 |
| Hier kun je toch heerlijk van dromen |
Lekker rustig aan, dat wil zeggen afspreken om een uur of 9.00 en dan aan de koffie. Na enige tijd stappen we in de auto en trekken de boot naar de helling. We zijn hier de enigen, vooralsnog. Andere vissers dachten er blijkbaar ook zo over, hoewel niet allemaal zou later blijken.
Terwijl wij de boot te water lieten kwam er al een andere auto aanrijden. Ook deze man hield het thuis niet langer uit. Wij maakten alles in orde en vaarden af, op naar ons jachtgebied, de snel stromende rivier. Helaas zakte het water al weer, waardoor bepaalde stekken al weer minder interessant waren geworden.
Wij gingen aan de slag en al snel kreeg Willem de eerste aanbeet. Het ging om een flinke vis, die zich helaas al snel van de haak wist te ontdoen. In ieder geval een goed signaal, een signaal dat vertrouwen bood. Helaas was dit niet het geval en dus gingen we verder.
 |
| Een super mooie vis. |
Na het meten en fotograferen meenden dat er nog wel iets mogelijk moest zijn. We visten het hele gebied af. Volgden de stroomnaad tot de andere oever en voelden de succesvolle stek nogmaals af. Helaas zat er hier blijkbaar evenmin meer in.
Dan maar weer verder, op naar de volgende stek. En hoewel we ondertussen hadden gezien dat de andere helling meer geparkeerde auto's met trailers toonde, hadden we er weinig weet van. Die boten lagen blijkbaar ergens anders. Daarom hadden wij de volgende stek weer helemaal voor onszelf.
 |
| De beurt aan Willem. |
Hierna was het feest behoorlijk over. Via een paar andere stekken zonder aanbeten, kwamen we aan op een echte winterstek, heerlijk uit de wind. Hier troffen we echter twee boten aan die er al langer lagen. Wij positioneerden ons zo, dat ze geen last van ons zouden hoeven hebben. De aanbeten bleven echter uit. Of we nu diep of ondiep visten, er gebeurde niets.
De andere boten lieten evenmin activiteit zien en één vertrok ook al weer snel. Toch wilde ik mijn geloof in enig resultaat niet opgeven. Daarvoor had ik voordien op deze locatie te veel succes gehad. Het kon niet ineens zomaar over zijn, was mijn overtuiging. En inderdaad, we vonden ze.
Plotseling kregen we beiden tegelijkertijd een aanbeet, double hook-up dus. Helaas ging mijn vis verloren, omdat ik te druk was met varen. Ik wilde een op ons af komend vrachtschip ruimte geven. Alsof je met zo'n klein visbootje iets kunt ondernemen tegen die tonnen die op je afkomen. Enfin, ik stelde de dril te lang uit en verloor de vis. Willem wist zijn aanbeet wel te verzilveren en zo kwam er een kleine snoekbaars binnen.
Vervolgens bleef ik het way-point dat ik had ingevoerd aanvaren. En warempel telkens op exact dezelfde diepte en op dezelfde plaats kregen we de aanbeten. Uiteindelijk wisten we vier snoekbaarzen van omstreeks 45 cm te vangen en misten we ook nog enkele aanbeten.
 |
| Tegen de stroomnaad had deze vis positie gekozen. |
Vanaf de kant, waar vele mensen de benen strekten omdat het weer hen naar buiten had geroepen, werden we nauwlettend in de gaten gehouden. We moesten wel even ruimte maken voor een antiek sleepbootje dat de haven verliet. Maar het lukte uiteindelijk allemaal: het meten en fotograferen lukte en de vis kon terug. Vanaf de kant klonken instemmende en waarderende woorden. Mooi meegenomen toch, een positieve indruk die we blijkbaar maakten.
Daarna bleven al onze pogingen zonder enig resultaat, terwijl we juist de verwachting hadden dat de schemering de vissen zou activeren. Nou, helemaal niet vandaag!! De andere boten waren inmiddels allemaal vertrokken en hadden waarschijnlijk dezelfde ervaring. Wij volgden uiteindelijk hun voorbeeld.
 |
| Respect! |
