17 februari 2019 Hoge luchtdruk, nauwelijks vis.

Het werd zo'n dag die uit de lucht kwam vallen. Ik had al twee dagen boekingen staan, de maan - en dinsdag en dan plak ik er in principe geen derde aan. Als JP dan op de valreep met de vraag komt of hij zondag kan komen, vind ik het lastig nee te zeggen. Het was al twee maanden geleden dat hij voor het laatst was en bovendien net ziek geweest. Dit uitje wilde ik hem gunnen, temeer daar het weer zo zomers was.

En zo voeren we de rivier op. Deze stroomde nog redelijk, terwijl het water afnam. De zaagbekken waren er ook nog. Die zie ik wel vaker, maar 's zomers zijn de weg. Ik heb ze dan wel in Zweden gezien. Waarschijnlijk overwinteren ze hier dus.

We besloten eerste de geijkte stekken op de rivier aan de tand te voelen. Op één van die stekken, kwam een boor pal voor onze neus liggen. Hoewel er vrij veel boten waren, gelet op het aantal trailers, waren ze niet op de rivier. Maar deze boot presteerde het toch om pal voor ons te gaan liggen. Toen ik hen daar op aansprak, verkasten ze een klein stukje. Even later vingen zij daar een vis, terwijl wij er geen wisten te vangen!

We zagen later nogal wat bekenden. Grappig is het dat dan ineens ieder blijkbaar het water op moet en daarbij aan dezelfde locatie denkt. Gelukkig is het water hier groot, zodat je geen hinder van elkaar hoeft te hebben, tenzij je op dezelfde vierkante meter wilt liggen natuurlijk.

Na de rivier intensief te hebben bevist, doken we rustiger water op in de hoop hier vis aan de schubben te komen. Het weer was super, zeker voor februari, het leek wel zomer. Er was bovendien nauwelijks wind, hetgeen het vissen nog makkelijker maakte. hetgeen echter uitbleef waren de aanbeten.

Toch nog een mooie vis voor JP.

De aanbeten kwamen heel sporadisch en van vrij diep. Ze waren echter heel flauwtjes, veelal staartbijters, die even aan de shad hangen en dan weer verdwenen zijn. Het was knap lastig om een vis te haken. De eerste was een baars die mijn shad te grazen had genomen. En dan weer verbazingwekkend te zien dat deze de shad compleet heeft geïnhaleerd.

Even later kwam er nog een snoekbaarsje boven. En ondertussen waren vele boten driftig in de weer. Men kon de vis evenmin vinden. Van bekenden vernomen we dat ze met z'n drieën vier vissen hadden gevangen Toen wij vertrokken was er in deze stand niets veranderd.

Gelukkig haakte JP nog een behoorlijke vis en was hij niet helemaal voor niets gekomen. Overigens is een dag op het water zo wie zo beter dan een dag op kantoor. zeker bij zulke weersomstandigheden als vandaag. Maar de vangst was teleurstellend. Zeker als de op dezelfde stek ook wel eens meer dan twintig hebt gevangen.

Op enig moment besloten we dat het mooi was geweest. De terugreis zou ook nog de nodige inspanning vergen voor JP, die een paar maand geleden erg vermoeid was en toen nog dik anderhalf uur moest rijden. Vandaag dus niet, want we stopten er gewoon eerder mee. We namen genoegen met een baars en twee snoekbaarzen. We moesten wel.

Maar ook telden we onze zegeningen en dat was het geweldige weer en de geringe wind. Zo kon de boot nauwkeurig worden gepositioneerd en de presentatie van het aas optimaal worden gedaan. Dat het geen succes had, lag aan factoren waar we geen invloed op hadden. Dit heb je dan te accepteren en de dag te plukken zoals deze optimaal geplukt kon worden.