 |
| Weer gelukt met de kleine Playboy. |
Hoewel ik voor mezelf een limiet aanhoud van maximaal twee dagen achter elkaar gidsen, was het te verleidelijk om het aanbod van Jöran af te slaan. Ik kon deze middag zo bij hem instappen en dus volstaan met een hengel en een tas met spulletjes mee te nemen. En natuurlijk wel een stevig pakket kleren om het lijf.
De rivier stroomde nu nog behoorlijk en zou weer snel minderen, dus moesten we er bij zijn! Vandaar dat we direct starten bij de monding, hoewel de stroom ons toch wat tegenviel. Ik kreeg één serieuze aanbeet, maar kon de haak niet zetten.
 |
| De eerste van de dag en dus geen nul meer. |
Daarna was het zoeken geblazen. Gelukkig slaagde Jöran er enige tijd later in om redelijk ver uit de kant een mooie snoekbaars te haken. Ik zette direct zijn nieuwe schepnet in. Een makkelijk te ontvouwen rubberen en diep exemplaar. Daar ging de vis makkelijk in en wisten we ons geen "Scheider" meer. Het Duitse begrip voor blanken.
We waren in onze nopjes met de schitterende vis en zetten onze tocht voort. Verschillende aantrekkelijke locaties zochten we af, redelijk diep. We wisten inmiddels dat de vis niet vlak tegen de oever lag en dus zochten we tussen de 5 en 6 meter diep. Daar konden de vissen zich bij deze matige stroming dus wel handhaven.
 |
| De Dancing Queen was het nog niet verleerd, verleiden en vangen dus. |
Op het laatst kwamen we terug op de stek waar we waren gestart. in de hoop dat de schemering de vissen activeerde. En warempel dit kwam uit. Op ongeveer dezelfde plek waar ik direct in het begin de aanbeet had gehad, kon ik nu wel een vis haken, een snoekbaars. De oude Spro-shad (Dancing Queen), die ik had ingezet, bleek haar vangkracht behouden te hebben. Met al die nieuwe spullen raken ze wel eens in de vergetelheid, maar doen ze nog steeds waar ze eerder ook goed in waren: vissen vangen.
 |
| De kleine Playboy geniet het volste vertrouwen. |
Daarna mocht Jöran nog twee keer aan de bak en kwamen er andermaal forse vissen uit. Wij hadden aan heerlijke middag, De wind was niet te sterk en de temperatuur redelijk aangenaam. Bovendien kregen we niet te maken met langdurige of heftige buien. We hadden precies kunnen doen waarop we hadden gehoopt en bovenal genieten.
Bij het traileren hadden we nog genoeg licht om geen zaken over het hoofd te zien en konden we met een voldaan gevoel huiswaarts rijden. De volgende dag stond onze jaarlijkse uitstapje naar Duisburg op het programma. Ook altijd een gezellige boel, waarbij we niet afhankelijk waren van het weer.
