het verkeer in de gaten worden gehouden, omdat er vrijwel geen ruimte is. En we worden voortdurend door honden gespot, die hieraan op luidruchtige wijze uiting geven.

Nog zo'n beauty.

Al met al is het weer ons dagje! Heerlijk vissen en leuke vissen en visjes vangen. In totaal zijn er zeker 10 binnen gekomen. We tellen nauwelijks meer, want de beleving is ons veel meer waard geworden. Zo ziet Luus een klein snoekje zijn shad attaqueren en het vervolgens direct weer loslaten. Zelf zie ik een snoek een geweldige duik achter mijn kunstaas maken, die ik net uit het water licht.

Het was dus weer een geweldig avontuur. Het zat hem niet in de vistijd, die relatief kort was, het zat hem niet in de vangsten, die zeker niet geweldig waren. Het zat hem in de kwaliteit van deze dag, een echte quality day.