30 december 2018 Lekkere stroming en mooie sterke snoekbaarzen.

Dit zijn ze, die fraaie snoekbaarzen uit het stromende water.

Op het laatste moment besluiten JP en ik er toch nog een dag op uit te gaan. De weersvooruitzichten zijn behoorlijk goed en het bloed stroomt nog steeds, ook eind 2018. "Dus alsnog een vakantiedag opgeofferd voor een gidsdag".

Als ik op de afgesproken plaats arriveer er JP er al. Hij zet zijn hengels in elkaar en trekt zijn warmte pak aan. Dan is dat maar vast klaar en wanneer de andere benodigde spullen in de boot staan, vertrekken we naar de helling.

Daar aangekomen zien we dat wij zeker niet de enigen zijn die deze dag nog even mee wilden pakken. En logisch natuurlijk want de meeste mensen hebben vakantie. We zien een paar boten op de plas liggen. Wij gaan richting het stromende water, want daar hebben we meer dan een half jaar naar uitgezien.

Bij de uitgang van de plas ligt al een boot. Deze vaart er voor langs en voornamelijk op één hoek. Daarom blijf ik op de andere hoek en buiten de stroom van de rivier. Ik heb gezien dat het uitstromende water voldoende beweging brengt om aantrekkelijke plekken aan de snoekbaarzen te bieden.

De eerste is gelijk een hele fraaie.

Het duurt dan ook niet lang of de eerste vis wordt gehaakt. Er staat nog geen drie meter water! Ze liggen blijkbaar ondiep! De dril is heftig en JP oppert dat het wel eens een snoek zou kunnen zijn. Maar als de vis in het net ligt, kijken we tegen een hele fraaie snoekbaars aan, 67 cm. We zijn gelijk helemaal in de mood.







Nadat deze vis de vrijheid heeft terug gekregen, probeer ik hetzelfde nog een keer. Met de stroom ee een aflopend talud bestoken. En warempel, nu zitten we beiden met een kromme hengel. Ik reik JP een schepnet aan en neem zelf de andere. En zo kan hij even later met de double hook-up op de foto. We gaan er helemaal in geloven, temeer daar de andere boot ook lekker vangt.

Boem boem, twee in één keer.

Hoewel we nog een aanbeet missen, blijkt er echter niets meer te vangen. En dus is het tijd om te verkassen. De andere boot is ons echter voor gegaan en bezet de eerstvolgende stek al. Dan kiezen wij een andere, die helaas niets oplevert. Dan maar de volgende en al snel ervaar ik een pittige tik langs het kantje, dus weer ondiep.

We proberen het nog een paar keer, maar lijken niet te slagen. Dan ineens is daar toch weer zo'n keiharde droge tik en deze vis hangt. Al weer zo', stevige snoekbaars. Geen kleintje, maar een stevige gezonde vis. Op de foto dus maar weer.

Met een korte droge tik kondigde deze vis zijn komst aan.

Dan gaat het een stuk moeilijker. De volgende stekken  geven geen vis prijs en dus wordt het tijd voor plan B. Weg van het stromende water en dieper signaleer ik vis op de dieptemeter. En dan komt er weer een vis binnen. Niet groot, maar niet minder welkom. JP haakt er ook een, die evenwel verloren gaat. Een poosje later is het bij  mij wel raak. Er dus weer hoop.

Het blijft echter rustig terwijl onze magen juist het tegenovergestelde melden. De boot gaat voor anker en wij nuttigen een bak soep. Dat gaat er met deze koude heel goed in. het gaat immers ook om het totale plaatje en die vullen we zo aardig in.

Meten is weten.

JP wil echter weer graag terug naar het stromende water. En nu is de stek die eerder was bezet, weer vrij. We vissen hem helemaal uit, maar krijgen geen respons. Dan vaar ik de boot krap om een kop, ondiep, en boem, daar is er weer één. Andermaal zo'n stevig beest uit de stroming.

Dan wordt het steeds moeilijker en zien we ook de andere boten onrustiger worden. Het wordt een stuk kouder en vochtiger in de lucht. We vissen nog een paar stekken af, maar geven ons dan gewonnen. Hoewel we nog een uurtje door zouden kunnen zetten, trekken we de boot eruit. Nu de aanbeten helemaal zijn weggevallen en het weer echt onaangenaam is geworden, zetten wij in op de leus dat je het feest moet verlaten als het nog gezellig is.

We zijn met 7 vissen niet ontevreden, hoewel het er ook meer hadden mogen zijn. JP kan nog wel wat lessen gebruiken en daarom hoop ik hem snel weer te zien, om de finesses nog wat beter onder de knie te krijgen.