Hij zat in een slechte periode en dacht dat een dag op het water hem rust en ontspanning zou bieden. iets waar hij echt aan toe was.
We ontmoeten elkaar en zagen het beiden helemaal zitten. We waren gekleed op de frisse omstandigheden, die op het water altijd nog iets frisser zijn. De vele lagen kleding zouden afdoende moeten zijn. Afdoende om de kou uit het lijf te houden. En zo gingen we even later het water op.
Op de eerste stek was het al snel raak. Ik reikte Sjoerd de hengel aan, terwijl ik de ankerfunctie van de Minn Kota activeerde. Nu hadden we de handen vrij en kon ik het schepnet hanteren. Daar lag even later een fraaie snoekbaars in. Een mooie start dus.
Bovendien zagen we een flinke vlucht wulpen, waarvan Sjoerd zei dat het zijn favoriete vogel is. Die was dus ook binnen.
Daarna werd het lastiger. Ik wist de vissen wel te haken, maar na het overgeven van de hengel wisten ze zich als snel te bevrijden van de haak.
Dit was heel teleurstellend, temeer daar het zich meerdere keren voor deed. Nu gebeurt dit wel vaker bij het afgeven van de hengel, maar niet zo vaak.
We probeerden nog een paar stekken en het lukte om nog een snoekbaars te landen. Ondertussen begon Sjoerd het koud te krijgen, ondanks al die laagjes en een extra bodywarmer die ik hem had aangereikt.
Ineens was het over. De kou had het van Sjoerd gewonnen. Zijn slechte conditie bood blijkbaar te weinig weerstand aan de kou, zodat deze zijn lichaam binnen drong en hem onwel deed worden. Daarom zette ik hem even later af in een haven. Zodra het beter ging, zou Sjoerd zich weer melden.
Toen het eindelijk zo ver was, bleek er geen verbetering te zijn opgetreden.
 |
| Op de terugreis toch nog een mooi schouwspel kunnen vastleggen |
De les die we geleerd hebben is dat je in een slechte conditie geen extreme omstandigheden kunt trotseren, ook niet met goede kleding. Om weer en wind te trotseren dien je in goede doen te zijn en zo zie je maar weer dat een goede gezondheid boven alles gaat.
