18 januari 2019 Collega's onder elkaar

Gevonden op groot water.

Sinds wij elkaar vorig jaar hebben leren kennen, hebben we al een paar keer samen iets ondernomen. Enkele keren hebben we elkaar ondersteund bij grotere groepen en samen opgetrokken bij de oprichting van de BNHO (Belangenvereniging Nederlandse Hengelsport Ondernemingen). Dan kan het niet uitblijven of je gaat ook eens samen het water op, zeker als het seizoen zich daarvoor leent. En in de wintertijd is die gelegenheid er doorgaans wel.

Deze keer ging ik met Thom op stap en daarom was ik onderweg naar een belangrijk watersportcentrum in het Beneden Rivierengebied. Helaas zat het verkeer niet mee en verloor ik dik een half uur vanwege een ongeval. Vervelend hoor als je collega staat te wachten en jij kunt geen kant op. Gelukkig is Thom een geduldig persoon en had ik hem tijdig op de hoogte kunnen brengen van de vertraging.

Eindelijk aangekomen op de bestemming zag ik voor het eerst hoe het er hier uit ziet. Hoewel de winterse omstandigheden alles in een heel laag tempo hadden gedwongen, kon ik me wel een voorstelling maken van de gekte tijdens het hoogseizoen. De lege steigers en talloze boten op de oever in hun winterslaap gaven een redelijke indruk van de tijd dat de boten uit hun winterslaap waren ontwaakt en deden waarvoor ze gemaakt waren.

Tel daar alle dagjesmensen bij op met hun mobiele boten en het plaatje is compleet. De bevestiging van dit beeld gaf Thom me wel door te vertellen over de files die hier 's zomers aan de orde van de dag waren. Dan is het 's morgens vroeg het water op en laat er af, om de topdrukte uit de weg te gaan.

Mooie sport.

Nu was het koud en stil en in die stilte stond Thom, met zijn boot aan het lijntje, op me te wachten. Al snel had ik de weinige spullen die ik had meegebracht ingeladen en mijn volledig tenue aangetrokken. Geen overbodige luxe als het slechts enkele graden boven nul is. Gelukkig was de wind matig en konden we goed uit de voeten.

Met de Crestliner varen we even later het grote water op. Alles binnen bereik: Hollands Diep, Amer, Biesbosch, Dordtse Kil, Oude Maas, Beneden Merwede, Haringvliet. Gewoon te gek. Maar Thom weet precies waarheen hij wil en na een stukje varen "ankert" hij met de Minn Kota op een interessante stek. Hier liggen echter ook al twee boten, die we overigens voldoende ruimte laten.
Zij liggen echter een stuk dieper en ogen onrustig.

Bij Thom is het vertrouwen echter groot en hij blijkt de stek heel goed te kennen. De kaart op de dieptemeter geeft het verloop van deze stijle kant perfect aan. En zodoende duurt het niet lang of de eerste aanbeten komen. Mooie snoekbaarzen weet Thom te haken. De eerste aanbeet bij mij blijft zonder resultaat, maar niet veel later land ik ook de eerste vis.

Helaas zou het voor mij  bij deze ene vis blijven. Thom wist er zes te strikken en bewees zijn kennis van het water en de feeling er mee. Toch zat ik met volle teugen te genieten, want de boot vangt de vis. Ook namen wij het ervan en nuttigden soep en koek. De boterhammen gingen ook voor de bijl hoor!

Heel goed thuis op dit water, dat was te merken.

Toen besloten we een ander water te gaan bevissen. Hier bleven de aanbeten echter uit. Het leek er op dat het stil vallen op de voorgaande stekken ook hier van invloed was geweest. Ook verderop, waar ik wel bekend was, bleef het bij één aanbeet en ook de laatste stek gaf geen vis prijs.

Omdat de dag al aardig was verstreken en we nog ver moesten varen, aanvaardden we de terugreis.
In het zicht van de haven probeerden we het nog even. Ook hier bleef het muisstil en dus besloten we er een punt achter te zetten. Het was mooi geweest.

Terwijl ik de boot bewaakte, haalde Thom de auto en schoof de trailer het water in. Al snel lag de Crestliner er weer op en konden we verder met ons zelf uit te pakken en de rest in te pakken/op te ruimen. het was een hele fijne dag met schitterende vissen en heel veel gezelligheid. Voor mij een perfecte dag. Op naar de volgende.


Wil je meer weten over Thom, kijk dan op  www.lurefishingguide.com